یک بار شخصی گفت که بازی های ویدیویی یک مزیت نسبت به فیلم ها دارند - در اینجا دنباله ها معمولاً متفاوت هستند. این بیانیه جسورانه است، اما با نگاهی به Dishonored 2 (و سایر دنباله های سال 2016)، می خواهم آن را باور کنم. نسخه اصلی که در سال 2012 منتشر شد، بلافاصله به یک آیتم مذهبی تبدیل شد، بسیاری به شدت سعی کردند از این استاندارد جدید مخفی کاری تقلید کنند. ما هنوز داستان غم انگیز آخرین دزد را به یاد داریم.
ساخت دنباله ها کار سخت و گاه ناسپاسی است. از یک طرف، توسعه دهندگان منتظر چیزی کاملا جدید، غیرمنتظره، جسورانه هستند. ثانیاً، هیچ کس نمی خواهد خیلی از نسخه اصلی دور شود. همه شخصیت های قدیمی را دوست دارند، اما منتظر شخصیت های جدید هستند. جلب رضایت توده ها دشوار است. خوشبختانه استودیو مسئول Dishonored 2 این کار را انجام داد. بازی اول یک معیار برای طراحی بازی و گیم پلی رایگان بود. دومی به معیاری برای دنباله تبدیل شد.
پس پانزده سال از قسمت اول می گذرد. پرنسس امیلی، که ما او را در نسخه اصلی نجات دادیم، بزرگ شد تا یک ملکه شود. کوروو خاموش به جایی نرسید - او همچنان دخترش را دنبال می کند و تا آنجا که ممکن است در یک زمینه دشوار به او کمک می کند. با وجود پیروزی در قسمت اول، دانوال پیشرفت نکرد. هنوز هم همان شهر غم انگیز و بی استقبالی است که در هر قدم می توانند گلوی تو را بردارند. به نظر می رسد که همه چیز متفاوت شده است، اما در واقع مفاهیم به سادگی تغییر کردند. دیگر خبری از طاعون نیست، اما شهرها همچنان آلوده به یک عفونت کشنده هستند. غاصبان قبلی شکست خوردند، اما بلافاصله غاصبان جدید ظاهر شدند. دنیای Dishonored 2 غنی است، اما نمی توان آن را خوش بینانه نامید.
جالب اینجاست که خود امیلیا تا حد زیادی در این امر مقصر است. ملکه خیلی خوب به نظر نمی رسد - او خودش این را می داند. او که از زندگی غنی برخوردار است، علاقه چندانی به مشکلات داخلی کشورش و فقر اکثریت ندارد. همه چیز در یک لحظه با ظاهر شدن دلیلا کاپرسپون تغییر می کند - ظاهراً وارث تاج و تخت و خواهر مادر مرحوم امیلا. دلیلا از دست خواهرش بسیار عصبانی است - این کمکی نمی کند که او به وضوح قدرت های مضحکی دارد که به او اجازه می دهد مردم را به سنگ تبدیل کند. اینجاست که همه چیز شروع می شود و به بازیکن پیشنهاد می شود انتخاب کند برای چه کسی بازی کند - کوروو آتانو پیر یا دخترش. انتخاب دور از ذهن نیست - همه چیز واقعاً بسته به انتخاب شما تغییر می کند. انگیزه قهرمانان، نگاه آنها به جهان و از همه مهمتر توانایی های آنها. این بازی باید حداقل دو بار انجام شود.
با وجود این واقعیت که من داستان در Dishonored 2 را دوست داشتم، صادقانه بگویم که من آن را خوب نمی نامم. مهم نیست که خود بازی چقدر اصیل و مبتکرانه بود، از نظر طرح داستانی نمی توانست از کلیشه های سنتی اجتناب کند: داستانی در مورد انتقام، غاصبان و نجات عزیزان است. از سوی دیگر، هیچ چیز انگیزه‌بخش‌تر و قابل درک‌تر از انتقام نیست. تاریخ را بیهوده می ستایند، اما ارزش سرزنش هم ندارد - به من انگیزه داد و همین کافی است. برخلاف بازی‌های دیگر (مثلاً Watch Dogs)، در اینجا توسعه‌دهندگان نقاط قوت و ضعف آنها را درک می‌کنند و هرگز بازیکن را مجبور به تحمل یک نقشه متوسط نمی‌کنند. عمدتاً توجه به شخصیت ها منتقل می شود - و این یک نظم کامل است.
Dishonored 2 در واقع برای بسیاری شبیه نسخه اصلی است، اما نوآوری های کافی برای راضی نگه داشتن همه دارد. بله، دانوال - شهر از قسمت اول - دیگر نقش اصلی را در روایت بازی نمی کند. فقط از این بابت خوشحال بودم: مهم نیست چقدر جوی بود، در سال 2012 از فضای ظالمانه خاکستری و بدون شادی آن خسته شدم و نمی خواستم به عقب برگردم. خوشبختانه نیازی نیست - ما بیشتر وقت خود را در کارناک می گذرانیم. برخلاف Dunwall که از لندن الهام گرفته شده است، کارناک ترکیبی از شهرهای آلمان، ایتالیا و اسپانیا است و به همین دلیل بسیار درخشان و دلپذیر است. شما آن را دوست خواهید داشت - به خصوص اگر با لرز راه رفتن در میان نهنگ های مرده را در مکمل قسمت اول به یاد بیاورید. اگر در دانوال منبع اصلی انرژی نفت نهنگ بود، در کارناک از ژنراتورهای بادی استفاده می کنند. بنابراین، فضای اینجا چندان... تشنه به خون نیست.
من می توانم بسیاری از فضایل Dishonored را تحسین کنم، اما "ستارگان" اصلی در اینجا همچنان گیم پلی و طراحی بازی است. این یک بازی نمونه از ژانر "خفا" است که در آن آزادی کامل انتخاب حفظ می شود. فقط شما تصمیم می گیرید که چگونه بازی کنید. آیا می خواهید یک قاتل تشنه به خون باشید؟ رو به جلو. آیا می خواهید بی سر و صدا و بی سر و صدا بازی کنید، بدون اینکه هیچ ردی از خود باقی بگذارید؟ هیچ کس جلوی شما را نمی گیرد. بسته به سبک بازی، همه چیز تغییر می کند - دیالوگ ها، نگرش به شخصیت ها و پایان. همه اینها برای کسانی که قسمت اول را بازی کردند آشنا هستند. همچنین می توانید به روش های مختلفی از شر رئیس ها خلاص شوید که برخی از آنها بسیار مبتکرانه هستند.
طراحی بازی در سطح بالایی اجرا شده است که حتی به خاطر آوردن آنالوگ هایی که می توانند انجام دهند، دشوار است پس تحت تاثیرقرارگرفتم. هر مکان جدید با توجه زیادی به جزئیات ساخته شده است. دنیا زندگی خود را می گذراند و این مأموریت همیشه به طرق مختلف امکان پذیر است. برخی از مکان ها برای همیشه در حافظه من حک می شوند. ما باید به ویژه خانه مکانیکی شگفت انگیز مخترع اصلی تمام کارناک و کاخی که در آن در دو دوره زمانی در یک زمان قرار داریم برجسته کنیم. وقتی این لحظات را به یاد می‌آورم، می‌خواهم از القاب‌هایی مانند «نابغه» و «شگفت‌انگیز» استفاده کنم.
در نهایت، باید در مورد توانایی ها صحبت کنیم. ترفند اصلی Dishonored 2 این است که شخصیت های مختلف توانایی های متفاوتی دارند. امیلی بسیار جالب بود: به عنوان مثال می خواهم به توانایی "دومینو" توجه کنم که به شما امکان می دهد چندین دشمن را با یک نیروی نامرئی به هم متصل کنید. اتفاقی که برای یکی بیفتد برای بقیه هم همینطور خواهد بود.
بازی هایی مانند Dishonored 2 را نباید فراموش کرد یا نادیده گرفت. آنها چیزهایی را که اخیراً از دست رفته است نشان می دهند: اینها بازی های داستانی قدیمی هستند که در آن اتصال به اینترنت هیچ نقشی ندارد و پس از تقسیم مصنوعی به DLC هیچ خلایی ایجاد نمی شود. این یک بازی است که در آن همه چیز به میلی متر بررسی می شود و شما فقط می توانید خودتان را سرزنش کنید. در اینجا محتوای کافی وجود دارد که باعث شود بازیکن حداقل دو بار بازی را پشت سر بگذارد، اگرچه انگیزه حتی پس از آن هم باقی خواهد ماند، زیرا دیدن همه چیز جالب است: چه پایان خوب و چه بد برای امیلی، چه پایان خوب و چه بد برای کوروو، چگونه بازی کردن و پاس بدون ابرقدرت و غیره بیشتر
Dishonored 2 هر چیزی است که من عاشق بازی برای آن هستم. جو، شخصیت ها، تفکر جهان و توجه به جزئیات. این یک گیم پلی است که شایسته ستایش است. مکان هایی که در حافظه می ماند. از نظر فنی، بازی نیز قابل ایراد نیست - بی عیب به نظر می رسد PlayStation 4. اینکه بتوانید در هر زمان ذخیره کنید لذت بخش است - در برخی بازی ها، چنین چیزهای به ظاهر کوچک به طور فاجعه باری کم هستند. شک نکنید - از این خرید پشیمان نخواهید شد.