می‌توانید هر چقدر که می‌خواهید سؤال بپرسید این جمله را که بازی‌های ویدیویی همان هنر سینما با ادبیات هستند، بپرسید، اما حقیقت تلخ هنوز به جایی نمی‌رسد: در سال 2018، خبره‌های هر دو به سختی قابل تشخیص هستند. همانطور که در مورد سینما، توده های مصرف کننده قابل هضم و غیر قابل تشخیص از یکدیگر داریم. سالانه فرنچایزها، خبره هایی که چیزی بیشتر را انتخاب می کنند عمیقو اسنوب هایی که اوقات فراغت خود را فقط به عناوین منتخب و کلاسیک فراموش نشدنی اختصاص می دهند. این دومی است که بارها و بارها به ما یادآوری می کند که قبلاً همه چیز بهتر بود و شاهکارهای الهام بخش بیشتری از فومیتو اوئدا و هیدئو کوجیما را به ما نخواهد داد.
Sonyاما آماده اعتراض است. اینجا او برای شماست تاریخ و زمان آخرین نگهبان – اولین پروژه Ueda در ده سال اخیر. کاملاً همین است جدید بازی کوجیما و اینجا بازگشت است (بعدی) سایه کلوسوس - شاید ستایش شده ترین بازی دوران PS2. کلاسیک ها نباید در گورستان تاریخ گرد و غبار جمع کنند و راه حل های جسورانه و نامتعارف نباید فقط مختص توسعه دهندگان مستقل باشد.
شکاکان سر خود را تکان خواهند داد و افراد اسنوب از این که آثار کلاسیک مورد علاقه آنها به توده ها برسد وحشت زده خواهند شد، اما پیشرفت غول پیکر که PS4 است را نمی توان متوقف کرد. تکرار نکردن اشتباهات دیگران، Sony قصد داریم برخلاف روندی که مجموعه‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تری را به سمت فراموشی سوق می‌دهد، برود و آنچه را که در PS3 آغاز شد ادامه دهد: انحصاری‌های جالب جدید - لطفا. بازگشت کلاسیک با به روز رسانی گرافیکی شگفت انگیز؟ گرفتن ما قبلا شاهد بودیم که شاهکارهای PS2 در قالب Ratchet & Clank فوق العاده زنده شده اند، بنابراین ما از استقبال از چنین ساخته دیگری بسیار خوشحالیم.
هرکسی که با افتخار خود را یک گیمر می‌نامد، به نوعی در مورد Shadow of the Colossus شنیده است. این بازی که در سال 2005 منتشر شد، نه تنها درک ما را از توانایی های PS2 قدیمی، بلکه همچنین احساساتی که یک بازی ویدیویی می تواند برانگیزد تغییر داد. این زمانی بود که بازی هنوز به اندازه امروز به طور گسترده پذیرفته نشده بود و بازی های ویدیویی به ناچار با خشونت بی معنی و خرد کردن دکمه های بی فکر همراه بودند. اما ذهن اوئدا همه چیز را تغییر داد و نشان داد که حتی یک بازی ویدیویی هم می تواند یک خانه هنری باشد؟
این بازی دارای ویژگی های مشترک زیادی با دومی است. او مشتاقانه از دنبال کردن مسیر هموار شده و تسلیم شدن به وسوسه یک کلیشه امتناع می کند. سبک هنری او در آن زمان شگفت زده می شد و اکنون نیز شگفت زده می شود.
نقش اصلی را مرد جوانی بازی می کند که حاضر است برای نجات یک دختر در حال مرگ دست به هر کاری بزند. نه به ما گفته می شود که او برای او چیست و نه او کیست. بدون دیوار متن، بدون مقدمه مفصل. ما در یک دنیای ناشناخته قرار گرفتیم و با این واقعیت روبرو شدیم که اگر کاری نکنیم دختر می میرد. و ما انجام می دهیم - کجا می رویم؟
معلوم می شود که فرصتی برای نجات دختر وجود دارد - یک موجود غیرجسمانی مرموز در مورد آن به ما می گوید. برای این کار باید نقش یک قاتل زنجیره ای را بر عهده بگیریم. مرحله بعدی نسل کشی است. کلوسی های باشکوه و قدرتمند در دنیای وسیع Shadow of the Colossus پرسه می زنند. زمان آنها به حساب می آید - آنها به اندازه کافی خوش شانس نبودند که در راه قهرمان خاموش ما و شمشیر درخشان او بایستند.
این، به طور کلی، کل Shadow of the Colossus است. علیرغم اینکه در اینجا دنیایی شبه باز وجود دارد، بسیار خالی است و تقریبا هیچ چیز توجه ما را به خود جلب نمی کند. اغلب، ما فقط می‌خواهیم هر چه سریعتر از نقطه A به نقطه B برسیم، توسعه‌دهندگان دنیا را با اسرار پر کرده‌اند، اما اغلب ما می‌خواهیم در اسرع وقت به قربانی بعدی برسیم.
نبرد با غول پیکر جوهر اصلی Shadow of the Colossus است، زیرا در اینجا ما نه تنها با حریف، بلکه با خودمان، یعنی وجدان خود نیز می جنگیم. ما می دانیم که انگیزه های ما خالص است، اما تا کجا می توانیم پیش برویم تا خودمان به یک دزد تبدیل شویم؟ نبوغ اصلی Ueda این بود که او همه چیز را وارونه کرد - ما دیگر قهرمانی نیستیم که انبوهی از نازی ها را در خشم صادقانه نابود کنیم - ما یک ضدقهرمان هستیم که با هر مرحله جدید به یک دیوانه تبدیل می شویم. این توجیه که ما با انگیزه های خوب دنبالش می رویم تا کی ادامه دارد؟
با وجود ایده عمیق، با استانداردهای بازی های ویدیویی، Shadow of the Colossus را نمی توان بی اثر یا خسته کننده نامید. این هم برای اینکه شما را به فکر وادار کند و هم برای متحیر کردن ایجاد شده است. کلوسی ها به نام خود عمل می کنند و حتی اکنون نیز الهام می گیرند. از نظر گرافیکی، بازی استاندارد زمان خود در نظر گرفته می شد و هیچ چیز در این بازسازی تغییر نکرده است - به لطف کار عالی استودیو Bluepoint Games.
روند کشتن هر هیولا مشابه سطح یک پلتفرمر است. (ضد) قهرمان ما باید از هر تیتان بالا برود و نقاط ضعف خود را پیدا کند، که باید به طرز خوشمزه ای با شمشیر اعمال شود. او می تواند از کمان استفاده کند. شمشیر همچنین برای برجسته کردن موقعیت کلی هیولا و نقاط ضعف آن خوب است.
هر نبرد یک پازل است. هرچه سریعتر آن را بجوید، سریعتر تمام می شود. نبردهای اول خیلی سخت نیستند، اما پس از آن باید عرق کنید. هر از گاهی صدایی از بالا نکات مبهمی در مورد کارهایی که باید انجام شود می دهد. ما اغلب باید حدس بزنیم و به بهترین ها امیدوار باشیم.
همچنین نگاه کنید به: نقد بازی Street Fighter 5 Arcade Edition - Return of the Legend
با این حال، بسیاری از ما در حال حاضر همه اینها را می دانیم. این بازی برای PS2 و PS3 منتشر شد که تفاوت چندانی با نسخه اصلی نداشت. اما در مورد بازسازی بازی‌های Bluepoint، چیزهای زیادی تغییر کرده است: نه تنها وضوح و بافت‌ها را افزایش دادند، بلکه همه چیز را از ابتدا دوباره انجام دادند. از همان ثانیه های اول مشخص است: بازی به نظر ساخته شده است сейчас. اگر نسخه اصلی اغلب شبیه یک رویا، نامشخص و مبهم بود، Shadow of the Colossus مدل 2018 بسیار واقعی است، با رنگ‌های شاداب و تصویر 4K.
و حتی اگر قهرمان ما حالت های چهره بسیار غنی نداشته باشد، همه چیز پر از جزئیات است. دنیای اطراف واقعی به نظر می رسد، حتی اگر به همان اندازه خالی باشد. کلوسی ها نه تنها از نظر اندازه چشمگیر هستند، بلکه به نظر می رسند که زنده هستند، به همین دلیل کشتن آنها حتی دردناک تر می شود. بازی نور، بافت پشم - همه اینها باعث می شود فراموش کنید که ما در حال بازی کلاسیک هستیم.
بله، خیلی چیزها کاملاً مدرن به نظر می رسند، اما نه همه چیز. Bluepoint قول داد که با دقت به بازسازی نزدیک شود، و آنها به قول خود عمل کردند: چیزی و حقیقت بدون تغییر باقی ماند - برای خوب یا بد. مدیریت هم به نظر من ناقص است - به خصوص در مورد اسبی بسیار نافرمان. این برنامه رایگان تر از آن چیزی است که من می خواهم، اگرچه بسیاری را به یاد آخرین نگهبان اخیر می اندازد.
دوربین هم ثابت ماند که زیاد جالب نیست. با این حال، Shadow of the Colossus چیزی برای شرمندگی ندارد: حتی با وجود این یادگارهای گذشته، در مقابل پس‌زمینه رقبای مدرن‌تر، مطمئن به نظر می‌رسد.
Shadow of the Colossus نه تنها در ایده خود، که از آن زمان تکرار نشده است، بلکه در عدم سازش با دیگران متفاوت است. بازی از پیروی از هر روندی امتناع می ورزد و در عصر عناوین مملو از محتوا به طرز شگفت آوری زاهدانه به نظر می رسد. در اینجا نه حاشیه های متعدد وجود دارد و نه خرد. این بازی نیازی به ریزتراکنش‌ها ندارد و فونت پاپیروس را حفظ می‌کند. اما ما در هر زمان ذخیره داریم و جابجایی اکنون با یک دکمه به جای دو دکمه انجام می شود.
همچنین نگاه کنید به: نقد و بررسی Bayonetta 1 & 2 – بهترین زمان برای آشنایی با کلاسیک
حکم
من Shadow of the Colossus را بازی برای همه نمی‌دانم. او در مقایسه با بسیاری دیگر دست و پا چلفتی، متفکر و سنگین است. پیام او قوی است، اما او می تواند دور شود. وقتی آن را بازی می کنید، به نظر می رسد که دارید کاری انجام می دهید اشتباه. ما امتیازات خود را در بازی مانند بسیاری از جنایتکاران در زندگی واقعی توجیه می کنیم.
گیم پلی بازی تقریباً بدون تغییر باقی مانده است و همه چیز به همان اندازه جذاب است. هر غول شکست خورده هم یک دستاورد است و هم چیزی برای شرمساری. اما، مانند هر شخص دیگری، قهرمان ما آماده است تا به خاطر معشوق خود دست به هر کاری بزند. حتی برای چیزی غیر قابل بخشش.
اگر Shadow of the Colossus را به عنوان یک بازی ارزیابی کنید، احکام ده سال پیش همچنان صادق است. اگر به عنوان یک بازسازی ارزیابی شود، به سختی می توان از چیزی ایراد گرفت. تصویر صاف و شفاف، 4K و HDR روشن PlayStation 4 طرفدار - همه چیز اینجاست تا خرید را هم برای بازیکنان سابق و هم برای تازه واردها توجیه کند.