کمتر از یک ساعت از ارباب حلقه‌ها: گولوم، متوجه شدم که هرگز از یک شخصیت بازی ویدیویی تا این حد متنفر نبوده‌ام. درک دیگری می آید: من از کاری که انجام می دهم رضایتی نمی گیرم. من منتظر باگ های شکستن بازی به عنوان نجات از خستگی بی پایان هستم، اما آنها نمی آیند - توسعه دهندگان موفق شدند بازی را کمی پس از انتشار آن وصله کنند، و همانطور که متوجه شدید، وقت خود را با بررسی صرف کردم. عدم وجود خرابی های آشکار تأثیر منفی بر کل روند دارد، زیرا بازی تنها فرصت سرگرم کردن من را با چیزی از دست داد. این یک وضعیت غیرعادی است، حداقل می توان گفت.
ممکن است به نظر برسد که همه چیز درست است. ما باید متنفر بودن از گولوم - شاید نفرت انگیزترین شخصیت در کل حماسه تالکین. اما دلیلی وجود دارد که چرا او را خیلی کم می بینیم: کتاب ها به طور گذرا به هابیت سقوط کرده اشاره می کنند، برخی از نکات زندگی نامه او را لمس می کنند و در مورد هر چیز دیگری سکوت می کنند. و این برای همه خوب است: او یک شخصیت موثر است، اما هرگز ساخته نشده بود که قهرمان داستان باشد. این برای Daedalic Entertainment اهمیت چندانی نداشت. استودیو با شور و شوق توسعه اکشن مخفی کاری تاریک را آغاز کرد و در ابتدا به نظر می رسید که بازی شاید عجیب باشد، اما بسیار جاه طلبانه است، در برابر پس زمینه آنالوگ ها متمایز می شود. اما مشکلات توسعه و به احتمال زیاد کووید در این امر نقش داشته است.
وقتی کدم را برای بررسی می‌گیرم، احساس خنده‌داری می‌کنم. من فقط فرصتی برای لمس کردن داشتم The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom - بهترین بازی سال، اگر نه بیشتر - و درایو لگو 2k. انتشار بیش از حد ماه می، من را مجبور کرد که برای پست‌هایم از قبل برنامه‌ریزی کنم و The Lord of the Rings: Gollum در پایان اولویت‌های من قرار گرفت. این حتی بهتر است، زیرا من این فرصت را داشتم که منتظر یک پچ دیگر باشم. تایید تصمیم من به زودی رسید: ناشر به من اطلاع داد که به دلیل مشکلاتی که در شبیه سازی موهای گولوم وجود داشت، بازی از کار درست خودداری کرد و به من توصیه کرد که یا گزینه را غیرفعال کنم یا منتظر یک پچ جدید باشم که تمام پیشرفت من را پاک کند. من هرگز شروعی به این کمیک مشکل ساز برای یک بازی ندیده بودم.
به هر حال من هنوز آن را روشن کردم. من از طرفداران سرسخت "ارباب حلقه ها" نیستم، اما صمیمانه عاشق این حماسه هستم: من فیلم ها را بارها تماشا کرده ام، کتاب های اصلی را خوانده ام و حتی پایان نامه ام را به تالکین تقدیم کرده ام. اما این تازگی نتوانست تالکینیست را در من بیدار کند - بهترین کاری که انجام داد این بود که باعث شد به نسخه های موفق امسال با احترام بیشتری احترام بگذارم.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom - به کمال رسیدید؟
خزنده خزنده کوچکی به نام گلوم بدبخت ترین و رقت انگیزترین موجودی است که تالکین خلق کرده است. به عنوان یک قاعده، بازی‌های ویدیویی به ما پیشنهاد می‌دهند که به عنوان قهرمانان یا قهرمانان درخشان بازی کنیم که قادر به شاهکارهایی هستند که متحدانی را در اطراف خود جمع می‌کنند. همه از گولوم می ترسند، حتی اورک ها. وقتی در غارهای تاریک و مرطوب نمی خزد، در دنده ها چکمه می شود و کار برده را انجام می دهد. او مورد تحقیر همین غلامان و ناظرانش است.
ارباب حلقه ها: گولوم مشکلات فنی زیادی دارد. به نظر ضعیف به نظر می رسد - مطمئناً نه برای 59,99 دلار - و مملو از اشکالات (غیر جالب) است. نرخ فریم جهش می کند و طراحی سطح شبیه چیزی از ابتدای صفر است. خود گولوم یک نگاه متعارف و در عین حال اشتباه دارد و هر بار که در کادر ظاهر می شود، می خواهم تلویزیون را خاموش کنم. اما این مشکل اصلی نیست. مشکل این است که بازیکن تمایلی به بازی ندارد. چرا؟ این یک بازی خسته کننده و غم انگیز است که در آن آواتار ما مورد شکنجه و تمسخر قرار می گیرد. ما هیچ شانسی برای پایان خوش نداریم، هیچ امیدی برای رستگاری نداریم. مانند سایر پیش درآمدهای شکست خورده، این داستان چندان منطقی نیست - ما از قبل می دانیم که چه اتفاقی برای گولوم می افتد و سوالاتی که بازی به آنها پاسخ می دهد هرگز پرسیده نشده است.
در مورد گیم‌پلی، گولوم یک بازی فراموش شده از یک دهه پیش به نظر می‌رسد که شخصی یک ریمستر بد آن را انجام داده است. ژانر مخفی کاری مدتهاست که محبوبیت خود را از دست داده است (اگرچه من خودم مخالفی با آن ندارم) و پرش از دیوار و صخره نوردی به اندازه کافی وجود دارد. بازی سعی می‌کند یک پلتفرمر نیز باشد، اما کنترل‌های وحشتناک و طراحی مشکوک در اینجا نیز مانع ایجاد می‌شود.
من تلاش هایی را برای انجام یک کار جدید می بینم. به نظر می رسد توسعه دهندگان سعی کرده اند با یک ضد قهرمان یک ضد بازی بسازند - به جای شاهکارها، ما کرم می خوریم و به جای فتوحات - به سختی زنده می مانیم. چنین بازی ای حق وجود دارد، به خصوص که جایی در پشت لایه متوسط تلاش برای ایجاد چیزی واقعاً اصلی است. به عنوان مثال، هر از چند گاهی گولوم با اسمیگول - آلتر ایگوی او - مناظره می کند و ما به عنوان بازیکن می توانیم روی انتخاب مسیر او تأثیر بگذاریم. برای این ما باید گولوم را "متقاعد کنیم". مکانیک جالبی که تغییر چندانی نمی کند.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی The Witcher 3: Wild Gin (نسخه نسل بعدی)
می‌توانستم به نکات مثبت ادامه بدهم و ناامیدانه سعی کنم نمره را «بیرون بکشم»، اما چرا؟ نسبت به خوانندگان بی انصافی خواهد بود. بازی هایی هستند که برای آنها مبارزه می کنید. حتی مشکل ساز، حتی آزاردهنده، ارزش مبارزه با آنها و دیدن تا انتها را دارند. "Hollum" بازی ای است که پس از اولین شکست می خواهید آن را حذف کنید و دوباره دانلود نکنید.
حکم
Lord of the Rings: Gollum یک شکست است، هیچ وصله ای آن را نجات نمی دهد. اما من تمایلی به حمله به توسعه دهندگان و مسخره کردن این نسخه پیدا نمی کنم. شاید در زندگی دیگری ما یک بازی واقعا منحصر به فرد و جالب دریافت می کردیم، اما، متأسفانه، این نیست. می توان در مورد چنین شخصیتی چیز خوبی ساخت، اما به یک توسعه دهنده واقعا با استعداد نیاز دارد. Daedalic Entertainment انرژی، بودجه و زمان کافی نداشت.
از کجا بخریم
- نسخه کامپیوتر (Steam | بازی های حماسی)
- نسخه برای ایکس باکس
- نسخه برای PS5
همچنین جالب: