همیشه اتفاقات جدید و هیجان انگیزی در زمینه تحقیقات سیاهچاله ها رخ می دهد. آلبرت انیشتین اولین بار کتاب خود را در توضیح نظریه نسبیت عام که سیاهچاله ها را توصیف می کرد در سال 1922 منتشر کرد. صد سال بعد، ستاره شناسان تصاویر واقعی از سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری دریافت کردند. در مقالهای اخیر، تیمی از ستارهشناسان یک کشف جدید هیجانانگیز دیگر را توصیف میکنند: اولین سیاهچاله "خفته" کشف شده در خارج از کهکشان.
سیاهچاله های خفته سیاهچاله هایی هستند که نور مرئی ساطع نمی کنند. به این ترتیب، پیدا کردن آنها بسیار سخت است. این کشف جدید هیجان انگیز است زیرا بینشی در مورد شکل گیری و تکامل سیاهچاله ها ارائه می دهد. این اطلاعات برای درک امواج گرانشی و همچنین سایر پدیده های نجومی حیاتی است.
VFTS 243 یک سیستم دوتایی است، یعنی از دو جسم که حول یک مرکز جرم مشترک می چرخند تشکیل شده است. جرم اول یک ستاره آبی بسیار داغ با جرم 25 برابر خورشید است و دومین جرم سیاهچاله ای است که 9 برابر جرم خورشید دارد. VFTS 243 در سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ، یک کهکشان همراه راه شیری واقع در فاصله تقریبا 163 سال نوری از زمین قرار دارد.
سیاهچاله در VFTS 243 غیر فعال در نظر گرفته می شود زیرا چیزی از خود ساطع نمی کند. این در تضاد کامل با سایر سیستمهای دوتایی است که در آنها تابش پرتو ایکس قوی از سیاهچاله ثبت میشود.
قطر این سیاهچاله حدود 54 کیلومتر است و ستاره پرانرژی را که حدود 200 برابر بزرگتر است، کوتوله می کند. هر دو به سرعت در اطراف مرکز جرم مشترک می چرخند. حتی با قوی ترین تلسکوپ ها، این سیستم از نظر بصری مانند یک نقطه آبی به نظر می رسد.
ستاره شناسان گمان می کنند که کهکشان راه شیری و ابر ماژلانی بزرگ دارای صدها سیستم دوتایی با سیاهچاله هایی هستند که اشعه ایکس ساطع نمی کنند. سیاهچاله ها زمانی به بهترین شکل دیده می شوند که ماده را از یک ستاره همراه جدا کنند، فرآیندی که به عنوان "تغذیه" شناخته می شود.
تغذیه دیسکی از گاز و غبار تولید می کند که سیاهچاله را احاطه کرده است. وقتی مواد دیسک به درون سیاهچاله میافتد، اصطکاک دیسک برافزایش را تا میلیونها درجه گرم میکند. این دیسک های داغ ماده، اشعه ایکس زیادی از خود ساطع می کنند. اولین سیاهچاله ای که به این روش کشف شد، سیستم معروف سوان X-1 بود.
ستارهشناسان مدتهاست میدانستند که VFTS 243 یک سیستم دوتایی است، اما مشخص نبود که آیا این منظومه یک جفت ستاره است یا رقصی بین یک ستاره و یک سیاهچاله. برای تعیین اینکه چه چیزی درست است، تیمی که سیستم دوتایی را مطالعه میکردند از تکنیکی به نام گشودن طیفی استفاده کردند. این روش نور VFTS 243 را به طول موجهای آن تقسیم میکند، مشابه آنچه که وقتی نور سفید به منشور برخورد میکند و رنگهای مختلف ایجاد میشود، اتفاق میافتد.
این تجزیه و تحلیل نشان داد که نور VFTS 243 از یک منبع منفرد به جای دو ستاره مجزا می آید. در غیاب تشعشع از همراه ستاره، تنها نتیجه ممکن این بود که جسم دوم در سیستم دوتایی یک سیاهچاله است، و بنابراین اولین سیاهچاله خفته که در خارج از کهکشان راه شیری کشف شد.
بیشتر سیاهچاله ها با جرم کمتر از 100 خورشید در نتیجه فروپاشی یک ستاره پرجرم تشکیل شده اند. هنگامی که این اتفاق می افتد، اغلب یک انفجار قوی وجود دارد که به عنوان ابرنواختر شناخته می شود. این واقعیت که سیاهچاله در منظومه VFTS 243 در مداری دایرهای با ستاره قرار دارد، دلیل محکمی است که نشان میدهد هیچ انفجار ابرنواختری وجود نداشته است که در غیر این صورت سیاهچاله را از منظومه خارج کند یا حداقل مدار را مختل کند. در عوض، به نظر میرسد که ستاره اجدادی بدون منفجر شدن، برای تشکیل یک سیاهچاله فرو ریخته است.
ستاره عظیم در منظومه VFTS 243 تنها 5 میلیون سال دیگر زندگی خواهد کرد - یک لحظه با استانداردهای نجومی. مرگ ستاره باید منجر به تشکیل سیاهچاله دیگری شود و سیستم VFTS 243 را به یک سیاهچاله دوتایی تبدیل کند.
تا به امروز، ستاره شناسان حدود 100 رویداد را کشف کرده اند که سیاهچاله های دوتایی با هم ادغام می شوند و موج هایی در فضا-زمان ایجاد می کنند. اما نحوه شکل گیری این سیستم های سیاهچاله دوتایی هنوز ناشناخته است، به همین دلیل است که VFTS 243 و سیستم های مشابهی که هنوز کشف نشده اند برای تحقیقات آینده بسیار مهم هستند. شاید طبیعت حس شوخ طبعی داشته باشد، زیرا سیاهچاله ها، اگرچه تاریک ترین اجرام موجود هستند و نور ساطع نمی کنند، در عوض درک بنیادی ما از جهان را روشن می کنند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
پاسخ دهید