کهکشان راه شیری تاریخچه خشونت خاص خود را دارد. در طول 13,8 میلیارد سال از وجود جهان، بارها و بارها با کهکشان های دیگر برخورد کرده و آنها را جذب کرده است - و این تمام نیست. حتی اکنون که این سطور را می خوانید، در حال ادغام با کهکشان های کوچکتر همراه خود است: کهکشان کروی کوتوله قوس، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک.
اما این کهکشان های اقماری در این موضوع بی تقصیر نیستند. تیمی از ستاره شناسان به رهبری آلسیو موچیارلی از دانشگاه بولونیا در ایتالیا شواهدی یافته اند که نشان می دهد ابر ماژلانی بزرگ (LMC) نیز یک آدمخوار است که در مقطعی از گذشته مرموز خود با کهکشان دیگری ادغام شده است.
به گفته محققان، این یافته تاییدی جالب از نحوه رشد کهکشان‌های عظیم است: با جذب کهکشان‌های همراه کوچکتر، فرآیندی که به آن می‌گوییم. ادغام سلسله مراتبی.
ابرهای ماژلانی در یک رقص پیچیده با کهکشان راه شیری هستند. این دو کهکشان اقماری به دور یکدیگر می چرخند و سپس با هم به دور راه شیری بزرگتر می گردند. ابر ماژلانی بزرگ تقریباً دو برابر ابر ماژلانی کوچک است و جرم کلی آن تا 250 میلیارد خورشید است - اندازه ای که یک کهکشان کوتوله قبلاً باید ماهواره های خود را داشته باشد. در واقع اینطور است. بین چهار تا شش کهکشان کوچک با VMH مرتبط بوده اند، که ممکن است به این معنی باشد که زمانی حتی ماهواره های بیشتری داشته است. برای این هم شواهدی وجود دارد.
در سال 2018، اخترشناسان تعداد کمی از ستاره‌ها را در VMH کشف کردند که در خلاف جهت عقربه‌های ساعت به دور مرکز کهکشانی، در برابر جریان ستاره‌ای می‌چرخند. آنها به این نتیجه رسیدند که به احتمال زیاد این یک بقایای یک ادغام کهکشانی باستانی است. اکنون موچیارلی و همکارانش مدرک دیگری پیدا کرده اند: یک خوشه کروی به نام NGC 2005.
همچنین جالب:
- دانشمندان کشف وحشتناک دو کهکشان "یکسان" در اعماق فضا را توضیح داده اند
- هابل جزئیات جادویی برخورد دو کهکشان را ثبت کرد
کهکشان‌ها از صدها هزار تا میلیون‌ها ستاره تشکیل شده‌اند که توسط گرانش به شکل کروی به یکدیگر متصل شده‌اند، با غلظت متراکم ستارگان در مرکز. ستارگان یک خوشه کروی معمولا مسن تر هستند، سن و ترکیب شیمیایی یکسانی دارند. اعتقاد بر این است که آنها "فسیل"های کیهان اولیه هستند که آنها را برای درک تاریخچه شکل گیری ستاره مفید می کند.
حدود 150 خوشه از این دست در کهکشان راه شیری و حدود 60 خوشه در ابر ماژلانی بزرگ وجود دارد. Mucciarelli و همکارانش NGC 2005 را با دیگر خوشه های مشابه شناسایی و مقایسه کردند و دریافتند که نسبت ترکیب شیمیایی آن بسیار متفاوت از سایر خوشه های دارای فلز مشابه است. محتوا. . فلزی بودن ستارگان نشانگر سن است - هر چه یک ستاره زودتر در جهان متولد شود، فلزی بودن آن کمتر است. این با این واقعیت توضیح داده می شود که قبل از ظهور ستارگان در جهان هیچ عنصری سنگین تر از هلیوم وجود نداشت.
اعتقاد بر این است که ستارگان با محتوای فلزی یکسان سن یکسانی دارند و نسبت ترکیب عناصر به ما در مورد مولکولی بودن ابری که ستاره در آن متولد شده است می گوید. اما نسبت فراوانی در NGC 2005 بسیار کمتر از خوشه های دیگر است که داستان متفاوتی را بیان می کند. بنابراین، تیم شبیه‌سازی‌هایی را انجام داد تا دریابند چگونه چنین خوشه‌ای می‌تواند در VMH ظاهر شود.
یک کهکشان کاملاً متفاوت، بسیار شبیه به ماهواره های فوق کم نور موجود، بهترین جا بود. بخش اعظم این کهکشان ارواح مرموز باید تا کنون منحل شده باشد و NGC 2005 به عنوان آخرین مدرکی از وجود آن باقی بماند.
محققان گفتند: "NGC 2005 تنها شاهد یک رویداد ادغام باستانی است که منجر به انحلال کهکشان مادرش در ابر ماژلانی بزرگ شد، تنها رویداد اثرانگشت شیمیایی که تا به امروز در قلمرو کهکشان‌های کوتوله شناخته شده است."
همچنین بخوانید: