کارشناسان ناسا در حال بررسی امکان ارسال یک ایستگاه خودکار برای مطالعه بزرگترین ماهواره نپتون، تریتون هستند. پیشنهاداتی برای مطالعه تریتون تریدنت نامگذاری شد. این برنامه تحقیقاتی توسط ناسا به عنوان بخشی از پروژه Discovery در نظر گرفته شده است که هدف آن بررسی سیارات منظومه شمسی با کمک ایستگاه های خودکار است.
Voyager-2 اولین و تاکنون تنها وسیله ای بود که به نپتون و قمرهای آن نزدیک شد. در سال 1989، او مجموعه ای از تصاویر از دورترین سیارات منظومه شمسی را مخابره کرد، اما تنها حدود 40 درصد از سطح تریتون در این تصاویر ثبت شد.
تریتون که در اساطیر یونان از نام خدای دریا نامگذاری شده است، قطری در حدود 2,7 هزار کیلومتر دارد. این قمر هفتمین قمر بزرگ منظومه شمسی و بزرگترین قمر از 14 قمر شناخته شده نپتون است. توسط ستاره شناس بریتانیایی ویلیام لاسل در سال 1846 کشف شد. تریتون تنها ماهواره منظومه شمسی است که به دور سیاره در جهت مخالف چرخش آن می چرخد. پیشنهاد می شود که تریتون در کمربند کویپر، یک خوشه عظیم از اجرام کوچک آسمانی در لبه منظومه شمسی، تشکیل شده است. علاوه بر این، تریتون از این جهت جالب است که جو آن تقریباً به طور کامل از نیتروژن با کمی مخلوط متان تشکیل شده است.
کارل میچل از آزمایشگاه پیشرانه جت در پاسادنا (کالیفرنیا)، که در بخش علمی برنامه ترایدنت مشغول است، به نقل از Space.com می‌گوید: «تریتون اسرار بسیاری را پنهان می‌کند و تحقیقات علمی بسیار مهمی را می‌توان در آنجا انجام داد. - ما می دانیم که در سطح ماهواره چنین تشکیلاتی وجود دارد که ما هیچ جا مشاهده نکرده ایم و این دلیلی است برای مطالعه دقیق آنها.
در صورت تایید برنامه مطالعاتی تریتون، ایستگاه خودکار می تواند در سال های 2025-26 راه اندازی شود. به طور خاص، از سطح ماهواره عکس می گیرد، که تقریباً هیچ دهانه ای روی آن قابل مشاهده نیست، که ممکن است نشان دهد که لایه یخ روی سطح نسبتاً اخیراً تشکیل شده است.
همچنین بخوانید:
پاسخ دهید