حدود بیرونی منظومه شمسی مکان های عجیب و مرموز است. فراتر از مدار نپتون، جایی که هوا سرد و تاریک است، انبوهی از اجرام یخی به نام کمربند کویپر، که اعتقاد بر این است که از زمان تولد منظومه شمسی تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده اند.
از آنجایی که بسیار تاریک و دور است، و اجرام بسیار کوچک هستند، تشخیص اینکه دقیقاً چه چیزی در آنجا وجود دارد برای اخترشناسان دشوار است. این باعث می شود که نتایج یک مطالعه اخیر واقعاً خیره کننده باشد. با استفاده از داده ها بررسی انرژی تاریکاخترشناسان 815 جرم فرا نپتونی (TNOs) را شناسایی کردند که از این تعداد 461 مورد تازه کشف شده بودند. این یک جهش قابل توجه از تقریباً 3 TNO شناخته شده در بیرونی منظومه شمسی است، اطلاعاتی که می تواند به ما کمک کند تا نحوه شکل گیری منظومه شمسی را بهتر مدل کنیم و شاید حتی بتوانیم چیزهای دست نیافتنی را پیدا کنیم. سیاره نهم.
هدف بررسی انرژی تاریک یافتن TNO ها نبود. از آگوست 2013 تا ژانویه 2019 کار می کرد و برای 575 شب در نوارهای فروسرخ و نزدیک به مادون قرمز آسمان جنوبی اطلاعات جمع آوری می کرد. هدف مطالعه تعدادی از اجرام و پدیده ها، مانند ابرنواخترها و خوشه های کهکشانی، برای تعیین شتاب انبساط کیهان بود که اعتقاد بر این است که تحت تأثیر انرژی تاریک است.
اما درجه بالای عمق، وسعت و دقت نظرسنجی برای جستجوی اجرام در منظومه شمسی دور - فراتر از مدار نپتون در فاصله حدود 30 واحد نجومی (AU) بسیار مناسب بود. سال گذشته، ستاره شناسان این داده ها را برای یافتن بیش از 100 داده جدید تجزیه و تحلیل کردند سیاره های کوچک (مقوله ای که شامل هر چیزی است که دنباله دار یا سیاره منظم نیست). محققان همچنین شبیه‌سازی‌هایی از تشخیص TNO را برای مقایسه با نتایج و بررسی دقیق بودن روش‌هایشان انجام دادند.
این منطقه از فضا مسحور کننده است. از آنجایی که مدارهای آنها بسیار کوچک است، اخترشناسان معتقدند که TNOها ردپایی از دینامیک منظومه شمسی اولیه را حفظ می کنند. هنگامی که سیارات غول پیکر وارد مدارهای فعلی خود شدند، برهمکنش های گرانشی آنها بر مدارهای TNO تأثیر گذاشت. این مدارها را می توان برای بازسازی وقایعی که آنها را چنین کرده است مورد مطالعه قرار داد. از آنجایی که خوشه های TNO می توانند مدارهای کاملاً متفاوتی داشته باشند، هر چه تعداد آنها بیشتر باشد، بازسازی دقیق تر خواهد بود.
همچنین، مدارهای زیرمجموعه TNO واقعاً عجیب هستند. آنها TNOهای شدید با فاصله مداری متوسط بیش از 150 AU نامیده می شوند. برخی از ستاره شناسان بر این باورند که TNOهای شدید شواهدی از چیزی هستند که باعث ایجاد نویز گرانشی می شود، یک سیاره فرضی نهم. 9 TNO افراطی دیگر به کاتالوگ جدید اضافه شده است که 4 تای آنها دارای نیم محورهای بزرگ هستند که بیش از 230 AU هستند.
به گفته محققان، همه این اطلاعات جدید پیشرفت قابل توجهی در درک ما از بیرونی منظومه شمسی است. در این لحظه، داده های تحقیق نظرسنجی حدود 20٪ از تمام TNO های شناخته شده را تشکیل می دهد که بسیار زیاد است.
همچنین بخوانید:
- ابرطوفان خورشیدی بعدی می تواند یک "آخرالزمان اینترنتی" جهانی ایجاد کند
- لبه منظومه شمسی ما چگونه به نظر می رسد؟