نیروی هوایی ایالات متحده ممکن است پس از بازنشستگی جت های A-10 Thunderbolt II، خریدار برای جت های A-XNUMX Thunderbolt II خود پیدا کند.
نیروی هوایی ایالات متحده در حال بازنشستگی ناوگان هواپیماهای تهاجمی A-10 خود است و قصد دارد تا سال مالی 2028 56 فروند از مجموع 265 فروند هواپیما را از بین ببرد. در طول جلسه استماع در کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان، کندال، وزیر امور خارجه خاطرنشان کرد که حداقل یک کشور علاقه خود را برای دستیابی به A-10 ابراز کرده است. با این حال، هنگامی که این هواپیماها از زرادخانه ایالات متحده بازنشسته شوند، به دلیل قدیمی بودن و نبود پایگاه تعمیر و نگهداری، پشتیبانی قابل توجهی دریافت نخواهند کرد.
نماینده آستین اسکات از نیروی هوایی خواست تا با کشورهای متحدی که خواهان هواپیما هستند همکاری کند. کندال با اشاره به انتقال قبلی تجهیزات دفاعی مازاد مانند S-130 به فیلیپین به عنوان نمونه هایی از همکاری در زمینه انتقال تجهیزات، نسبت به چنین بحث هایی ابراز آمادگی کرد. با این حال، هشدار کندال در مورد چالش های دور نگه داشتن A-10 های قدیمی از زرادخانه ایالات متحده، بر مشکلات احتمالی برای هر کشوری که این هواپیما را بپذیرد، تاکید می کند.
اگرچه کندال کشور را مشخص نکرد، او خاطرنشان کرداوکراین که اغلب از آن به عنوان یکی از کشورهایی یاد می شود که علیرغم خرید آتی F-16 می تواند از این هواپیما بهره مند شود، به دلیل نگرانی در مورد بقای آن، علاقه چندانی نشان نداده است.
A-1970 که توسط جمهوری Fairchild در دهه 10 توسعه یافت، به عنوان اولین هواپیمای پشتیبانی نزدیک هوایی نیروی هوایی ایالات متحده در نظر گرفته شد. اولویت های طراحی، بقا و قدرت آتش، به ویژه، یک "حمام" زره پوش تیتانیومی که از خلبان محافظت می کند، یک سیستم کنترل پرواز اضافی و یک تفنگ گردان ترسناک GAU-8 Avenger بود که قادر به انجام حملات آتش ویرانگر به اهداف زرهی است.
اگرچه ارتقاء Warthog توانایی های هدف گیری و ارتباطی آن را بهبود بخشید، A-10 برای مبارزه با جنگی کاملاً متفاوت از آنچه امروز می بینیم طراحی شده بود. در واقع، A-10 در ابتدا برای جبران عدم تعادل قابل توجه در تعداد تانک ها بین پیمان ورشو تحت حمایت شوروی و اتحاد ناتو طراحی شد.
تفاوت A-10 با سایر هواپیماها در توانایی آن برای ماندن در بالای میدان نبرد برای مدت طولانی و پشتیبانی مستمر از سربازان روی زمین است. سرعت کم و توانایی آن برای پرواز در ارتفاعات پایین امکان هدف گیری دقیق و هماهنگی نزدیک با نیروهای دوستانه را فراهم می کند و خطر آسیب های جانبی را به حداقل می رساند.
در واقع، ممکن است چندین نامزد در سراسر جهان وجود داشته باشند که ممکن است به A-10 Thunderbolt II علاقه مند شوند، از جمله نیروهای هوایی در آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی، یا آسیا. لهستان نیز ممکن است (از لحاظ نظری) به این نوع علاقه مند باشد.
دلیل آن کاملاً ساده است: جدای از هوانوردی ضد شورش خالص، یکی از نقش‌های دیگری که A-10 می‌تواند به طور کاملاً مؤثر ایفا کند، ضد شورش (COIN) است، نوع مأموریتی که برای آن نبردهای کوچک، ارزان و آسان برای پرواز انجام می‌شود. هواپیمای با قابلیت ضربات دقیق و ماندن طولانی مدت در هوا. معمولاً اینها توربوپراپ یا روتورکرافت هستند. اما هواپیماهای اثبات شده در نبرد مانند A-10 نیز همینطور هستند، که می توانند از فرودگاه های نامناسب استفاده کنند و از جاده ها یا حتی میدان ها در حالیکه روی زمین نامرئی می مانند.
A-10 به دلیل هزینه های عملیاتی نسبتا پایین خود شناخته شده است. حداکثر، هاوگ آنقدر معروف است که می تواند ارزش تاکتیکی و روانی اجتماعی را برای نیروی هوایی به ارمغان بیاورد.
در واقع، به لطف طراحی قوی، تسلیحات قدرتمند و قابلیت مانور چشمگیر، این هواپیما به عنوان یکی از نمادین ترین و مؤثرترین دارایی های کمیسیون نظامی مرکزی که به طور خاص برای پشتیبانی از نیروهای زمینی در موقعیت های جنگی طراحی شده است، شهرت پیدا کرده است.
این نقش در درگیری هایی مانند عراق، بالکان و افغانستان انجام شده است و شهرت آن را به عنوان یک دارایی حیاتی در میدان جنگ تثبیت کرده است.
همچنین بخوانید: