یک مطالعه جدید نشان می دهد یک سیارک دایناسور که 66 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد، همچنین باعث ایجاد یک سونامی غول پیکر با امواجی به ارتفاع 1,6 کیلومتر در خلیج مکزیک شد که آب های آن از نیمه جهان عبور کرد. محققان با تجزیه و تحلیل هسته های بیش از 100 مکان در سراسر جهان و ایجاد مدل های دیجیتالی از امواج وحشتناکی که پس از برخورد سیارکی در شبه جزیره یوکاتان مکزیک به وقوع پیوست، شواهدی از این سونامی عظیم پیدا کردند.
مولی رنج، سرپرست تیم تحقیق، در بیانیه‌ای گفت: «این سونامی به اندازه‌ای قوی بود که رسوبات حوضه‌های اقیانوس‌ها را در نیمه‌ی سراسر جهان از بین برد و از بین برد.» Range بلافاصله پس از برخورد سیارک در یک سفر سونامی فرو رفت. بر اساس نتایج قبلی، تیم او یک سیارک به قطر 14 کیلومتر را مدلسازی کرد که با سرعت 43 کیلومتر در ساعت حرکت می کرد. پس از برخورد سیارک، بسیاری از اشکال حیات مردند، دایناسورهای غیر پرنده منقرض شدند و حدود سه چهارم از همه گونه های گیاهی و جانوری از بین رفتند.
محققان از بسیاری از اثرات مخرب برخورد سیارک، مانند شروع آتش سوزی هایی که حیوانات را زنده زنده می سوزاند و سنگ های غنی از گوگرد خرد می کند، می دانند که منجر به باران های اسیدی مرگبار و خنک شدن طولانی مدت جهانی می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اثرات سونامی، Range و همکارانش زمین شناسی زمین را مورد مطالعه قرار دادند و 120 "بخش مرزی" یا رسوبات دریایی را که درست قبل یا بعد از انقراض دسته جمعی که پایان دوره کرتاسه را نشان می داد، ته نشین شدند، با موفقیت تجزیه و تحلیل کردند. به گفته Range، این برش‌ها با پیش‌بینی‌های مدل ارتفاع موج و حرکت آنها مطابقت داشت.
محققان دریافتند که انرژی اولیه سونامی ناشی از برخورد سیارک تا 30 برابر بیشتر از انرژی آزاد شده توسط سونامی پس از زلزله دسامبر 2004 اقیانوس هند بود که بیش از 230 نفر را کشت.
این سیارک پس از برخورد با زمین، دهانه ای به عرض 100 کیلومتر تشکیل داد و ابر متراکمی از غبار و دوده را در جو ایجاد کرد. طبق شبیه‌سازی‌ها، تنها 2,5 دقیقه پس از برخورد، پرده پرتاب‌کننده دیواره‌ای از آب را به سمت بیرون راند و برای مدت کوتاهی موجی به ارتفاع 4,5 کیلومتر ایجاد کرد که با سقوط پرتاب به زمین سقوط کرد.
در ساعت 10، یک موج سونامی با ارتفاع 1,5 کیلومتر در فاصله حدود 220 کیلومتری از محل برخورد، خلیج را در همه جهات فرا گرفت. یک ساعت پس از برخورد، سونامی خلیج مکزیک را ترک کرد و به سمت اقیانوس اطلس شمالی حرکت کرد. چهار ساعت پس از برخورد، سونامی از تنگه آمریکای مرکزی - گذرگاهی که در آن زمان آمریکای شمالی را از آمریکای جنوبی جدا می کرد - گذشت و به اقیانوس آرام خارج شد.
یک روز پس از برخورد با سیارک، امواج از بیشتر اقیانوس های آرام و اطلس عبور کردند، از دو طرف وارد اقیانوس هند شدند و 48 ساعت پس از برخورد، بیشتر سواحل کره زمین را لمس کردند.
پس از برخورد، سونامی عمدتاً به شرق و شمال شرق گسترش یافت و به شمال اقیانوس اطلس و همچنین به سمت جنوب غربی از طریق کانال آمریکای مرکزی که به جنوب اقیانوس آرام می‌ریزد، تخلیه شد. در این مناطق، آب به قدری سریع حرکت می کرد که سرعت آن احتمالاً از 0,6 کیلومتر در ساعت فراتر رفت - سرعتی که می تواند رسوبات ریز دانه کف دریا را بشوید.
بر اساس مدل‌های این تیم، مناطق دیگر، از جمله اقیانوس اطلس جنوبی، اقیانوس آرام شمالی، اقیانوس هند و دریای مدیترانه امروزی تا حد زیادی از سونامی در امان ماندند.
اگرچه مدل‌ها طغیان ساحلی را تخمین نمی‌زنند، اما نشان دادند که امواج در اقیانوس آزاد در خلیج مکزیک از ۱۰۰ متر فراتر می‌رود و زمانی که سونامی به مناطق ساحلی اقیانوس اطلس شمالی و بخش‌هایی از اقیانوس آرام نزدیک شد، بیش از ۱۰ متر خواهد بود. آمریکای جنوبی.
نویسندگان در این مطالعه می نویسند: «بسته به هندسه ساحل و امواج ورودی، بیشتر مناطق ساحلی به هر طریقی دچار سیل و فرسایش می شوند. "هر سونامی مستند تاریخی در مقایسه با چنین تاثیر جهانی کمرنگ است."
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین جالب:
- دانشمندان متوجه شده اند که سیارک ریوگو چگونه و چه زمانی متولد شده است
- اولین تصاویر از عواقب برخورد DART ناسا با یک سیارک به دست آمد.