اخترفیزیکدانان تغییراتی را در روشنایی نور مشاهده شده در حومه یکی از سیاهچاله های نزدیک به ما کشف کرده اند که در فاصله 9600 سال نوری از زمین قرار دارد.
دانشمندان به سیستم ستاره ای دوتایی MAXI J1820+070 علاقه مند بودند که توسط تلسکوپ پرتو ایکس ژاپنی در ایستگاه فضایی بین المللی در سال 2018 کشف شد. به عنوان یک قاعده، چنین سیستم های دوتایی حاوی یک ستاره کم جرم، شبیه به خورشید ما، و یک جسم بسیار فشرده تر هستند - می تواند یک کوتوله سفید، یک ستاره نوترونی یا یک سیاهچاله باشد. MAXI J1820+070 حاوی یک سیاهچاله حداقل 8 برابر جرم خورشید ماست.
منحنی نوری که توسط دانشمندان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، توسط آماتورهای اختر در طول تقریباً یک سال رصد در سراسر جهان به دست آمد. این ستاره در MAXI J1820+070 یکی از سه ستاره درخشان پرتو ایکس است که تاکنون مشاهده شده است. این نه تنها به این دلیل است که بسیار نزدیک به زمین است، بلکه به این دلیل است که با موفقیت در خارج از صفحه کهکشان راه شیری ما قرار گرفته است. از آنجایی که ماه ها روشن ماند، تعداد زیادی از مردم توانستند آن را مشاهده کنند.
اما تقریباً 3 ماه پس از شروع شعله، اتفاق غیرمنتظره ای رخ داد - به نظر می رسید منحنی نور تحت یک مدولاسیون عظیم با دوره حدود 17 ساعت قرار می گیرد - درخشندگی دو برابری در اوج مشاهده شد. در همان زمان، هیچ تغییری در محدوده اشعه ایکس وجود نداشت. اگرچه مدولاسیون‌های شبه دوره‌ای کوچک قابل مشاهده در گذشته در طول سایر انفجارهای اشعه ایکس مشاهده شده‌اند، هیچ چیز مشابهی قبلاً مشاهده نشده است. چه چیزی باعث چنین رفتار غیرعادی شده است؟
مواد از ستاره توسط جسم فشرده به قرص برافزایش گاز مارپیچی اطراف آن کشیده می شود. شعله‌ها زمانی رخ می‌دهند که مواد موجود در دیسک گرم می‌شوند، روی یک سیاهچاله جمع می‌شوند و قبل از عبور از افق رویداد، مقادیر زیادی انرژی آزاد می‌کنند. این فرآیند آشفته و بسیار متغیر است و بازه های زمانی آن از میلی ثانیه تا چند ماه متغیر است.
هنگامی که یک پرتو ایکس عظیم از یک سیاهچاله بسیار نزدیک بیرون می‌آید و سپس به ماده اطراف، به ویژه دیسک برافزایش، تابش می‌کند و آن را تا دمای حدود 10 هزار کلوین گرم می‌کند، تابش آن در محدوده نوری قرار می‌گیرد، به ویژه، ما نور ساطع شده را ببینید به همین دلیل است که وقتی شدت فلاش اشعه ایکس کاهش می یابد، نور مرئی نیز کاهش می یابد.
تنها یک توضیح ممکن وجود داشت: جریان عظیمی از تابش اشعه ایکس به دیسک برافزایشی تابش کرد و باعث اعوجاج آن شد که باعث افزایش شدید مساحت شد و در نتیجه جریان نور نیز افزایش یافت. این رفتار قبلاً در دوتایی‌های پرتو ایکس با ستارگان پرجرم‌تر مشاهده شده بود، اما هرگز در منظومه‌هایی با سیاهچاله و ستاره‌ای کم جرم مشاهده نشد.
اخترفیزیکدانان حدود ده ها منظومه دوتایی با سیاهچاله ها در کهکشان ما را می شناسند که جرم آنها در محدوده 5 تا 15 جرم خورشید است. آنها همچنین با تجمع ماده رشد می کنند.
همچنین بخوانید:
- سیاهچاله "یونیکورن" ممکن است کوچکترین و نزدیکترین سیاهچاله به زمین باشد
- سیاهچاله ناگهان تاریک شد و هیچ کس دلیل آن را نمی داند