به گفته فیزیکدانان آکسفورد که داده های برخورد دهنده بزرگ هادرون را تجزیه و تحلیل می کنند، یک ذره زیر اتمی می تواند بین ماده و پادماده جابجا شود. به نظر می رسد که یک تفاوت غیرقابل توضیح در وزن این دو ذره می تواند جهان را کمی پس از شروع آن از نابودی نجات دهد.
پادماده نوعی «دوپلگنگر شیطانی» ماده عادی است، اما به طرز قابل توجهی مشابه است - در واقع، تنها تفاوت واقعی این است که ضد ماده بار مخالف دارد. این بدان معنی است که اگر ماده و یک ذره پادماده با هم برخورد کنند، در یک انفجار انرژی یکدیگر را نابود می کنند.
برای پیچیده تر شدن مسائل، برخی از ذرات، مانند فوتون ها، در واقع پادذرات خودشان هستند. برخی دیگر به لطف این مفهوم، حتی به‌عنوان ترکیبی عجیب از هر دو حالت در یک زمان وجود داشتند هوس کوانتومی برهم نهی (بهترین نشان داده شده توسط یک آزمایش خیالی با گربه شرودینگر). این بدان معناست که این ذرات در واقع بین ماده و پادماده در نوسان هستند.
و اکنون یک سهم جدید به این باشگاه انحصاری پیوسته است - مزون جذاب. این ذره زیر اتمی معمولاً از یک کوارک جادویی و یک آنتی کوارک تشکیل شده است، در حالی که همتای ضد ماده آن از یک آنتی کوارک جادویی و یک کوارک تشکیل شده است. به طور معمول این حالت ها از هم جدا می شوند، اما تحقیقات جدید نشان می دهد که مزون های جادویی می توانند به طور خود به خود بین آنها جابجا شوند.
همچنین جالب:
- ماده تاریک توسط یک نیروی مرموز در بعد چهارم توضیح داده شد
- فیزیکدانان اوکراینی در کشف یک ذره بنیادی جدید - اودرون شرکت کردند
آنچه در نهایت این راز را فاش کرد این بود که دو ایالت توده های کمی متفاوت دارند. و منظور ما "کمی" تا حد زیادی است - تفاوت فقط 0,00000000000000000000000000000000000001 گرم است.
این اندازه گیری فوق العاده دقیق از داده های جمع آوری شده در دومین پرتاب برخورد دهنده بزرگ هادرون توسط فیزیکدانان دانشگاه آکسفورد به دست آمد. مزون‌های جادویی در LHC در برخورد پروتون-پروتون تولید می‌شوند و معمولاً فقط چند میلی‌متر حرکت می‌کنند تا به ذرات دیگر تجزیه شوند.
این تیم با مقایسه مزون‌های جذابی که تمایل به حرکت بیشتر با مزون‌هایی که زودتر از بین می‌روند، تفاوت‌های جرمی را به‌عنوان عامل اصلی تعیین می‌کند که آیا مزون جذاب به ضد افسون تبدیل می‌شود یا خیر، شناسایی کردند.
این کشف کوچک می تواند پیامدهای غول پیکری برای جهان داشته باشد. بر اساس مدل استاندارد فیزیک ذرات، انفجار بزرگ باید مقادیر مساوی ماده و پادماده تولید می کرد و به مرور زمان همه با هم برخورد می کردند و از بین می رفتند و کیهان یک مکان بسیار خالی باقی می گذاشت. بدیهی است که این اتفاق نیفتاد و به نوعی ماده غالب شد، اما چه چیزی باعث این عدم تعادل شد؟
یکی از فرضیه‌های ارائه شده توسط کشف جدید این است که ذراتی مانند مزون مسحور شده بیشتر از ماده به پادماده از پادماده به ماده منتقل می‌شوند. بررسی اینکه آیا این درست است - و اگر درست است، چرا - می تواند کلید مهمی برای حل یکی از بزرگترین رازهای علم باشد.
همچنین بخوانید: