گروهی از دانشمندان از ایالات متحده آمریکا و چین اولین مورد را برای به قول آنها، یک فناوری خودپشتیبانی برای تولید نانو ربات های حجمی و نانومواد. این تولید بر اساس مونتاژ و تکثیر نانوساختارها با استفاده از DNA از خود DNA است. قبل از آن، برنامه ریزی DNA فقط با ساختارهای مسطح کار می کرد. محققان راهی برای ایجاد نانو ربات ها و نانومواد به صورت سه بعدی و با درجات آزادی زیاد پیدا کرده اند.
ربات‌های صنعتی در مقیاس نانو دارای پتانسیل به‌عنوان پلتفرم‌های تولیدی هستند و می‌توانند به طور خودکار وظایف تکراری پردازش و تولید نانومواد را با دقت ثابت انجام دهند. محققان در مقاله‌ای در مجله Science Robotics گزارش می‌دهند که ما یک نانوربات DNA صنعتی را نشان می‌دهیم که یک ساختار کایرال فعال نوری سه‌بعدی (سه بعدی) از قسمت‌های غیرفعال نوری ایجاد می‌کند.
با این حال، تولید و تکثیر خود نانوروبات‌ها تنها تا زمانی انجام می‌شود که مواد خام - قطعات DNA لازم - در حوزه فعالیت آنها وجود داشته باشد. اگر ناگهان در یک محیط باز بیفتند، فتح جهان رخ نخواهد داد. در طبیعت، هیچ قطعه DNA برای این کار لازم نیست.
همچنین برای بازتولید فرآیند فنی، دمای معین و تابش فرابنفش با شدت معین ضروری است. نانوروبات‌ها متشکل از زنجیره‌های DNA، چهار قطعه DNA از پیش تعیین‌شده را از محیط می‌گیرند و آنها را خم می‌کنند تا شکل فضایی مورد نیاز را به دست آورند، پس از آن نور فرابنفش قطعات را در نقاط تماس «جوش می‌دهد». سپس نانوروبات ساختار تمام شده را رها می کند و شروع به مونتاژ ساختار بعدی می کند. به طور مشابه، با توجه به رشته‌های DNA لازم، می‌تواند یک کپی از خود ایجاد کند، که سپس در تولید یا خود همانندسازی شرکت می‌کند.
دانشمندان معتقدند: «معرفی ما از خمش و موقعیت‌یابی دقیق چند محوره به عنوان ابزار/فناوری برای ساخت نانو، راه را به روی دستگاه‌های نانو و میکرو پیچیده‌تر و مفیدتر باز می‌کند. هر نانوروبات ایجاد شده در این آزمایش حدود 100 نانومتر اندازه داشت. هزاران «دستگاه» از این دست می‌تواند روی قسمتی از موی انسان قرار بگیرد. در حالت ایده آل، آنها روزی در بدن انسان نیز کار می کنند، سلامتی را بازیابی می کنند و عمر را طولانی می کنند، اما، بدیهی است، به روشی متفاوت و نه به زودی.
همچنین بخوانید: