دنباله دار 96P/Machholz 1 اولین بار توسط دیوید ماخهولز در سال 1986 با استفاده از تلسکوپ مقوایی دست ساز کشف شد. اکثر دنباله دارهایی که از خورشید می گذرند تبخیر می شوند، اما اندازه غول پیکر ماخهولز 1 آن را از نابودی توسط انرژی خورشید نجات می دهد. اعتقاد بر این است که قطر توپ یخی کیهانی حدود 6 کیلومتر است.
در سال 2008، دانشمندان مواد به جا مانده از 150 دنباله دار، از جمله نمونه ها و ماخهولز 1. با توجه به نتایج، این دنباله دار حاوی کمتر از 1,5 درصد از سطح مورد انتظار سیانوژن شیمیایی است و همچنین دارای محتوای کربن پایینی است، که منجر به این ایده شد که این جسم می تواند یک مزاحم از منظومه ستاره ای دیگر باشد.
این دنباله دار از زمان کشف خود، پنج گذر از نزدیکی خورشید داشته است. امروز، بیگانه یخی در فاصله ای سه برابر کوچکتر از فاصله خورشید تا عطارد به ستاره ما نزدیک می شود. پس از این عبور، دانشمندان دوباره نمونه هایی از دم دنباله دار جمع آوری خواهند کرد که به مطالعه ترکیب این دنباله دار غیر معمول برای منظومه ما کمک می کند.
به نظر می رسد که ماخهولز 1 از منظومه ستارگان مادرش توسط گرانش یک سیاره غول پیکر به بیرون پرتاب شده است. سپس، پس از مدت زمان قابل توجهی سرگردان در فضا، یک رویارویی تصادفی با مشتری می تواند مسیر حرکت آن را تغییر دهد و در نهایت آن را در اطراف خورشید ما به دام بیندازد.
همچنین بخوانید: