در سال 2027، ناسا قصد دارد چهارمین ماموریت از مجموعه ماموریت های انقلابی را انجام دهد که می تواند درک ما از زندگی در جهان را تغییر دهد. یک پهپاد ناسا به این امر کمک خواهد کرد سنجاقک، که به بزرگترین قمر زحل، تیتان، یک دنیای یخی فعال با جوی غنی از نیتروژن و اقیانوس های زیرزمینی آب مایع، و جایی که متان از آسمان می بارد، پرواز خواهد کرد.
سنجاقک آماده است تا همه آن را از نزدیک ببیند و شاید سرنخ هایی از منشا حیات در ماه بیابد. این اولین چرخنده بین سیاره ای ناسا خواهد بود که به یک مکمل کامل از علم مجهز شده است ابزارو قادر خواهد بود چندین مایل بین نقاط زمین شناسی روی سطح تیتان مورد علاقه دانشمندان پرواز کند.
سنجاقک در حال حاضر در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز در حال طراحی و ساخت است و بخشی از برنامه مرزهای جدید ناسا است که شامل مطالعه یک سیارک است. به بنن توسط کاوشگر OSIRIS-REx، کاوشگر جونو که به مدار مشتری فرستاده شد، و کاوشگر نیوهورایزنز، که از کنار پلوتون عبور کرد و در حال حاضر در حال مطالعه کمربند کویپر است.
بزرگترین قمر زحل همچنین دومین قمر بزرگ منظومه شمسی است. از نظر وزن، تیتان تنها از گانیمد، قمر مشتری پایین تر است. به عنوان یک جرم سیاره ای، بزرگتر از عطارد است و جو آن چهار برابر چگالی زمین است. اندازه بزرگ و گرانش کمتر همراه با جو غلیظ، این شی فضایی را به یک نامزد ایده آل برای کاوشگر روباتیک سنجاقک تبدیل می کند.
یک پهپاد شناسایی دیگر در حال حاضر توسط آژانس فضایی در سطح مریخ در حال استفاده است. استعداد با مریخ نورد Perseverance وارد سیاره سرخ شد و اولین وسیله نقلیه ساخت بشر بود که پروازی با کنترل آیرودینامیکی بر روی یک سیاره بیگانه انجام داد. روتورکرافت در ابتدا فقط برای یک سری پروازهای آزمایشی فرستاده شد، اما ناسا تصمیم گرفت آن را به عنوان همراه مریخ نورد نگه دارد.
Ingenuity تنها به دوربین ها و چند ابزار اولیه برای اطمینان از سلامت و عملکرد پرواز هواپیما مجهز شده است. سنجاقک یک آزمایشگاه کامل خواهد داشت. تیتانیوم از نظر زمین شناسی بسیار متنوع است، بنابراین Dragonfly با آزمایش های زیاد جو و ترکیب شیمیایی اجسام مختلف مایع در بالا و زیر زمین طراحی شده است.
علاوه بر این، این پهپاد نمونه های گرفته شده از سطح تیتان را با استفاده از ابزار Drill for Acquisition of Complex Organics (DrACO) تجزیه و تحلیل خواهد کرد. نمونه ها در داخل دستگاه ذخیره و تجزیه و تحلیل خواهند شد. همچنین دارای یک طیف سنج جرمی خواهد بود سنجاقک (DraMS)، که ترکیب شیمیایی یک نمونه را با تجزیه ترکیب مولکولی آن با استفاده از فرآیند یونیزاسیون (که شامل تبخیر نمونه ها با لیزر در یک کوره کوچک روی برد) است، تعیین می کند. سطح تیتان دقیقاً از چه ساخته شده است می تواند پیامدهای بزرگی برای محققان اختر زیست شناسی، دانشمندان و به طور کلی بشریت داشته باشد.
دانشمندان قصد دارند از DrACO و DraMS برای مطالعه محیط تیتان برای تعیین قابلیت سکونت آن و یافتن نشانگرهای شیمیایی که نشانه‌های حیات را نشان می‌دهند، استفاده کنند. دانشمندان می‌گویند: «ما می‌خواهیم بفهمیم که آیا فرآیندی شیمیایی روی تیتان در حال انجام است که می‌تواند برای سیستم‌های اولیه پیش از بیوشیمیایی روی زمین مهم باشد یا خیر».
پس از پرتاب در سال 2027، Dragonfly سفری نزدیک به هفت ساله را تکمیل می کند و اگر همه چیز خوب پیش برود، در سال 2034 بر سطح تیتان فرود می آید و یک ماموریت 32 ماهه را آغاز می کند. اگر Dragonfly موفقیت نیوهورایزنز را تکرار کند، جونوکنجکاوی یا پیشینیش Ingenuity، پس شاید سفر به تایتان بیشتر طول بکشد.
همچنین بخوانید:
یک احمق از فکر خوشحال می شود)