بر اساس مطالعه جدید دانشمندان موسسه ژئوفیزیک در دانشگاه آلاسکا فیربنکس، یون های هیدروژن و اکسیژن آزاد شده از جو فوقانی زمین و رسوب در ماه ممکن است یکی از منابع آب و یخ شناخته شده ماه باشند. این کار که توسط پروفسور Günter Kletecki، دستیار پژوهشی مؤسسه ژئوفیزیک UAF رهبری می‌شود، به تحقیقات رو به رشد روی آب در قطب شمال و جنوب ماه می‌افزاید.
جست‌وجوی آب کلید پروژه آرتمیس ناسا است، یک حضور طولانی‌مدت انسان در ماه. ناسا قصد دارد در این دهه افراد را به ماه بفرستد. کلتچکا گفت: «از آنجایی که تیم آرتمیس ناسا قصد دارد یک کمپ پایه در قطب جنوبی ماه بسازد، یون‌های آبی که سال‌ها پیش روی زمین سرچشمه گرفته‌اند می‌توانند در سیستم پشتیبانی از زندگی فضانوردان استفاده شوند.
یک مطالعه جدید تخمین می‌زند که نواحی قطبی ماه ممکن است بیش از 3500 کیلومتر مکعب یخ‌های دائمی سطحی یا آب مایع زیرسطحی که از یون‌هایی که در جو زمین تشکیل شده‌اند را در خود جای دهد. محققان این مقدار کل را تعیین کردند - 1٪ از جو زمین به ماه می رسد.
به طور کلی اعتقاد بر این است که بیشتر آب ماه توسط سیارک ها و دنباله دارهایی که با ماه برخورد کرده اند رسوب کرده است. بیشتر آنها در دوره ای به نام بمباران سنگین متأخر زمین گذاشته شدند. اعتقاد بر این است که در این دوره، حدود 3,5 میلیارد سال پیش، زمانی که سن منظومه شمسی حدود 1 میلیارد سال بود، سیارات اولیه داخلی و ماه زمین به شدت تحت تاثیر سیارک ها قرار گرفتند. دانشمندان همچنین معتقدند که منبع آن باد خورشیدی است. باد خورشیدی حامل یون های اکسیژن و هیدروژن است که می توانند ترکیب شوند و به شکل مولکول های آب به ماه برسند.
اکنون راه دیگری برای توضیح چگونگی تجمع آب در ماه وجود دارد.
Klitechka و همکارانش پیشنهاد می‌کنند که یون‌های هیدروژن و اکسیژن هنگام عبور از دم مغناطیس‌کره زمین وارد ماه می‌شوند که در طول سفر پنج روزه ماه به دور سیاره ماه رخ می‌دهد. مگنتوسفر حباب قطره‌ای شکل است که توسط میدان مغناطیسی زمین ایجاد می‌شود و سیاره را در برابر جریان غالباً پیوسته ذرات باردار خورشیدی محافظت می‌کند. اندازه‌گیری‌های اخیر توسط چندین آژانس فضایی - ناسا، آژانس فضایی اروپا، آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن و سازمان تحقیقات فضایی هند - نشان داده‌اند که مقادیر قابل‌توجهی از یون‌های تشکیل‌دهنده آب هنگام عبور ماه از این بخش از مگنتوسفر وجود داشته است. پس از بمباران سنگین اواخر، این یون ها به آرامی انباشته شدند.
حضور ماه در دم مغناطیس کره به طور موقت برخی خطوط میدان مغناطیسی زمین را تحت تأثیر قرار می دهد - خطوطی که شکسته می شوند و به سادگی هزاران کیلومتر به فضا می روند. همه خطوط میدان زمین در هر دو انتها به سیاره متصل نیستند، برخی فقط یک نقطه اتصال دارند. هر یک از آنها را مانند ریسمانی در نظر بگیرید که در یک روز بادی به یک میله بسته شده است.
وجود ماه در دم مغناطیسی باعث می شود که برخی از این خطوط میدان شکسته با همتایان شکسته مخالف خود دوباره وصل شوند. وقتی این اتفاق می‌افتد، یون‌های هیدروژن و اکسیژن که زمین را ترک کرده‌اند به سمت این خطوط میدان تازه به هم پیوسته هدایت می‌شوند و به زمین باز می‌گردند. نویسندگان مقاله پیشنهاد می‌کنند که بسیاری از این یون‌های برگشتی به یک ماه در حال گذر ختم می‌شوند که هیچ مغناطیس کره‌ای برای دفع آنها ندارد.
سپس یون ها ترکیب می شوند و منجمد دائمی ماه را تشکیل می دهند. برخی از این یون‌ها در نتیجه فرآیندهای زمین‌شناسی و سایر فرآیندها، مانند برخورد با سیارک‌ها، در زیر سطح فرو می‌روند و در آنجا می‌توانند به آب مایع تبدیل شوند.
تیم تحقیقاتی از داده های گرانشی مدارگرد شناسایی ماه ناسا برای مطالعه مناطق قطبی و حتی چندین دهانه بزرگ ماه استفاده کرد. ناهنجاری‌ها در نواحی زیرسطحی در دهانه‌های برخوردی نشان‌دهنده مکان‌هایی از سنگ است که می‌تواند حاوی آب مایع یا یخ باشد. اندازه گیری گرانش در این مکان های زیرسطحی نشان دهنده وجود یخ یا آب مایع است.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
- استارتاپ فضایی اوکراینی تجهیزاتی را برای نیازهای نظامی توسعه می دهد
- یک توپ فضایی مافوق صوت محموله شما را در 10 دقیقه به مدار می‌فرستد