در فاصله کمی بیش از 650 سال نوری از زمین، یک ستاره قدیمی در حال مرگ است - دانشمندان پیش بینی جدیدی از این ایالت انجام داده اند. بتلژوز، بر اساس ضربان آن و بر اساس محاسبات آنها به معنای واقعی کلمه چندین دهه تا انفجار این ستاره باقی مانده است.
محققین از دانشگاه توهوکو در ژاپن و دانشگاه ژنو در سوئیس نوسانات درخشندگی ستاره را دوباره ارزیابی کردند و به این نتیجه رسیدند که احتمالاً این نوسانات آخرین مرحله زندگی آن را نشان می دهد.
به طور کلی، تعداد کمی از ستاره‌ها سریال خود را دارند که تقریباً روزانه توسط دانشمندان تماشا می‌شود. Betelgeuse در سال 2019 به طور ناگهانی کم رنگ شد (به اصطلاح رویداد کسوف بزرگ)، اما در آوریل سال جاری روشنایی معمولی Betelgeuse به اوج خود رسید و یک و نیم برابر روشن تر از حد معمول روشن شد. بار دیگر گمانه زنی هایی در مورد سرنوشت شی و همچنین معنای این تغییرات وجود داشت.
غول سرخ بتلژوز 10 میلیون سال پیش متولد شد و ممکن است سوخت آن تمام شود، بنابراین دانشمندان در تلاش هستند تا محاسبه کنند که این ستاره چه زمانی به زندگی خود پایان می دهد. محاسبات به عوامل زیادی بستگی دارد. یکی از آنها اندازه واقعی آن است که در بیشتر قرن گذشته موضوع بحث بوده است. آخرین اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که این ستاره فشرده‌تر است، بنابراین این امکان وجود دارد که این ستاره ده‌ها هزار سال قبل از اینکه به اندازه کافی سرد شود تا منفجر شود، زنده بماند.
مانند بسیاری از ستارگان، لایه های بیرونی آن در تعادلی از فشردگی و انبساط ناشی از پویایی درونی فشارها و گرانش رقابتی می تپد. نوسانات روشنایی ناشی از این تکرار می شود - در مورد بتلژوز دو دوره برجسته تقریباً 2200 و 420 روز طول می کشد.
دانشمندان تصمیم گرفتند بررسی کنند، و اگر چرخه 2200 روزه بیش از آنچه که به نظر می رسد وجود داشته باشد، چه؟ اگر ستاره هسته های اتم را به عناصر کمی بزرگتر مانند کربن فشرده کند، می تواند دوره ضربان شعاعی بسیار طولانی تری داشته باشد. در حالی که حالت‌های پرتوی با عمر کوتاه‌تر شعاع بتلژوز را در حدود 800 تا 900 برابر خورشید ما می‌سازد، تیم تحقیقاتی نشان داد که یک پالس طولانی‌تر با شعاع حدوداً 1300 برابر بزرگتر مطابقت دارد. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که لایه‌های بیرونی Betelgeuse بسیار دورتر می‌شوند زیرا جرم آن در هسته آن متمرکز شده است و سوخت را با چنان سرعتی بازیافت می‌کند که موتورهای آن می‌توانند در دهه‌ها به جای هزاره‌ها روشن شوند.
ما همچنین دریافتیم که منحنی نور مصنوعی از نظر کیفی با منحنی نور Betelgeuse تا قدر سازگار است. کسوف. نتیجه می گیریم که Betelgeuse در مراحل پایانی کربن سوزی در هسته خود است و نامزدی برای ابرنواختر کهکشانی بعدی است.
این مقاله هنوز توسط همتایان مورد بررسی قرار نگرفته است، اما انتشار مقدماتی محاسبات و استدلال برای حفظ خوش بینی کافی است که ممکن است هنوز بتوانیم یک ابرنواختر را با ابزارهای مدرن در طول زندگی خود مشاهده کنیم. اگر این مدل درست باشد، ممکن است بتلژوز برای مدت کوتاهی پس از سال 2050 پیش از ناپدید شدن برای همیشه از تمام ستارگان دیگر پیشی بگیرد.
همچنین بخوانید: