بسیاری از مردم، و شاید شما، احتمالاً شاهد پدیده ای به نام شناخته شده باشید نور زودیاک، و متوجه نشدم که چیست. نور زودیاک زمانی اتفاق می‌افتد که مردم درست قبل از طلوع فجر یا درست بعد از غروب به آسمان شب نگاه کنند. سپس نور ضعیفی را می بینند که از افق بالا می آید. دانشمندان معتقد بودند که این پدیده توسط نور خورشید منعکس شده به سمت زمین توسط ابری از ذرات غبار که به دور خورشید می چرخند ایجاد شده است.
ایده این بود که غبار توسط سیارک ها و دنباله دارهایی که از فواصل دور وارد منظومه شمسی می شوند حمل می شود. دانشمندانی که روی این ماموریت کار می کنند جونو، اکنون شواهدی یافته اند مبنی بر اینکه ایده های فعلی در مورد چگونگی ایجاد نور زودیاک اشتباه است. دانشمندان با استفاده از ابزارهای موجود در فضاپیمای جونو، ذرات غباری را که به فضاپیما در طول سفر از زمین به مشتری برخورد می کند، شناسایی کرده اند.
مانند بسیاری از اکتشافات، به طور تصادفی اتفاق افتاد. محققان ماموریت جونو هرگز قصد انجام این کشف را نداشتند و انتظار نداشتند به دنبال غبار بین سیاره ای باشند. جونو چندین دوربین دارد که در هر ربع ثانیه از آسمان عکس می گیرند تا با تشخیص الگوهای ستاره در تصاویر، فضاپیما را جهت دهی کنند. دانشمندان همچنین فکر می کردند که این دوربین ها می توانند تصاویری از سیارک های کشف نشده ثبت کنند. دوربین ها طوری برنامه ریزی شده بودند که اجرام را گزارش کنند که در چندین تصویر متوالی ظاهر می شوند که در فهرست اجرام آسمانی شناخته شده نیستند.
دانشمندان زمانی که فضاپیما شروع به ارسال هزاران تصویر از اشیاء ناشناس با رگه هایی که ظاهر و ناپدید می شدند، شوکه شدند. پس از محاسبه اندازه و سرعت ظاهری اشیاء و تصاویر، آنها متوجه شدند که ذرات گرد و غبار را دیدند که با سرعت حدود 16 مایل در ساعت به جونو برخورد کردند.
مواد موجود در این تصاویر از صفحات خورشیدی فضاپیما تهیه شده است. هر تکه زباله مشاهده شده ذره ای از غبار بین سیاره ای بود. دانشمندان خاطرنشان می کنند که بیشتر برخوردهای غبار بین زمین و کمربند سیارک ها با شکاف هایی در توزیع مرتبط با تأثیر گرانش مشتری ثبت شده است. این تیم معتقد است که غبار وارد فضای نزدیک به زمین می شود زیرا جاذبه زمین تمام غباری را که به آن نزدیک می شود جمع می کند و این غبار است که نور زودیاک نامیده می شود.
همچنین بخوانید: