گروهی از ستاره شناسان کشف کرده اند که ستارگان دوتایی عظیم در کهکشان در لبه های خوشه های پراکنده یا لبه جلویی بازوی مارپیچی شکل می گیرند. این کار ایده ای از این که محله کهکشانی در گذشته چگونه بوده و توضیحی در مورد توزیع چنین ستارگانی ارائه می دهد.
فرانسیس فورتین و سیلوین چتی از دانشگاه پاریس-سیته، همراه با فردریکو گارسیا از موسسه نجوم رادیویی آرژانتین، از داده های تلسکوپ فضایی گایا آژانس فضایی اروپا (ESA) برای ردیابی حرکت 26 دوتایی پرتو ایکس عظیم استفاده کردند. یا HMXB ها HMXB ها بقایای منظومه های ستاره ای دوتایی هستند که در آنها یک ستاره به صورت یک ابرنواختر منفجر شد و به سیاهچاله یا ستاره نوترونی تبدیل شد. آنها دریافتند که این حرکات، که در زمان برون یابی شده اند، تمایل دارند یا در لبه های بازوهای مارپیچی یا نزدیک به خوشه های ستاره ای پراکنده رخ دهند.
ردیابی یک ستاره دوتایی تا محل تولدش همچنین می‌تواند به اخترشناسان فرصتی بدهد تا تعیین کنند که چه زمانی یکی از ستارگان این جفت به ابرنواختر تبدیل شده است، زیرا ابرنواختر چیزی است که آنها را به حرکت در می‌آورد.
بسیاری از ستارگان در منظومه های دوتایی متولد می شوند و گاهی اوقات هر یک از این ستارگان چندین برابر خورشید جرم دارند. هر چه جرم ستاره بیشتر باشد عمر آن کوتاهتر می شود، بنابراین در این سیستم ها سوخت یکی از دو ستاره پس از چند ده میلیون سال به صورت یک ابرنواختر منفجر می شود. پس از انفجار، جسم فشرده ای شبیه به ستاره نوترونی یا سیاهچاله باقی می ماند. ستاره همراه پس از آن شروع به از دست دادن جرم به شریک مرده و اکنون بسیار متراکم خود می کند و اشعه ایکس تولید می کند - از این رو "سیستم اشعه ایکس دوتایی" نامیده می شود.
این انفجارهای ابرنواختری مانند موتورهای موشکی بی‌وقفه عمل می‌کنند، بنابراین HMXBها در خوشه‌های اولیه یا بازوهای مارپیچی خود باقی نمی‌مانند. اما بر اساس استانداردهای کهکشانی، خیلی دور به نظر نمی رسند، زیرا عمرشان بسیار کوتاه است.
عمر کوتاه یک ستاره همچنین به این معنی است که آنها در مناطق خاصی متمرکز خواهند شد - توزیع تصادفی نخواهد بود. شاتی گفت: «ما دوتایی های پرتو ایکس پرجرم متشکل از ستارگان پرجرم را فقط در صفحه کهکشانی و متمرکز در بازوهای مارپیچی پیدا می کنیم. این با ستاره‌های قدیمی‌تر و خوشه‌های کروی، که تمایل دارند در ناحیه‌ای به نام هاله پخش شوند، متفاوت است.
این مطالعه اخطارهایی دارد: حجم نمونه هنوز نسبتاً کوچک است، به این معنی که نمی‌توان در مورد همه HMXBها اظهارنظر قطعی کرد، شاید فقط HMXBهای موجود در "همسایگی" ما به صورت خوشه‌های پراکنده تشکیل شده باشند. اگر به نظر می رسد که HMXB ها به صورت مجزا تشکیل شده اند، نمی توان سن آنها را با همان اطمینان تخمین زد.
همچنین، با دورتر شدن HMXB ها، تطبیق آنها با یک خوشه کوچک به طور فزاینده ای دشوار می شود، بنابراین ممکن است برخی از آنها که به نظر می رسد در بازوهای مارپیچی شکل گرفته اند، در واقع در خوشه ها متولد شده باشند - نسبتی که نویسندگان مقاله می گویند، تقریباً یک به تنهایی، اما برخی از باینری‌هایی که آنها بررسی کردند، قطعی نبودند، و ممکن است معلوم شود که اکثر HMXBها در خوشه‌ها متولد می‌شوند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
در صفحات ما مشترک شوید Twitter و Facebook.
همچنین بخوانید:
- وب شکار اولین ستاره ها و جهان های مسکونی را آغاز می کند
- شراره های ستاره های نوترونی ممکن است نشانه ادغام قریب الوقوع باشد