ستارگان در حال انفجار می توانند در مقیاس های مختلفی از ابرنواخترهای عظیم گرفته تا نواخترهای معمولی رخ دهند. اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که روشی حتی کوچکتر از منفجر شدن سطح یک ستاره را شناسایی کرده‌اند که به آن میکرونووا می‌گویند. این یک نوع انفجار است که تنها در یک منطقه از سطح برخی از ستارگان رخ می دهد، چند ساعت طول می کشد، اما هنوز هم تاثیر قابل توجهی دارد.
به طور خاص، میکرونوواها روی ستارگان زامبی رخ می‌دهند که به آنها معروف است کوتوله های سفید. این اجرام عجیب بقایای هسته ستارگان مرده هستند، اجرام آسمانی مانند خورشید ما که تمام سوخت خود را مصرف کرده و بیشتر مواد خود را به فضا پرتاب کرده اند. کوتوله‌های سفید بسیار کوچک، اما به طرز باورنکردنی متراکم هستند، گاهی به اندازه زمین اما با جرم خورشید. این اشیاء نسبتاً مرموز هستند که اغلب رفتار عجیبی از خود نشان می‌دهند و در شرایط مناسب، میکرونوواها می‌توانند روی سطح آنها رخ دهند.
این یک نوع پدیده است که دانشمندان تاکنون از وجود آن اطلاعی نداشتند (اگرچه اصطلاح میکرونووا برای توصیف چیزهای دیگر استفاده شده است). این کشف که در مجله نیچر به تفصیل آمده است، می تواند درک ما را از روش های مختلف انفجار ستاره ها تغییر دهد.
سیمونا اسکارینگی، ستاره شناس دانشگاه دورهام و نویسنده اصلی مطالعه طبیعت، و تیمش به طور تصادفی با این پدیده عجیب برخورد کردند. آنها با کاوشگر فضایی TESS ناسا کار کردند که در سال 2018 به فضا پرتاب شد و برای جستجوی سیارات خارج از منظومه شمسی که به دور ستارگان نسبتاً نزدیک به زمین می چرخند، طراحی شد. با این حال، تیم به دنبال سیارات فراخورشیدی نبود، آنها از تلسکوپ برای مطالعه تغییرات در روشنایی صدها ستاره استفاده کردند.
اسکارینگی در درجه اول به مطالعه کوتوله های سفید علاقه مند است، به ویژه کوتوله هایی که ستاره های نزدیک خود را دارند. اما زمانی که اسکارینگی و تیمش این سیستم‌های کوتوله سفید خاص را مشاهده کردند، چیز دیگری را دیدند - یک کوتوله سفید برای مدت کوتاهی درخشان‌تر شد - فقط 10 ساعت یا بیشتر. "بسیار روشن بود و به طور پراکنده در این یک شی رخ می داداسکارینگی می گوید. "ما حدود یک سال نمی دانستیم که به دنبال چه چیزی هستیم". فلاش‌های روشن خیلی کم‌رنگ و کوتاه‌تر از آن بودند که حالت نوینی معمولی داشته باشند، که معمولاً هفته‌ها طول می‌کشد.
سپس تیم متوجه شد که همان شراره های کوتاه با دو کوتوله سفید دیگر نیز در سیستم های دوتایی رخ می دهد. از آن زمان، آنها شروع به جمع آوری جزئیات کردند. آنها متوجه شدند که هر سه کوتوله سفید دارای میدان مغناطیسی بسیار قوی هستند. این تیم تعجب کرد که آیا هیدروژنی که کوتوله‌های سفید از ستاره‌های همسایه خود می‌کشند به قطب‌های مغناطیسی ستاره‌ها ختم می‌شود.
تیم Scaringi معتقد است که چیزی شبیه به شفق قطبی در مورد این کوتوله های سفید اتفاق می افتد، تنها با اثرات انفجاری بسیار قوی تر. میدان های مغناطیسی کوتوله های سفید ماده ای را که از همدم جریان می یابد به مناطق بسیار کوچک نزدیک قطب ها هدایت می کند. از آنجایی که مواد در این نواحی موضعی انباشته می شوند، در نهایت باعث یک انفجار گرما هسته ای می شود - با این تفاوت که بسیار کوچکتر از یک نواختر معمولی و بسیار متمرکزتر است. محققان تخمین می زنند که این رویدادها حدود 1 میلیون بار کم نورتر از یک نواختر معمولی هستند، اما هنوز هم مواد زیادی تولید می کنند.
محققان توضیحات احتمالی دیگری از جمله شراره های خورشیدی را برای روشنایی در نظر گرفتند، اما هیچ یک از آنها با مشاهدات آنها مطابقت نداشت. البته هیچ چیز در علم XNUMX% قطعی نیست، مخصوصاً وقتی صحبت از یک کشف جدید باشد. و هنوز ناشناخته های زیادی در مورد این پدیده ها وجود دارد، مانند مکانیسم دقیقی که باعث انفجار میکرونووا می شود. همچنین مشخص نیست که آنها چند بار رخ می دهند، اگرچه محققان معتقدند ممکن است بیشتر از آنچه ما انتظار داریم رخ دهند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
- استارتاپ فضایی اوکراینی تجهیزاتی را برای نیازهای نظامی توسعه می دهد
- واقعاً درگیری روسیه و اوکراین بر جامعه بازی‌ها تأثیر می‌گذارد؟