کارشناسان ناسا یک ویدیوی متحرک کوچک ساخته اند که عظمت بزرگترین سیاهچاله های شناخته شده را نشان می دهد. این هیولاها در مراکز اکثر کهکشان های بزرگ، از جمله کهکشان راه شیری، کمین کرده اند و دارای جرمی از 100 تا ده ها میلیارد برابر بیشتر از خورشید ما هستند.
دانشمندان می‌گویند: «اندازه‌گیری‌های مستقیم، که بسیاری از آنها با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل انجام شده‌اند، وجود بیش از 100 سیاهچاله بسیار پرجرم را تأیید می‌کنند. - چطور اینقدر بزرگ می شوند؟ هنگامی که کهکشان ها با هم برخورد می کنند، سیاهچاله های آنها نیز می توانند در نهایت با هم ادغام شوند."
در سال‌های 2019 و 2022، شبکه سیاره‌ای رصدخانه‌های رادیویی EHT (تلسکوپ افق رویداد) اولین تصاویر را از سیاه‌چاله‌های غول‌پیکر به ترتیب در مرکز کهکشان‌های M87 و راه شیری گرفت. این تصاویر حلقه درخشانی از گاز داغ را نشان می‌دهد که منطقه‌ای دایره‌ای از تاریکی را احاطه کرده است.
هر نوری که از افق رویداد عبور کند - نقطه بی بازگشت سیاهچاله - برای همیشه به دام می افتد و هر نوری که از نزدیکی آن عبور کند توسط گرانش شدید سیاهچاله هدایت می شود. این افکت‌ها با هم «سایه‌ای» ایجاد می‌کنند که تقریباً دو برابر بزرگتر از افق رویداد واقعی سیاهچاله است.
یک انیمیشن جدید ناسا 10 سیاهچاله کلان پرجرم را در مرکز کهکشان‌هایشان جمع‌آوری می‌کند، از جمله کهکشان راه شیری و M87، و آنها را بر اساس اندازه سایه‌هایشان مقیاس می‌دهد. همه چیز با خورشید شروع می شود و سپس دوربین به تدریج بزرگنمایی می کند تا سیاهچاله های بزرگتر را نشان دهد.
اولین کهکشان کوتوله 1601+3113 است که حاوی سیاهچاله ای با جرم 100 خورشید است. سیاهچاله در قلب کهکشان ما به نام Sagittarius A* دارای جرمی معادل 4,3 میلیون خورشید است و قطر سایه آن تقریباً نصف قطر مدار عطارد در منظومه شمسی است.
این انیمیشن دو سیاهچاله بسیار پرجرم را در کهکشانی به نام NGC 7727 نشان می دهد. فاصله آنها حدود 1600 سال نوری است و وزن یکی 6 میلیون خورشید و دیگری بیش از 150 میلیون وزن دارد. ستاره شناسان می گویند که در 250 میلیون سال آینده آنها ادغام خواهند شد.
اخترفیزیکدانان می گویند: از سال 2015، رصدخانه های امواج گرانشی روی زمین ادغام سیاهچاله ها را با چندین ده جرم خورشیدی به دلیل تپش های کوچک در فضا-زمان که باعث این رویدادها می شود، شناسایی کرده اند. ادغام سیاه‌چاله‌های پرجرم امواجی با فرکانس‌های بسیار پایین‌تر ایجاد می‌کند که با کمک رصدخانه فضایی، میلیون‌ها برابر بزرگتر از همتایان زمینی‌شان قابل شناسایی هستند.»
به همین دلیل است که ناسا در حال همکاری با ESA برای توسعه ماموریت LISA است که انتظار می‌رود در دهه آینده پرتاب شود. LISA (آنتن فضایی تداخل سنج لیزری) از یک صورت فلکی از سه فضاپیما تشکیل می شود که پرتوهای لیزری میلیون ها کیلومتر را پرتاب می کند و امواج گرانشی را که از سیاهچاله های ادغام شده با جرم تا چند صد میلیون خورشید حرکت می کنند، تشخیص می دهد.
https://youtu.be/jU1DsipURcM
در مقیاس بزرگتر، این انیمیشن سیاهچاله M87 را نشان می دهد که اکنون با جرم به روز شده 5,4 میلیارد خورشید است. سایه آن به قدری بزرگ است که حتی یک پرتو نوری که با سرعت 1 میلیارد کیلومتر در ساعت حرکت می کند حدود 2,5 روز طول می کشد تا از آن عبور کند. در پایان، ما یک غول واقعی را می بینیم - TON 618. این هیولا حاوی بیش از 60 میلیارد جرم خورشید است و سایه ای به قدری بزرگ دارد که عبور از آن یک پرتو چند هفته نوری طول می کشد.
همچنین بخوانید: