رصدخانه اشعه ایکس ناسا چاندرا یک تلسکوپ پرقدرت است که به افتخار اخترفیزیکدان برنده جایزه نوبل، سوبرامانیان چاندراسخار نامگذاری شده است. در تاریخ آن، چندین اکتشاف نجومی باورنکردنی انجام شد. این اولین تصویر نوری از باقیمانده ابرنواختر Cassiopeia A را ارائه کرد. در سال 2000، دانش آموزان دبیرستانی از داده های تلسکوپ برای کشف یک ستاره نوترونی در باقیمانده ابرنواختر IC 443 استفاده کردند.
اکنون این به تولید تصاویری عالی از کهکشان ها، ستاره ها، سحابی های سیاره ای و بقایای ابرنواخترها کمک کرده است. برای روشن بودن، این تصاویر لزوماً چیزی را نشان نمی دهند که با چشم انسان قابل مشاهده است. آنها نه تنها با استفاده از داده های Chandra، بلکه از بسیاری از منابع دیگر گردآوری شدند. آنها از چیزی که ناسا آن را رویکرد "چند طول موج" می نامد، با استفاده از داده های طیف های مختلف، از امواج رادیویی گرفته تا پرتوهای گاما، استفاده می کنند.
بیایید نگاهی دقیق تر به آنها بیندازیم.
M82
نباید با کهکشان فرانسوی M83 اشتباه شود، ناسا می گوید که M82 کهکشانی است که "لبه به زمین" است.
آبل 2744
تصویر خوشه ای از کهکشان ها با استفاده از داده های تلسکوپ چاندرا و هابل.
Supernova 1987A (SN 1987A)
به گفته ناسا، این تصویر یکی از "درخشنده ترین انفجارهای ابرنواختر در یک قرن" است.
ایتا کارینا
ناسا Eta Carinae را به عنوان "یک سیستم متغیر شامل دو ستاره پرجرم که از نزدیک به دور یکدیگر می چرخند" توصیف می کند.
کهکشان چرخ چرخ
هنگامی که فریتز زویکی این کهکشان را در سال 1941 کشف کرد، گفت که این کهکشان "یکی از پیچیده ترین ساختارهایی است که منتظر توضیح بر اساس دینامیک ستارگان است." قطر آن 150 سال نوری است.
سحابی مارپیچ
به نظر می رسد یک کره چشم غول پیکر است، اما سحابی هلیکس در واقع ستاره ای است که سوخت آن تمام می شود. ظاهراً این همان چیزی است که بعد از 5 میلیارد سال برای خورشید ما اتفاق می افتد.
همچنین بخوانید: