اگر زمین یک دوقلو در آنجا داشته باشد، حتی خیلی دور، ناسا باید آن را پیدا کند.
این نتیجهگیری گزارش یکبار در دهه است که اولویتهای نجوم را برای دهه آینده تعیین میکند. این گزارش می گوید که برای یافتن چنین سیاره های فراخورشیدی مشابه زمین، ناسا باید یک تلسکوپ فضایی فوق العاده بزرگ بسازد.
هر 10 سال، آکادمیهای ملی علوم، مهندسی و پزشکی به سازمانهای دولتی مانند ناسا و بنیاد ملی علوم توصیه میکنند که چه چالشهای تحقیقاتی باید برای ستارهشناسان در دهه آینده اولویت داشته باشند. کارشناسان آخرین گزارش خود را در 4 نوامبر منتشر کردند و 3 اولویت اصلی تحقیقاتی را مشخص کردند: درک بهتر ماهیت سیاهچالهها و ستارگان نوترونی، بررسی چگونگی شکلگیری و تکامل کهکشانها و شناسایی «جهانهای زمینمانند قابل سکونت» و نشانههای بیوشیمیایی حیات. در سایر منظومه های سیاره ای
این کمیته توصیه کرد که برای جستجوی چنین سیاراتی، ناسا باید تلسکوپی بسازد که تلسکوپ فضایی هابل را از نظر حسگرهای فروسرخ، نوری و فرابنفش تحت الشعاع قرار دهد. این تلسکوپ همچنین به یک تاج نگار مجهز خواهد شد، یک اتصال تلسکوپی که برای جلوگیری از نور مستقیم ستاره طراحی شده است. در غیر این صورت، سیارات فراخورشیدی ضعیف ممکن است به دلیل نور ستاره نزدیک، که 10 میلیارد بار بیشتر از آنها می درخشد، قابل مشاهده نباشند.
ساخت این تلسکوپ تقریباً 11 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و (در حالت ایده آل) در اوایل دهه 2040 به فضا پرتاب می شود.
بروس مکینتاش، اخترفیزیکدان در استنفورد و یکی از اعضای کمیته، به The The The Sun گفت: با چنین تلسکوپی، "ما قاره ها را روی سطح سیارات نخواهیم دید... ما نقاط کوچک متمایز را مشاهده خواهیم کرد." اقیانوس اطلس. سپس، با تجزیه و تحلیل نور منعکس شده از سیاره فراخورشیدی، دانشمندان قادر خواهند بود ترکیب شیمیایی جو آن را دریابند. نشانههای جوی اکسیژن، متان و آب میتواند نشاندهنده وجود حیات در این سیاره باشد، اگرچه اخترشناسان باید سایر توضیحات را برای این نشانههای شیمیایی، مانند فعالیتهای آتشفشانی، رد کنند.
«ده سال پیش، چنین مأموریتی غیرممکن تلقی می شد. اما تا به امروز، دانشمندان بیش از 4500 سیاره فراخورشیدی را شناسایی کرده اند که حدود 160 تای آنها مانند زمین صخره ای هستند. جاناتان فورتنی، دانشمند سیارهشناسی در دانشگاه کالیفرنیا میگوید پس هر چیزی ممکن است.
همچنین بخوانید: