یک مطالعه جدید نشان می دهد که ماه بر "اقیانوس پلاسما" که لایه های بالایی جو زمین را احاطه کرده و نوساناتی شبیه جزر و مد در اقیانوس ها ایجاد می کند، تاثیر می گذارد. برای چنین نتیجه‌گیری، دانشمندان از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط ماهواره‌ها برای بیش از ۴۰ سال استفاده کردند و تغییرات دقیقه به دقیقه در شکل پلاسماسفر را زیر نظر گرفتند.
پلاسماسفر یک ناحیه داخلی است مگنتوسفر زمین، که از سیاره ما در هنگام نزدیک شدن یک طوفان خورشیدی و انواع مختلف ذرات پر انرژی محافظت می کند. این توده پلاسمای سرد کمی شبیه یک دونات است و در بالای خطوط میدان مغناطیسی زمین، درست بالای آن قرار دارد. یون کره - قسمت باردار الکتریکی لایه های بالایی جو.
پلاسما یا گاز یونیزه شده در پلاسماکره چگال تر از پلاسما در نواحی بیرونی مگنتوسفر است و باعث فرو رفتن آن در ته مگنتوسفر می شود. دانشمندان مرز بین این پلاسمای متراکم غوطه ور و بقیه مگنتوسفر را پلاسماپوز می نامند. محققان در این مقاله می نویسند: «با در نظر گرفتن خواص پلاسمای سرد و متراکم، پلاسماکره را می توان به عنوان «اقیانوس پلاسما» و پلاسماپوز را به عنوان «سطح» این اقیانوس در نظر گرفت.
جاذبه گرانشی ماه ها می تواند این "اقیانوس" را با بالا آمدن و سقوط سطح آن، مشابه جزر و مد اقیانوس، تحت تاثیر قرار دهد. دیگر خبری نیست که ماه قادر به تأثیرگذاری بر اقیانوس ها، پوسته زمین، میدان ژئومغناطیسی سطحی و گاز در لایه های زیرین جو زمین است. با این حال، تا کنون، دانشمندان بررسی نکرده اند که آیا ماهواره ما اثر جزر و مدی مشابهی بر پلاسماکره ایجاد می کند یا خیر.
برای بررسی این سوال، دانشمندان داده‌های بیش از 50 اندازه‌گیری پلاسماکره توسط ماهواره‌های متعلق به 10 مأموریت علمی، از جمله ماموریت را تجزیه و تحلیل کردند. ناسا تمیس. حسگرهای ماهواره ای قادر به تشخیص کوچکترین تغییرات در غلظت پلاسما هستند، بنابراین تیمی از محققان مرز دقیق پلاسماپوز را با جزئیات بیشتری نسبت به قبل ترسیم کرده اند.
اندازه گیری های ماهواره ای بین سال های 1977 تا 2015 انجام شد و در این مدت چهار چرخه کامل خورشیدی سپری شده است. به لطف این اطلاعات، دانشمندان نقش فعالیت خورشیدی در مگنتوسفر زمین را در نظر گرفتند. هنگامی که تأثیر خورشید در نظر گرفته شد، مشخص شد که شکل پلاسماپوز در الگوهای روزانه و ماهانه که بسیار شبیه جزر و مد اقیانوس است در نوسان است. بنابراین، ماه خود محتمل ترین عامل جزر و مد پلاسما شد.
دانشمندان هنوز دقیقاً مطمئن نیستند که ماه ما چگونه موج‌های پلاسما را ایجاد می‌کند، اما بهترین حدس این است که گرانش ماه باعث اختلال در میدان الکترومغناطیسی زمین می‌شود. این تیم معتقد است که این تعامل ناشناخته قبلی بین زمین و توسط ماه می تواند به دانشمندان کمک کند تا لایه های دیگر مغناطیس کره را با جزئیات بیشتری مطالعه کنند، مانند کمربندهای تشعشعی ون آلن، که ذرات پر انرژی باد خورشیدی را به دام می اندازد و آنها را در مغناطیس کره بیرونی به دام می اندازد.
دانشمندان می نویسند: "ما گمان می کنیم که جریان پلاسمای مشاهده شده ممکن است به طور نامحسوسی بر توزیع ذرات پرانرژی در کمربندهای تشعشعی تأثیر بگذارد، که خطری شناخته شده برای زیرساخت های فضایی و فعالیت های انسانی در فضا هستند." بنابراین، درک بهتر جزر و مد می تواند به بهبود کار در این مناطق کمک کند.
همچنین جالب: