پروژه نقشه برداری یخ آب زیرسطحی (SWIM) که بودجه آن تامین می شود ناسا، چهارمین نقشه اخیر را منتشر کرد که نشان می دهد فضانوردان ممکن است یخ های آب زیرزمینی را در مریخ پیدا کنند. مقامات آژانس می گویند این نقشه به برنامه ریزان ماموریت کمک می کند تا تصمیم بگیرند که کدام منطقه از مریخ باید اولین فضانوردان را برای کاوش در سیاره سرخ بفرستد.
بیش از 5 سال است که SWIM تحت رهبری موسسه علوم سیاره ای و تحت مدیریت آزمایشگاه پیشرانه جت بوده است. ناسا داده‌های بسیاری از مأموریت‌های این آژانس در مریخ را جمع‌آوری می‌کند تا نقشه‌ای تهیه کند که نشان می‌دهد چقدر احتمال دارد قسمت خاصی از مریخ توسط آب پوشانده شود. دانشمندان برای آخرین نقشه خود به داده های دوربین زمینه (CTX) و ابزارهای آزمایش تصویربرداری با وضوح بالا (HIRISE) در مدارگرد شناسایی مریخ تکیه کردند.
این ابزارها تصاویری با وضوح بالا از زمین مریخ ارائه می دهند. برای مثال، آنها می‌توانند دهانه‌های برخوردی کوچکی را شناسایی کنند که انتظار می‌رود سطح مریخ را تحت تأثیر قرار داده و «یخ» یا به اصطلاح «زمین چند ضلعی» را در معرض دید قرار دهند، جایی که یخ در فصل‌ها ذوب می‌شود و یخ می‌زند (و ذوب می‌شود و دوباره یخ می‌زند). تغییر دادن.
دانستن اینکه کجا یخ را پیدا کنید مارسی، برای برنامه ریزی ماموریت خدمه، که شامل بررسی دقیق و پایبندی به برنامه ها است، بسیار مهم است. به عنوان مثال، فضانوردان می خواهند یخی بیابند که منبع ارزشمندی از آب را برای آنها فراهم کند تا مجبور نباشند منابع عظیم آب را از زمین حمل کنند. این ممکن است به این معنی باشد که بهترین منطقه فرود در نزدیکی قطب های مریخ است. اما این تیم همچنین نمی‌خواهد فضانوردان را در جایی که هوا خیلی سرد است فرود بیاورد. اگر هوا خیلی سرد شود، خدمه باید انرژی ارزشمند بیشتری را برای گرم نگه داشتن خرج کنند.
«اگر مردم را به بهرامسیدنی دو، مدیر پروژه SWIM می گوید، شما می خواهید آنها را تا حد امکان به خط استوا نزدیک کنید. یعنی منطقه ای با کمترین عرض جغرافیایی ممکن که همچنان حاوی یخ قابل دسترس باشد ایده آل خواهد بود. اینجاست که نقشه های به روز شده یخ مریخ به کار می آیند.
و حتی فراتر از برنامه‌ریزی ماموریت، دانشمندان معتقدند که می‌توانند از نقشه‌هایی مانند SWIM برای درک بهتر اینکه چرا مریخ آنطور که ما می‌دانیم به نظر می‌رسد، استفاده کنند. «مقدار یخ آبی که در نقاط مختلف در عرض‌های جغرافیایی میانی مریخ یافت می‌شود ناهمگن است. ناتانیل پوتزیگ، یکی از مدیران پروژه SWIM در مؤسسه علوم سیاره‌ای، می‌گوید برخی از مناطق بیشتر از سایرین دارای آن هستند و هیچ کس دلیل آن را نمی‌داند. "آخرین نقشه SWIM ممکن است به فرضیه های جدیدی در مورد چرایی این تغییرات منجر شود."
همچنین بخوانید: