دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا و رصدخانه لاس کامبرس نوع جدیدی از ابرنواختر را کشف کردند. این کشف نظریه ای را تایید می کند که اخترشناس کنیچی نوموتو 40 سال پیش در سال 1980 ارائه کرد.
از نظر تاریخی، ابرنواخترها به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: ستاره‌های متغیر فاجعه‌آمیز (ناشی از انفجار گرما هسته‌ای یک کوتوله سفید) و ستارگان با هسته در حال فروپاشی (در نتیجه فشردگی سریع و انفجار قدرتمند بعدی یک ستاره پرجرم، افزایش شدید درخشندگی ستاره). بین این دو نوع اصلی ابرنواخترها، ابرنواخترهای الکترون گیر هستند. این ستارگان زمانی همجوشی را متوقف می کنند که هسته آنها از اکسیژن، نئون و منیزیم تشکیل شده باشد و به اندازه کافی جرم نداشته باشند که آهن بسازند.
در یک ابرنواختر جذب الکترون، برخی از الکترون‌های موجود در هسته اکسیژن-نئون-منیزیم در فرآیندی به نام جذب الکترون به هسته‌های اتمی برخورد می‌کنند. این حذف الکترون‌ها باعث می‌شود که هسته ستاره تحت وزن خود کمانش پیدا کند و فرو بپاشد و منجر به یک ابرنواختر الکترون‌گیرنده شود.
اخیراً یک گروه بین المللی از ستاره شناسان اولین نمونه از نوع جدیدی از ابرنواختر را مشاهده کردند. این کشف فرضیه ای را تایید می کند که توسط ستاره شناس کنیچی نوموتو از دانشگاه توکیو در سال 1980 مطرح شد. Supernova 2018zd در صورت فلکی زرافه در سال 2018، حدود سه ساعت پس از انفجار کشف شد. در فاصله 31 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
اول، دانشمندان فرض، که در مقابل آنها یک ابرنواختر از نوع دوم قرار دارد. اما پس از مطالعه تصاویر آرشیوی تلسکوپ هابل و اسپیتزر، آنها توانستند یک ستاره پیشرو بیابند. روشنایی و جرم آن بسیار کمتر از نورهایی است که ابرنواخترهای نوع دوم را به وجود می آورند.
تیمی از دانشمندان به مدت دو سال اطلاعات مربوط به این ستاره را جمع آوری کردند. سپس دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، تجزیه و تحلیل طیفی را دو سال پس از انفجار انجام دادند. در نتیجه، محققان دریافتند که این ابرنواختر متعلق به نوع جدیدی است - یک ابرنواختر جذب کننده الکترون.
همچنین مشخص شد که با شش معیاری که دانشمندان برای نوع جدیدی از ابرنواختر در سال 1980 تعریف کرده بودند، مطابقت دارد. ظاهراً یک ستاره اجدادی از نوع شعبه غول پیکر فوق سمپتوتیک (SAGB) داشت. و همچنین قبل از تشکیل یک ابرنواختر، یک طیف شیمیایی غیر معمول ستاره ای، یک انفجار ضعیف، رادیواکتیویته کم و یک هسته غنی از نوترون، از دست دادن شدید جرم رخ داد.
همچنین بخوانید:
- تلسکوپ فضایی ناسا ماده تاریک را با کمک ستاره های ابرنواختری مطالعه خواهد کرد
- سیاره ما در حال حرکت از میان بقایای ابرنواخترهای باستانی است