در سال های اخیر، درایوهای حالت جامد خود را به عنوان بهترین فناوری برای ذخیره اطلاعات شخصی توسط کاربران ثابت کرده اند. سرعت بالا همان چیزی است که باعث شد آنها از کلاسیک ها پیشی بگیرند دیسکهای سخت. رقابت بین تولیدکنندگان به کاهش هزینه درایوهای حالت جامد و محبوبیت آنها در صنعت کمک کرده است. اما رقم 700 ترابایت غیرممکن به نظر می رسد.
فعال بودن در شبکههای اجتماعی، اشتراکگذاری مداوم فایلها در برنامههای مورد علاقهتان، و دوربینهای بهتر گوشیهای هوشمند تنها نمونههایی از افزایش روزافزون حافظه مورد نیاز ما هستند. تلفن های هوشمند جدید اکنون به طور گسترده در پیکربندی های 128 گیگابایتی یا 256 گیگابایتی حافظه دائمی در دسترس هستند.
در عین حال درایوهایی با ظرفیت 1 ترابایت برای لپ تاپ ها استاندارد شده اند. ذخیره سازی فایل به یک مشکل بزرگ تبدیل خواهد شد، به خصوص برای افرادی که در پلتفرم ها و برنامه های آنلاین بیشتری فعال هستند. اگر فایل های زیادی را ذخیره می کنید، احتمالا خوشحال خواهید شد که بدانید صنعت قصد دارد در سال 2030 هارد دیسک های استاندارد با ظرفیت 100 ترابایت داشته باشد.
اما یک تیم بین المللی از دانشمندان قصد ندارند اینقدر صبر کنند و در حال حاضر روی یک نوآوری چشمگیر کار می کنند.
کار مشترک متخصصان دانشگاه علم و صنعت شانگهای (USST)، دانشگاه RMIT و دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) نوید تغییر طرز تفکر ما در مورد امکانات دیسک های نوری را می دهد. این پروژه نوآورانه شامل توسعه یک ماده کامپوزیتی جدید با ترکیب تکه های اکسید گرافن با ذرات تبدیل شده است.
نتیجه نهایی یک چگالی داده بی سابقه است که محدودیت های فعلی دیسک های نوری را با استفاده از لیزر حذف می کند. در این حالت، ماهیت دیفرانسیل نور، اندازه بیت های اطلاعاتی قابل ثبت را محدود می کند.
برای یک ایده بهتر، دقیقاً نحوه ثبت اطلاعات توسط دانشمندان در طول آزمایشات را یادداشت خواهیم کرد. 28 دیسک بلوری 000 گیگابایتی روی یک درایو 25 سانتی متری 12 ترابایتی قرار می گیرد.
همچنین بخوانید: