گهگاه، میدان مغناطیسی در حال جوشش خورشید، ابرهای عظیمی از پلاسما را به فضا پرتاب می کند. آنها را بیرون زدگی جرم تاجی (CME) می نامند. برای مثال، اگر یکی از این انتشارات به زمین برخورد کند، می‌تواند به شفق‌های قطبی تماشایی و به همان اندازه اختلالات تماشایی در شبکه‌های برق و ماهواره‌ها منجر شود.
برای اولین بار، کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا به داخل یک CME که از خورشید فوران می کرد نگاه کرد. و آنچه در درون نهفته است معلوم می شود که گنجینه ای برای فیزیکدانان خورشیدی است. ابزار نور مرئی این کاوشگر، اسکنر زاویه باز پارکر سولار کاوشگر (WISPR)، گرداب های واضح و متلاطم را در داخل CME ثبت کرد.
این گرداب ها را فیزیک می نامند بی ثباتی کلوین-هلمهولتز (KHI). فیزیکدانان بر این باورند که رویدادهای KHI زمانی اتفاق می‌افتند که یک ناحیه از سیال سریع با منطقه‌ای دیگر برهم‌کنش می‌کند. در زمین، KHI در ابرها زمانی رخ می‌دهد که سرعت باد در یک انتهای ابر با سرعت باد در انتهای دیگر متفاوت باشد.
فیزیکدانان خورشیدی فرض کرده اند که KHI ها در CME وجود دارند زیرا پلاسما در CME ها در برابر پس زمینه باد خورشیدی حرکت می کند. اما آنها هرگز تجهیزات مناسب را در مکان مناسب برای مشاهده این پدیده ها نداشتند.
اوانجلوس پوریس، فیزیکدان خورشیدی در دانشگاه جورج میسون، در بیانیه‌ای گفت: «تلاطمی که KHI را ایجاد می‌کند، نقش اساسی در تنظیم دینامیک CMEهای جریان یافته از طریق باد خورشیدی محیطی بازی می‌کند. بنابراین، درک آشفتگی کلیدی برای دستیابی به درک عمیق تر از تکامل CME و سینماتیک است.
کاوشگر خورشیدی پارکر در 12 آگوست 2018 به فضا پرتاب شد. از آن زمان، مدار بیضوی کاوشگر به آن اجازه داده است تا نزدیک‌تر از هر زمان دیگری وارد تاج خورشیدی شود – در واقع آن را به اولین جسم ساخته دست بشر تبدیل کرده است که تنها 11,5 شعاع خورشیدی از سطح خورشید فاصله دارد.
و حتی اکنون کاوشگر خورشیدی پارکر به مدار نهایی خود نرسیده است. کاوشگر چندین بار از کنار زهره عبور کرد تا از گرانش سیاره برای افزایش سرعت و سفت کردن مدار آن به دور خورشید استفاده کند. در نوامبر امسال، این کاوشگر هفتمین پرواز خود را با زهره انجام خواهد داد و یک بار دیگر حلقه خود را به دور خورشید محکم می کند و به آن اجازه می دهد تا در سال 9,5 و پس از آن فقط از 2025 شعاع خورشیدی خورشید عبور کند.
همچنین بخوانید: