برای قرن‌ها، فانوس‌های دریایی به ملوان‌ها کمک کرده‌اند تا با خیال راحت به بندر بازگردند. چراغ‌های آنها روی آب می‌چرخید، مه و تاریکی را می‌دیدند، ملوانان را در اطراف موانع خطرناک راهنمایی می‌کردند و آنها را در مسیر نگه می‌داشتند. گزارش شده است که در آینده، محققان فضایی ممکن است نشانه های مشابهی را از سیگنال های پایدار ایجاد شده توسط تپ اخترها دریافت کنند. ناسا.
دانشمندان و مهندسان از ایستگاه فضایی بین المللی برای توسعه ناوبری مبتنی بر تپ اختر استفاده می کنند. آنها قصد دارند چراغ های فضایی ایجاد کنند تا به ناوبری در فضا کمک کنند، مانند سفر به ماه به عنوان بخشی از برنامه آرتمیس ناسا یا پروازهای آینده انسان به مریخ.
تپ اخترها یا ستارگان نوترونی به سرعت در حال چرخش، بقایای بسیار متراکم ستارگانی هستند که به صورت ابرنواختر منفجر شدند. آنها فوتون های اشعه ایکس را در پرتوهای روشن و باریکی ساطع می کنند که در حین چرخش ستارگان مانند فانوس های دریایی به آسمان پرتاب می شوند. از فاصله دور به نظر می رسد که آنها ضربان دارند، از این رو نام آنها - تپ اخترها است.
تلسکوپ اشعه ایکس عالی تر در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی، زمان رسیدن نور پرتو ایکس از ستاره‌های نوترونی در سراسر آسمان را جمع‌آوری و مشخص می‌کند. نرم‌افزار تعبیه‌شده در NICER که Station Explorer برای فناوری زمان‌بندی و ناوبری پرتو ایکس یا SEXTANT نامیده می‌شود، از چراغ‌های تپ‌اخترها برای ایجاد یک سیستم GPS مانند استفاده می‌کند. این مفهوم می تواند ناوبری مستقل را در سراسر منظومه شمسی و فراتر از آن فراهم کند.
پایداری پالس ها این امکان را فراهم می کند که با دقت بالایی زمان رسیدن آنها را در هر نقطه کنترلی از منظومه شمسی پیش بینی کرد. دانشمندان مدل های دقیقی را توسعه داده اند که به طور دقیق زمان رسیدن پالس به زمین را پیش بینی می کند. زمان رسیدن پالس به آشکارساز در فضاپیما و مقایسه آن با رسیدن مورد انتظار نقطه کنترل اطلاعاتی را برای ناوبری بسیار فراتر از مرزهای سیاره ما ارائه می دهد.
ناسا خاطرنشان کرد که اطلاعات ناوبری ارائه شده توسط تپ اخترها با فاصله از زمین بدتر نمی شود، زیرا تپ اخترها در سراسر کهکشان ما پخش می شوند.
GPS "کهکشانی" می تواند در هر نقطه از منظومه شمسی کار کند و حتی سیستم های رباتیک یا سرنشین دار را فراتر از آن حمل کند.
همچنین بخوانید: