یک مطالعه جدید نشان داده است که هسته داخلی ماه ها در واقع یک کره جامد با چگالی مشابه چگالی آهن است. دانشمندان امیدوارند این امر به حل مناقشه طولانی مدت در مورد جامد یا مذاب بودن قلب ماه کمک کند و به درک دقیق تری از تاریخ ماه و تاریخ کل منظومه شمسی منجر شود.
دانشمندان مرکز ملی تحقیقات می گویند: نتایج ما از تحقیق در فرانسه، - با نشان دادن وجود یک هسته داخلی و پشتیبانی از سناریوی چرخش گوشته جهانی، که بینش قابل توجهی از گاهشماری ماه در اولین میلیارد سال وجود منظومه شمسی ارائه می دهد، در مورد تکامل میدان مغناطیسی ماه تردید ایجاد کرد. "
موثرترین روش برای مطالعه ترکیب داخلی اجرام در منظومه شمسی استفاده از داده های لرزه ای است. این که چگونه امواج صوتی تولید شده توسط زمین لرزه از مواد درون سیاره (یا، در این مورد، ماه) عبور می کنند و از آن منعکس می شوند، به دانشمندان کمک می کند تا نقشه دقیق تری از فضای داخلی ایجاد کنند.
دانشمندان داده های لرزه ای ماه را دارند که توسط ماموریت جمع آوری شده است.آپولو"، اما وضوح آنها برای تعیین دقیق وضعیت هسته داخلی بسیار پایین است. دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که این ماهواره دارای یک هسته بیرونی مایع است، اما آنچه در اطراف آن وجود دارد، همچنان زیر سوال است. هر دو مدل هسته داخلی جامد و مدل کاملاً مایع را می توان به خوبی با داده های آپولو مطابقت داد.
برای اینکه مطمئن شوند، دانشمندان داده‌های مأموریت‌های فضایی و آزمایش‌های تعیین فاصله تا ماه را با لیزر جمع‌آوری کردند و مشخصاتی از ویژگی‌های مختلف ماهواره را تهیه کردند. از جمله درجه تغییر شکل ماه به دلیل برهمکنش گرانشی با زمین، تغییر فاصله آن از زمین و چگالی آن.
سپس، آنها شبیه‌سازی‌هایی را با انواع هسته‌های مختلف اجرا کردند تا بیابند کدام یک به بهترین وجه با داده‌های رصدی مطابقت دارند و به نتایج جالبی رسیدند. اول، مدل‌هایی که بیشتر شبیه به آنچه در مورد ماه می‌دانیم، واژگونی فعال در عمق گوشته ماه را توصیف می‌کنند. این به این معنی است که مواد چگال تر در وسط ماه به مرکز فرو می روند، در حالی که مواد چگالی کمتر بالا می روند. چنین فعالیتی مدتهاست به عنوان راهی برای توضیح حضور عناصر خاص در مناطق آتشفشانی ماه پیشنهاد شده است. تحقیقات این تیم یک استدلال "طرفدار" دیگر را اضافه می کند.
ثانیاً، دانشمندان کشف کردند که هسته ماه شبیه به زمین است - با یک لایه مایع بیرونی و یک هسته داخلی جامد. طبق شبیه سازی های آنها شعاع هسته خارجی حدود 362 کیلومتر و هسته داخلی حدود 258 کیلومتر است که حدود 15 درصد شعاع ماه است. این تیم متوجه شد که هسته داخلی دارای چگالی حدود 7,822 کیلوگرم بر متر مکعب است. این شاخص بسیار نزدیک به چگالی آهن است.
جالب توجه است که نتایج مشابهی توسط تیمی از دانشمندان به رهبری مارشال رنه وبر، دانشمند سیاره‌شناس ناسا در سال 2011 به دست آمد. آنها سپس از پیشرفته‌ترین روش‌های لرزه‌شناسی در آن زمان بر روی داده‌های آپولو استفاده کردند و شواهدی از یک هسته داخلی جامد با شعاع حدود 240 کیلومتر و چگالی حدود 8000 کیلوگرم بر متر مکعب پیدا کردند.
ستاره شناس آرتور بریو و تیمش می گویند نتایج آنها یافته های قبلی را تایید می کند و استدلال قوی برای شبیه بودن هسته ماه به هسته زمین است. و این پیامدهای جالبی برای تکامل ماهواره ما دارد. مدت کوتاهی پس از شکل گیری ماه، یک میدان مغناطیسی قوی داشت که حدود 3,2 میلیارد سال پیش شروع به کاهش کرد. این که از چه چیزی ساخته شده است، ارتباط زیادی با چگونگی و چرایی ناپدید شدن میدان مغناطیسی دارد.
همچنین بخوانید: