مهندسان آزمایشگاه رانش جت ناسا و مرکز هوافضای آلمان به کار خود برای بازیابی کاوشگر حرارتی معروف به "مول" در کاوشگر InSight که از نوامبر 2018 در مریخ فعالیت می کند، ادامه می دهند. برای اینکه ابزار به درستی کار کند، نوار حسگر باید تا عمق 3 تا 5 متر کشیده شود، اما از فوریه 2019، مهندسان ماموریت در تلاش برای حل مشکلات عبور از مته هستند. اکنون بخش سخت مته به لطف تلاش های سطل بازوی روباتیک InSight که مهندسان برای فشار دادن مته به پایین از آن استفاده کردند، در زیر سطح ناپدید شده است.
با این حال، اخیراً سطل در مقابل دیوارهای گودال قرار گرفته است، بنابراین مته باید به خودی خود عمیق تر می شود. یک جلسه چکش کاری که در 20 ژوئن انجام شد نشان داد که مته باید از پایین شروع به ضربه زدن به سطل کرده باشد و از ته گودال برگشته باشد - این را می توان با جابجایی دانه های شن در پایین سطل که ناشی از ضربه زدن از زیر است مشاهده کرد.
در آینده نزدیک بازوی رباتیک از سوراخ دور می شود تا مهندسان بتوانند با کمک دوربینی که روی آن نصب شده است، سوراخ و وضعیت مته در آن را بررسی کنند. مته برای حفاری بیشتر باید به دیواره های چاله مالیده شود، اما ساختار بالای خاک در این قسمت به گونه ای است که پوشش کافی به دیواره های سوراخ حفاری نمی دهد و به همین دلیل جهش می کند. احتمالاً باید از همان دست برای خراش دادن خاک از سوراخ استفاده کنید تا آن را در آنجا قرار دهید و یک مهر و موم ایجاد کنید.
علاوه بر این، تیم ماموریت می‌خواهد از این دوربین برای ارزیابی وضعیت پنل‌های خورشیدی InSight استفاده کند که از ۱۷ جولای ۲۰۱۹ عکس‌برداری نشده‌اند. میزان گرد و غبار بودن آنها برای ارزیابی بازده انرژی باتری ها مهم است.
همچنین از این دوربین دستی برای رصد آسمان مریخ در جستجوی شهاب ها و شهاب سنگ ها و اتصال آنها با سیگنال های لرزه ای قابل ثبت توسط ابزار حساس SEIS InSight استفاده خواهد شد.
همچنین بخوانید: