دانشگاه کالیفرنیا در حال تحقیق در مورد روش تبدیل است مغزی پالس در هر متن یک ایمپلنت ویژه بر اساس فعالیت مغزی فردی که بیش از 15 سال پس از سکته صحبت نکرده است، کلمات را روی صفحه نمایش می دهد.
این مرد پس از سکته تقریباً فلج شد. قبل از آن، او از بسیاری از راه های دیگر برای برقراری ارتباط استفاده می کرد، مانند یک اشاره گر متصل به کلاه بیسبال خود، که از آن برای ضربه زدن به حروف روی صفحه لمسی استفاده می کرد. موثر، اما کند است. بنابراین، این مرد داوطلب شد تا در آزمایشات بالینی یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه کالیفرنیا شرکت کند. تا کنون، سیستم مغز به متن تنها در طول جلسات تحقیقاتی مورد استفاده قرار گرفته است، اما مرد امیدوار است که با توسعه فناوری، بتوان از آن در زندگی روزمره استفاده کرد.
در یک مطالعه آزمایشی، یک شبکه الکترودی انعطاف پذیر و نازک بر روی سطح مغز یک داوطلب کشیده شد که سیگنال های عصبی را ضبط کرده و به رمزگشای گفتار می فرستاد. او علائم را به کلماتی که شخص قصد گفتن داشت ترجمه کرد. این اولین بار است که یک فرد فلج که نمی توانست صحبت کند از فناوری عصبی برای ترجمه کلمات کامل و نه فقط حروف استفاده می کند.
طی دو دهه گذشته، پروتزهای عصبی راه طولانی را پیموده اند. پیشرفته ترین آنها ایمپلنت های شنوایی هستند که به گوش داخلی یا مستقیماً به ساقه مغز شنوایی متصل می شوند. تحقیقات قابل توجهی بر روی ایمپلنت های شبکیه و ایمپلنت های مغزی برای بینایی در حال انجام است و تلاش ها برای دادن دست های مصنوعی به افراد در حال انجام است. حس لامسه. این پروتزهای حسی اطلاعات را از دنیای بیرون دریافت می کنند و آن را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند که به مراکز پردازش مغز ارسال می شود.
همچنین جالب:
نوع متضاد پروتزهای عصبی فعالیت مغز را ثبت می‌کند و آن را به سیگنال‌هایی تبدیل می‌کند که چیزی را در دنیای بیرون کنترل می‌کند، مانند بازوی روباتیک، کنترل‌کننده بازی ویدیویی یا مکان‌نما روی صفحه کامپیوتر. برای انجام این کار، ایمپلنت معمولاً در قشر حرکتی، بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند، قرار می گیرد. سپس کاربر اعمال فیزیکی خاصی را برای کنترل مکان نما که روی صفحه کلید مجازی حرکت می کند تصور می کند.
تیم تحقیقاتی که نوع جدیدی از ایمپلنت را توسعه می‌دهند، روی قسمت‌هایی از قشر حرکتی مغز تمرکز می‌کنند که دستورات حرکتی را به عضلات صورت، گلو، دهان و زبان ارسال می‌کنند. دانشمندان از الکتروکورتیکوگرافی (ECG) استفاده می کنند، زمانی که الکترودها به مغز نفوذ نمی کنند، اما روی سطح آن قرار می گیرند. این سیستم به تطبیق الگوهای عصبی با حرکات دستگاه صوتی کمک کرد.
دانشمندان نیز از دستاوردها استفاده می کنند هوش مصنوعی. داده‌های جمع‌آوری‌شده در مورد فعالیت عصبی و سینماتیک گفتار به یک شبکه عصبی وارد می‌شوند و سپس یک الگوریتم یادگیری ماشین الگوهایی را در ارتباط بین این دو مجموعه داده پیدا می‌کند. یعنی ارتباط بین فعالیت عصبی و زبان تولید شده برقرار می شود و از این مدل برای ایجاد زبان یا متن کامپیوتری استفاده می شود. اما برای کار با افراد فلج، روش باید بهبود می یافت و دانشمندان از یادگیری ماشینی استفاده کردند و کار را به دو مرحله تقسیم کردند. ابتدا، رمزگشا سیگنال های مغز را به حرکات مربوط به عضلات دستگاه صوتی تبدیل می کند و سپس این حرکات را به گفتار یا متن سنتز شده تبدیل می کند.
این مطالعه از سال 2021 انجام می شود و دو داوطلب فلج در آن شرکت می کنند و دانشمندان ساختار مغز آنها را رصد می کنند. قبل از آن، آنها تحت یک روش کاشت قرار گرفتند: ابتدا جراح قسمت کوچکی از جمجمه را برداشت، سپس یک آرایه نوار قلب انعطاف پذیر را با دقت روی سطح قشر مغز قرار داد. سپس، یک پورت کوچک روی استخوان جمجمه ثابت می شود و از یک سوراخ جداگانه در پوست سر خارج می شود. در حال حاضر این پورت به دلیل اتصال به سیم های خارجی برای انتقال داده ها از الکترودها مورد نیاز است، اما محققان امیدوارند در آینده سیستم را بی سیم کنند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین جالب: