ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ ESO (VLT)، شش کهکشان را کشف کردند که در اطراف یک سیاهچاله بسیار پرجرم زمانی که کیهان کمتر از یک میلیارد سال سن داشت، شکل گرفته اند. این اولین باری است که چنین گروه بندی نزدیکی به این زودی پس از انفجار بزرگ مشاهده می شود، و این کشف به ما کمک می کند تا بهتر بفهمیم که چگونه سیاهچاله های کلان جرم، که یکی از آنها در مرکز راه شیری ما قرار دارد، تشکیل شده و به اندازه های عظیم خود رشد کرده اند. خیلی سریع این امر از این نظریه حمایت می کند که سیاهچاله ها می توانند به سرعت در ساختارهای بزرگ و شبه شبکه ای رشد کنند که حاوی گاز زیادی برای سوخت آنها هستند.
مشاهدات جدید با استفاده از VLT ESO چندین کهکشان را در اطراف سیاهچاله عظیم نشان داده است که همگی در یک شبکه کیهانی از گاز قرار دارند که وسعت آن 300 برابر بزرگتر از کهکشان راه شیری است. میگنولا توضیح می‌دهد: «رشته‌های وب کیهانی مانند رشته‌های وب هستند». کهکشان‌ها در محل عبور رشته‌ها می‌ایستند و رشد می‌کنند، و جریان‌های گازی که می‌توانند هم کهکشان‌ها و هم سیاهچاله مرکزی پرجرم را تغذیه کنند، می‌توانند در امتداد رشته‌ها جریان پیدا کنند.»
نور از این ساختار بزرگ عنکبوت مانند با سیاهچاله ای به جرم یک میلیارد خورشید زمانی به ما رسید که کیهان تنها 0,9 میلیارد سال سن داشت. اولین سیاهچاله‌هایی که تصور می‌شود از فروپاشی اولین ستاره‌ها به وجود آمده‌اند، باید خیلی سریع رشد می‌کردند تا به جرم یک میلیارد خورشید در طول 0,9 میلیارد سال اول زندگی کیهان برسند. اما اخترشناسان تلاش کرده‌اند توضیح دهند که چگونه می‌تواند به اندازه کافی «سوخت سیاهچاله» در دسترس باشد تا به این اجرام اجازه دهد در مدت زمان کوتاهی به چنین اندازه‌های عظیمی رشد کنند. ساختار آشکار شده توضیح قابل قبولی ارائه می دهد: «وب» و کهکشان های درون آن حاوی گاز کافی برای تأمین سوخت مورد نیاز سیاهچاله مرکزی برای تبدیل شدن سریع به یک غول بزرگ است.
اما چگونه چنین ساختارهای بزرگی شکل گرفتند؟ ستاره شناسان بر این باورند که هاله های غول پیکر ماده تاریک مرموز کلید اصلی آن هستند. تصور می شود که این مناطق بزرگ از ماده نامرئی مقادیر زیادی گاز را در جهان اولیه جذب می کنند. گاز و ماده تاریک نامرئی ساختارهای شبکه‌ای را تشکیل می‌دهند که در آن کهکشان‌ها و سیاه‌چاله‌ها می‌توانند رشد کنند.
کهکشان هایی که اکنون کشف شده اند جزو کم نورترین کهکشان هایی هستند که با تلسکوپ های مدرن قابل رصد هستند. این کشف مستلزم چندین ساعت رصد با استفاده از بزرگترین تلسکوپ های نوری موجود، از جمله VLT ESO بود.
این نتایج به درک ما از چگونگی شکل گیری و تکامل سیاهچاله های کلان پرجرم و ساختارهای کیهانی کمک می کند. تلسکوپ بسیار بزرگ ESO که در حال حاضر در شیلی در دست ساخت است، می‌تواند با رصد کهکشان‌های کم‌نور بیشتر در اطراف سیاه‌چاله‌های عظیم در کیهان اولیه با ابزار قدرتمند خود به این تحقیقات ادامه دهد.
همچنین بخوانید:
- ستاره شناسان تصویری از آسمان نیمکره شمالی را از تصاویر تلسکوپ TESS جمع آوری کردند.
- تلسکوپ وب آزمایش های سخت را با افتخار پشت سر گذاشت. بعد فضاست؟