تحقیقات علمی در مورد منشاء سیارات منظومه شمسی از اواسط قرن XNUMX آغاز شد. امانوئل کانت، فیلسوف مشهور آلمانی، با تکیه بر آثار متفکر سوئدی امانوئل سوئدنبورگ، پیشنهاد کرد که خورشید و خانواده کوچک سیاره‌ای آن از یک ابر اولیه بزرگ و چرخان رشد کرده‌اند. کانت آن را Urnebel نامید که در زبان آلمانی به معنای سحابی است. این ایده بعدها توسط ریاضیدان و ستاره شناس فرانسوی پیر لاپلاس اصلاح شد و از آن زمان اضافات و اصلاحات زیادی در آن صورت گرفت. و دانشمندان مدرن معتقدند که در بیشتر موارد، این نظریه در مسیر درستی قرار داشت.
بنابراین، بر اساس این نظریه، مدلی پدید آمد که ترکیبی پیروزمندانه از رشته‌هایی از زمین‌شناسی، شیمی، فیزیک و نجوم است و به نظر می‌رسد که هر دلیلی برای وجود دارد. این مدل برای سیارات خارج از محیط منظومه شمسی نیز اعمال شد.
با این حال، کشف سیارات در اطراف ستارگان دور در دهه 1990 نشان داد که این تصویر بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که دانشمندان قبلاً تصور می کردند. سیارات جدید اصلاً با مدل مطابقت نداشتند - همانطور که معلوم شد، کیهان چندان اهمیتی به آنچه اینجا در اطراف خورشید کوچک ما می‌افتد نداشت.
اما با وجود این، یکی از مهم‌ترین اجزای فیزیکی مکانیسم سیاره‌سازی که مسئول تشکیل سیارات گازی غول‌پیکری مانند مشتری و زحل است، در آزمون زمان ایستاده است - ایده "برافزایش هسته".
برافزایش هسته با گازها و غبار میکروسکوپی آغاز می شود که تصور می شود یک ابر کانت اولیه معمولی را تشکیل می دهند (که به شکل یک دیسک صاف و چرخان با یک ستاره جوان در مرکز آن است). دانه‌های گرد و غبار به هم می‌چسبند و ذرات بزرگ‌تر، سپس به سنگ‌ریزه‌ها، سنگ‌ها می‌چسبند و بیشتر به «سیاره‌های کوچک» یا «سیاره‌ها» تبدیل می‌شوند. وقتی چنین توده ای به اندازه کافی بزرگ شود، به نقطه بحرانی می رسد. کشش گرانشی اکنون به سیاره جنینی کمک می کند تا به سرعت گاز، غبار و دیگر توده ها را به داخل بکشد و مسیر مداری خود را پاک کند و یک شکاف دایره ای در دیسک ایجاد کند. این یکی از موفقیت‌های برجسته نجوم مدرن است که دقیقاً چنین «شکاف‌های دیسکی» نظری اکنون در فضا مشاهده و مطالعه می‌شوند.
اما یک غول گاز داغ شبیه مشتری، که آنها در فرآیند شکل گیری در اطراف ستاره ای در فاصله 500 سال نوری از زمین پیدا کردند، دانشمندان را در مورد اعتبار نظریه تشکیل سیارات به فکر انداخت.
ستاره ای که جنین این سیاره در نزدیکی آن کشف شد AB Aurigae نام دارد. این در محافل نجومی به دلیل قرص مارپیچی زیبا و پیچیده ای که آن را احاطه کرده است مشهور شد. اما تاکنون هیچ مدرکی دال بر شکل گیری این سیاره وجود نداشت.
و به لطف مشاهدات، کشف شد. و نام AB Aurigae b را گرفت. در حال حاضر توسط یک هاله گردابی متراکم از غبار و گاز در میان مارپیچ ها و امواج کنترلی احاطه شده است که نشان دهنده فروپاشی گرانشی است. این سیاره در فاصله ای از ستاره خود قرار دارد که 93 برابر بیشتر از فاصله خورشید تا زمین است. که بسیار خارج از منطقه ای است که نظریه برافزایش هسته سنتی می تواند شکل گیری آن را توضیح دهد. بنابراین، این کشف شواهد قانع کننده ای برای یک نظریه جایگزین از فروپاشی گرانشی ارائه می دهد.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید: