تعدادی از مطالعات در طول سالیان، انزوای اجتماعی، به ویژه در دوران کودکی، را با پیامدهای منفی سلامت در طول زندگی، از جمله مشکلات سلامت روان و افزایش خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها مرتبط دانسته‌اند. با این حال، دقیقا چگونه اینکه چگونه تنهایی باعث ایجاد این مشکلات می شود، حداقل تا کنون یک راز باقی مانده است. تحقیقات جدید تغییرات مغزی را که ظاهراً ناشی از انزوای اجتماعی در جوانان است و راهی بالقوه برای معکوس کردن آن نشان داده است.
تحقیق اخیر بود منتشر شده در مجله Nature Neuroscience، که به جزئیات یافته های محققان دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا می پردازد. دانشمندان در مطالعه خود "زیرجمعیت های خاصی از سلول های مغزی" را در بخشی از مغز شناسایی کردند که نقش عمده ای در رفتار اجتماعی عادی در بزرگسالان دارد.
طبق این مطالعه، سلول‌های واقع در قشر جلوی مغز، حداقل در موش‌های جوان، در برابر انزوای اجتماعی بسیار آسیب‌پذیر هستند. این ویژگی که به عنوان "قبلاً ناشناخته" توصیف شده است، به درک چگونگی تأثیر انزوای اجتماعی بر افراد کمک می کند، در حالی که راه را برای درمان های بالقوه جدید برای اختلالات روانی ناشی از تنهایی باز می کند.
محققان توانستند با استفاده از داروها و پالس های نوری، تعامل اجتماعی را در موش های بالغ بهبود بخشند و نقایص اجتماعی ناشی از انزوا را معکوس کنند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا تکنیک‌های مشابه، از جمله درمان‌های بالقوه، می‌تواند برای انسان‌ها و نه فقط جوندگان استفاده شود، مورد نیاز است.
هیروفومی موریشیتا، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «علاوه بر شناسایی این مدار خاص در قشر جلوی مغز که در دوران کودکی در برابر انزوای اجتماعی آسیب‌پذیر است، ما همچنین نشان دادیم که مدار آسیب‌پذیری که شناسایی کردیم یک هدف امیدوارکننده برای درمان نارسایی‌های رفتار اجتماعی است.» ، MD
همچنین بخوانید: