اتحادیه اروپا می خواهد استفاده از مهندسی زمین را ممنوع کند، زیرا می تواند عواقب بدی برای آب و هوای زمین داشته باشد. دانشمندان ده ها سال است که به جامعه درباره گرم شدن کره زمین هشدار می دهند. اما ناتوانی جامعه ما در انتقال سریع به اندازه کافی از سوخت های فسیلی به انرژی پاک از نظر زیست محیطی مستلزم یافتن راه های غیر استاندارد برای مهار گرمایش جهانی است.
برخی افراد ممکن است بپرسند، "آیا مهندسی زمین نوشدارویی برای تغییرات آب و هوا، اسیدی شدن اقیانوس ها و حذف گازهای گلخانه ای است؟" البته پاسخ به این سوال ممکن است دشوار باشد. اگرچه مهندسی زمین می تواند مزایای خود را داشته باشد، اما پیامدها و خطرات ناشناخته زیادی نیز در ارتباط با چنین فعالیت هایی وجود دارد.
بشریت در حال حاضر به چنان سطحی از توسعه رسیده است که به مدیریت آب و هوا در مقیاس جهانی می اندیشد. به این ترتیب، می‌توانیم آنچه را که قبلاً می‌توانستیم با گازهای گلخانه‌ای نابود کنیم، احیا کنیم.
با این حال، اتحادیه اروپا می خواهد مهندسی زمین را ممنوع کند. مقامات نگرانند که این امر می تواند منجر به یک فاجعه جهانی شود که در مقایسه با آن گرم شدن آب و هوا یک چیز کوچک است.
همچنین جالب: اولین عکس از تلسکوپ جیمز وب یک سال است: چگونه دید ما را نسبت به جهان تغییر داد
تغییر آب و هوای سیاره ایده جدیدی نیست
در سال 1965، کمیته مشاوره علمی پرزیدنت لیندون جانسون هشدار داد که برای جبران افزایش انتشار گازهای گلخانه ای، بازتاب زمین ممکن است نیاز به افزایش داشته باشد. گویا این است که در اولین گزارش ریاست جمهوری در مورد تهدید تغییرات آب و هوایی، ایده کاهش انتشار گازهای گلخانه ای قابل ذکر به نظر نمی رسید.
استانیسلاو لم قبلاً در کتاب خود "مجموع فناوری ها" در مورد مهندسی زمین نوشته است. یکی از اولین دانشمندانی که اصطلاح مهندسی زمین را در زمینه آب و هوا به کار برد، چزار مارچتی بود که در سال 1977 ایده جداسازی دی اکسید کربن در اقیانوس ها را مطرح کرد. در سال 1982، جان هولدرن، که بعداً مشاور علمی رئیس جمهور باراک اوباما شد، در مقاله ای درباره فرصت ها و خطرات مداخله آب و هوایی از این واژه استفاده کرد.
اصطلاح مهندسی زمین خورشیدی برای اولین بار به طور رسمی در مارس 2017 ظاهر شد، زمانی که دانشگاه هاروارد اعلام کرد که در حال راه اندازی یک برنامه تحقیقاتی جدید مرتبط با مهندسی زمین خورشیدی است. این برنامه شامل مطالعه تأثیر مواد مختلف منتشر شده در جو بر بازتاب و پراکندگی نور خورشید است.
معروف ترین نمونه ژئومهندسی خورشیدی طبیعی فوران آتشفشان پیناتوبو در فیلیپین در تابستان 1991 بود. در آن زمان حدود 20 میلیون تن دی اکسید گوگرد در جو منتشر شد. با بازتاب نور خورشید به فضا، ذرات موجود در استراتوسفر به کاهش دمای کره زمین تا حدود 0,5 درجه سانتیگراد طی دو سال آینده کمک کردند.
با این حال، باید درک کرد که اشکال مختلف دستکاری محیطی برای مدت طولانی توسط مردم استفاده شده است. اما ما برای اولین بار این کار را در مقیاس جهانی انجام می دهیم. گرم شدن آب و هوا نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای در جو است که اکثر دانشمندان و جامعه جهانی برای مدتی حتی به آن مشکوک نبودند. با این حال، این تنها نمونه نیست. چندی پیش معلوم شد که در 20 سال گذشته، مردم آنقدر آب را از زمین پمپاژ کرده اند که محور چرخش سیاره ما 80 سانتی متر جابجا شده است. و چیز دیگر این است که بتواند آب و هوا را در مقیاس جهانی کنترل کند و بتواند خود را برای نیازهای خود تطبیق دهد.
البته هر تمدن پیشرفته ای چنین قابلیت هایی دارد. مشکل این است که قبل از رسیدن بشر به چنین مرحله ای از رشد، از زمین ما ممکن است کمی باقی بماند
همچنین بخوانید: تله پورت از دیدگاه علمی و آینده آن
مهندسی زمین چیست؟
فعالیت های انسانی آسیب قابل توجهی به محیط زیست وارد می کند. در نتیجه - گرم شدن کره زمین که امروزه یکی از بزرگترین مشکلات زیست محیطی محسوب می شود. هر سال جدید رکوردهای دمای سال قبل را می شکند. و مهندسی زمین، که امیدهای زیادی روی آن است، ممکن است ایده خوبی باشد.
مهندسی زمین مجموعه ای از فناوری ها است که با هدف دستکاری محیط برای تغییر اقلیم انجام می شود. پروژه های مهندسی زمین به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: حذف دی اکسید کربن (CDR) و مدیریت تشعشعات خورشیدی (SRM) که به عنوان اصلاح albedo یا بازتاب نور خورشید نیز شناخته می شود.
حذف دی اکسید کربن شامل پاکسازی جو از دی اکسید کربن اضافی است که عامل اصلی گرم شدن کره زمین است. مدیریت تابش خورشیدی شامل پراکندگی یا انعکاس بخش کوچکی از نور خورشید به فضا برای خنک کردن سیاره.
هر دوی این روش ها مزایا و معایب خود را دارند. حذف دی اکسید کربن برای محیط زیست خوب است، اما مستلزم هزینه های مالی و تکنولوژیکی زیادی است. مدیریت تابش خورشیدی ارزان‌تر و سریع‌تر است، اما عدم قطعیت‌ها و خطرات زیادی مانند تأثیر بر چرخه آب، آب‌وهوا، اکوسیستم‌ها و در نتیجه بر سیاست بین‌المللی را به همراه دارد.
علاوه بر این، ایده های بسیار بیشتری برای مهندسی زمین وجود دارد. اینها شامل به اصطلاح غنی سازی آب دریا با هیدروکسید کلسیم است که اسیدیته اقیانوس ها را کاهش می دهد که باعث کاهش فشار بر موجودات دریایی مانند صدف و جذب CO2 می شود. همچنین خنک کننده تابشی غیرفعال در طول روز که باعث افزایش جریان گرما از زمین به فضا به دلیل نصب پانل های منعکس کننده گرما بر روی سطح آن می شود.
خود کلمه "ژئومهندسی" به معنای فناوری در مقیاس سیاره ای است. اما برخی از محققان استفاده از چنین فناوری‌هایی را به روش‌های محلی در نظر گرفته‌اند و روش‌های مختلفی را بررسی کرده‌اند که می‌تواند از صخره‌های مرجانی، جنگل‌ها یا یخچال‌های طبیعی محافظت کند.
همچنین جالب:
- کمیسیون اروپا قصد دارد یک مرکز پردازش داده در فضا قرار دهد
- چین ساخت ایستگاه فضایی تیانگونگ را به پایان رساند
اتحادیه اروپا ژئومهندسی نمی خواهد
کمیسیون اروپا که نهاد اجرایی اتحادیه اروپا است، قصد دارد مهندسی زمین را ممنوع کند در قلمرو اتحادیه اروپا دلیل این تصمیم ترس از تأثیر کنترل نشده چنین اقداماتی بر مردم و طبیعت است. این کمیسیون معتقد است که مهندسی زمین راه حلی برای مشکل تغییرات آب و هوایی نیست، بلکه فقط آن را پنهان می کند. در عوض، کمیسیون پیشنهاد می کند که بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سازگاری با آب و هوای در حال تغییر تمرکز کند.
ممنوعیت مهندسی زمین به عنوان بخشی از استراتژی جدید اقلیمی اتحادیه اروپا در سال 2050، که انتظار می رود در نوامبر 2023 اعلام شود، معرفی خواهد شد. این استراتژی باید با توافقنامه اقلیمی پاریس در سال 2015 مطابقت داشته باشد که هدف آن حفظ افزایش دمای جهانی کمتر از 2 درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی است.
بدیهی است که در مورد اینکه چه کسی ترموستات زمین را کنترل می کند، سؤالات حاکمیتی و اخلاقی باز وجود دارد. علاوه بر این، مطالعات نشان می دهد که اگر انتشار گازهای گلخانه ای بالا برای بیش از یک قرن ادامه یابد، مهندسی زمین خورشیدی ممکن است در نهایت مشکل را حل نکند.
همچنین جالب: مریخ شکل گیری زمین: آیا سیاره سرخ می تواند به یک زمین جدید تبدیل شود؟
ژئومهندسی می تواند به پزشکی تبدیل شود
با این حال، همه با برنامه های کمیسیون اروپا موافق نیستند. برخی از دانشمندان و سیاستمداران استدلال می کنند که مهندسی زمین می تواند ابزار مفیدی برای کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی باشد، به خصوص اگر انتشار گازهای گلخانه ای به میزان قابل توجهی کاهش نیابد. آنها معتقدند که ممنوعیت مهندسی زمین فرصت های تحقیق و نوآوری در این زمینه را محدود می کند. علاوه بر این، دانشمندان و کارشناسان آب و هوا نگران هستند که کشورها یا سازمان‌های دیگر آزمایش‌های مهندسی زمین را بدون تأیید یا نظارت بین‌المللی انجام دهند.
مهندسی زمین موضوعی بحث برانگیز است که احساسات و سوالات زیادی را برمی انگیزد. آیا او امیدی برای نجات است یا تهدیدی برای بشریت؟ اخلاقی هست یا نه؟ آیا لازم است یا نه؟ پاسخ به این سوالات ساده و واضح نیست. آنها نیاز به یک بحث گسترده و باز شامل دانشمندان، سیاستمداران، جامعه مدنی و رسانه ها دارند.
این تحقیقات نشان می‌دهد که با ادامه انتشار گازهای گلخانه‌ای، با یا بدون مهندسی زمین، انسان‌ها سیستم فوق‌العاده پیچیده‌ای را مختل می‌کنند که ممکن است شگفتی‌هایی در مورد آب و هوا برای ما در نظر داشته باشد. یک چیز واضح است - باید کاری در مورد تهدید تغییرات آب و هوایی انجام داد، و فوراً، زیرا ممکن است جهان آنطور که ما می شناسیم به سادگی ناپدید شود. شاید نسل های بعدی ما را به خاطر این موضوع نبخشند.
همچنین بخوانید: