"The Witcher" اکنون یک فرنچایز جهانی با ارتشی از طرفداران است که به سرعت در حال رشد است. برخی گرالت را با کتاب‌های آندری ساپکوفسکی، برخی با سه‌گانه بازی‌های ویدیویی CD Projekt RED و برخی اکنون با سری جدید نتفلیکس مرتبط می‌دانند. و اگر خود را جزو طرفداران واقعی این سریال بشمارید، احتمالاً همه چیز را در مورد "دشمنی خون" می دانید. اگه نه خوشحال میشم درستش کنم
اعتراف می کنم، تا زمان انتشار اخیر سوئیچ نینتندو من تقریباً هیچ چیز در مورد دشمن خونی نمی دانستم. نسخه PC علاقه من را جلب نکرد و نسخه PS4 یا Xbox One کمی در یک صفحه تلویزیون بزرگ احساس می کرد. اما زمانی که خبر انتشار قریب‌الوقوع سوییچ منتشر شد، جالب شد زیرا همه چیز نشان می‌دهد که این بازی پلتفرمی عالی برای یک بازی سنتی ایزومتریک بدون گرافیک سنگین است. اگر سومی را توصیه کردم "جادوگر" فقط کسانی که آماده هستند تا محدوده بصری را به خاطر یک داستان جالب قربانی کنند، سپس در مورد Thronebreaker: The Witcher Tales هیچ مصالحه ای لازم نبود
انتشار "دشمنی خون" به طور کلی بلافاصله علاقه به این RPG را بازگرداند. از بسیاری جهات، زیرا اکنون افراد دور از بازی های رایانه شخصی به آن توجه کرده اند. و بلافاصله سؤالات شروع به شنیدن کرد: "این چیست؟" و حقیقت این است که اسکرین شات ها واقعاً مشخص نمی کنند که چه نوع جانوری است. اما در واقع، همه چیز ساده است: این یک RPG کلاسیک با دیالوگ ها، راه حل های طرح و یک بازی کارتی "پیچ" است - همان چیزی که می توانید خودتان را در یک سوم تقسیم کنید. "جادوگر" و "Screw: The Witcher" را جدا کنید. بازی با ورق "- این یکی را یادت هست؟ به عبارت دیگر، این یک حالت داستانی Screw تک نفره است - برای کسانی که مانند من، چندان مشتاق نبردهای قمار آنلاین نیستند.
همچنین بخوانید: بررسی Journey to the Savage Planet - طنز فضایی از سازندگان Far Cry
یک پیچ، اما نه آن یکی
ایده جالبی است. من خودم را یکی از طرفداران پر و پا قرص "همان" گوینت می دانم که بسیار عجیب است - من معمولاً هرگز به کارت در بازی های ویدیویی علاقه ندارم. اما پیچ ترکیبی از استراتژی، ایجاز و هیجان بود که من در هیچ جای دیگری ندیده بودم. بنابراین بله، جالب بود که ببینیم نسخه تکامل یافته Gwynt چگونه خواهد بود. و به همین ترتیب در سال 2018، به موازات «Screw: The Witcher. بازی با ورق "Blood Feud: The Witcher" متولد شد. داستان ها ". بالاخره یک دلیل واقعی برای بازگشت به دنیای گوینت!
من فوراً می گویم: فکر می کردم تمام اصول اولیه بازی را خیلی سریع به خاطر می آورم - بالاخره من حتی یک عرشه خانه واقعی دارم. اما در اینجا من با تعجب مواجه شدم: اگر فقط پورت فوق الذکر را بازی کنید، قطعاً به شما کمک نمی کند تا به "دشمنی خونی" عادت کنید. چون پیچ اینجا ... شباهت کمی به آن بازی دارد.
برخی از قوانین ثابت مانده اند: ما هنوز ردیفی را انتخاب می کنیم که کارت ها را روی آن قرار دهیم (اکنون فقط دو ردیف) و همچنان سعی می کنیم در دو دور امتیاز بیشتری کسب کنیم. اما کل استراتژی که در «شکار وحشی» جواب داد یک جایی تبخیر شد. همه چیز آنقدر متفاوت است که به نظر می رسد این بازی توسط توسعه دهنده دیگری بدون مجوز ساخته شده است!
با این حال، متفاوت بودن به معنای بد نیست. درک نسخه اصلی همچنان به شما کمک می کند تا خیلی سریع تر یاد بگیرید، و بسیاری از "قلاب" هایی که بازیکنان فریب خورده اند، به جایی نرسیده اند. مانند گرالت در «شکار وحشی»، کارت های کمیاب با تصویر قهرمانان بازی جمع آوری می کنیم. مانند قبل، ما عرشه ایده آل خود را می سازیم و سعی می کنیم چند حرکت جلوتر فکر کنیم. اما اگر "همان پیچ" به نظر من کمتر سریع و واضح تر به نظر می رسید، پس این نسخه کاملاً مملو از جزئیات است.
گاهی اوقات به نظر می رسد که کارت ها زندگی خود را دارند و به هر حرکت بازیکن واکنش نشان می دهند. "چرا این نقشه قوی تر شد؟"، "چرا کل تیم من سوخت؟" - چنین سوالاتی برای همه کسانی که هنوز مهارت های خود را در بازی Gwent: The Witcher Card Game تقویت نکرده اند اجتناب ناپذیر است. و تنها چیزی که می توانم توصیه کنم این است که به بازی ادامه دهید و از اشتباهات خود درس بگیرید. به تدریج، همه چیز سر جای خود قرار می گیرد، و شما شروع به درک درستی می کنید که همه چیز چگونه کار می کند.
همچنین بخوانید: بررسی بازی The Witcher 3: Wild Hunt Nintendo Switch – یک پورت بزرگ که ثابت می کند هیچ چیز غیرممکن نیست
تغییرات کمتر بحث‌انگیز دیگری نیز وجود دارد: در مقایسه با نسخه اصلی، نقشه‌های موجود در «Flood Feud» غیرقابل مقایسه به نظر می‌رسند. یک ارتش کامل از هنرمندان و انیماتورها کار کردند تا اطمینان حاصل کنند که هر نقشه به یاد ماندنی است و شخصیت خاص خود را دارد. هنر اینجا واقعا عالی است، به خصوص کارت های کمیاب و کارت های قهرمان، که نه تنها متحرک هستند، بلکه با جلوه های صوتی نیز همراه هستند.
لازم به ذکر است که علاوه بر نبردهای سنتی که حداکثر سه راند به طول می انجامد، در «Feud» نیز نبردهای پازلی زیادی وجود دارد. برخی از آنها فقط یک دور دوام می آورند و به عنوان یک قاعده، کار دشوارتری را برای بازیکن تعیین می کنند تا صرفاً "شکست دادن حریف". گاهی اوقات باید یک کارت خاص را شکست دهید، گاهی اوقات باید کل تیم حریف را در یک نوبت از بین ببرید. پازل ها به درک بسیار خوبی از قوانین پیچ نیاز دارند و می توانند یک چالش واقعی باشند.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Dr Kawashima's Brain Training for Nintendo Switch - چه بازی خوبی، بروید ریاضی یاد بگیرید!
گرالت کجاست؟
علیرغم ذکر نام «ویچر» در عنوان، مرکز داستان اصلا گرالت نیست، بلکه ملکه لیریا و ریویا میوا هستند. میوا زنی تسلیم ناپذیر است که از احترام زیردستانش برخوردار است. داستان قبل از اولین بازی ویدیویی "The Witcher" اتفاق می افتد، اما همزمان با برخی از رویدادهای کتاب.
علیرغم این واقعیت که بدون بازی با ورق "Flood Feud" وجود نخواهد داشت، نکته اصلی در اینجا نبردها نیست، بلکه روایت است. یک نگاه به نقشه جهان کافی است تا بفهمیم این یک اسپین آف تنبل نیست که در آخرین ثانیه طرح روی آن کاشته شد. نه، همه چیز در اینجا تایید می کند که ما قبلاً می دانیم: استودیو CD Projekt RED هرگز با نصف ظرفیت کار نمی کند. در حالی که بسیاری دیگر از اعضای محترم صنعت (من به شما نگاه می کنم، اکتیویژن بلیزارد) استانداردهای خود را به شدت کاهش می دهند، استودیوی لهستانی این علامت را حفظ کرده است.
این در مورد تمام جنبه های ارائه صدق می کند. مثلا من انتظار نداشتم که از هر خط صدای کاملی پخش بشه ولی هست و در بالاترین سطح انجام میشه! به همین ترتیب، موسیقی و به طور کلی طراحی نیز دلنشین است. "Blood Feud" در صفحه سوییچ عالی به نظر می رسد (اگرچه روشن است بازگشت به مطلب عناصر متن و رابط کاربری ممکن است کوچک به نظر برسند) و بدون شکایت کار می کند. من متوجه هیچ ترمز یا "صابونی" نشدم، که "وایلد هانت" نتوانست از آن جلوگیری کند. تصویر بسیار واضح و آبدار است. تنها چیزی که کمی ناامید کننده بود عدم پشتیبانی از صفحه نمایش لمسی بود. به نظر می رسد که در بازی با ورق مناسب باشد. با این حال، من هیچ شکایتی در مورد مدیریت ندارم - همه چیز بسیار منطقی است.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Soccer, Tactics & Glory - یک رقیب شایسته (و بسیار گران قیمت) برای Football Manager؟
می توان ادعا کرد که مرغ دریایی به اندازه گرالت شخصیت جالبی نیست. او به عنوان یک پادشاه کلاسیک سختگیر اما منصف، شخصیتی مثبت را بدون هیچ نقص آشکاری ارائه می دهد. وقتی برای او تصمیم می گیریم جالب تر می شود. به ما قول یک RPG داده شد و ما یک RPG دریافت کردیم: شرایط سیاسی پیچیده در قاره، میو را مجبور می‌کند تا تصمیم‌های سختی بگیرد، که بازی آن را "دو شر کوچکتر" می‌نامد. و همه تصمیمات به سادگی "کمک کردن یا عدم کمک به الف هایی که توسط مردم شهر لینچ می شوند" نیستند. به عنوان مثال، گاهی اوقات شما باید راهی را برای مجازات مجرمان انتخاب کنید و تصمیم شما بر پیشرفت بیشتر نقشه و همچنین وضعیت نیروهای شما تأثیر می گذارد. رفتار بیش از حد بی رحمانه (یا برعکس، مهربانانه) می تواند سرباز را ناراحت کند که به نوبه خود در طول نبرد کارت پاسخ می دهد.
«Flood Feud» ظرافت‌های زیادی دارد که از اسپین‌آف‌های «متواضع» انتظار ندارید. بگذارید یادآوری کنم که این همه تنوع با استانداردهای نینتندو با قیمتی مضحک فروخته می شود. ما فقط با فوتبال، تاکتیک و شکوه، که ناشر بیش از دو برابر قیمت آن را پرداخت کرده است! برچسب قیمت دموکراتیک، به ویژه در فروشگاه الکترونیکی، که به قیمت نامناسب معروف است، یکی دیگر از امتیازات CD Projekt است.
حکم
«Flood Feud: The Witcher. Stories» یک هدیه بسیار خوب برای همه دارندگان نینتندو سوییچ است. برای پول مضحک با استانداردهای نینتندو، ما یک RPG تمام عیار با طرح جالب و یک سیستم مبارزه ای غیر پیش پا افتاده دریافت می کنیم. اکنون، پس از انتشار سریال، زمان بسیار خوبی است تا دوباره به دنیای ساپکوفسکی شیرجه بزنیم و از منظری جدید به رویدادهای او نگاه کنیم.