تلسکوپ ناسا تس یک منظومه نادر از شش سیاره جوان و سیاره هفتم احتمالی که به دور یک ستاره جوان می چرخد را کشف کرده است. به گفته دانشمندان، این سیستم می تواند بینشی در مورد چگونگی شکل گیری و تکامل سیارات در اطراف یک ستاره جوان ارائه دهد. و شباهت آن به منظومه شمسی می تواند به ستاره شناسان ایده ای بدهد که محله کیهانی ما در حدود 4 میلیارد سال پیش چه شکلی بوده است.
شش و احتمالاً هفت سیاره فراخورشیدی به دور ستاره کوتوله راه شیری TOI-1136 می چرخند. در فاصله حدود 270 سال نوری از آن واقع شده است زمین. تعداد زیاد سیارات فراخورشیدی در این منظومه، دانشمندان را به انجام تحقیقات عمیق تر برانگیخت. دانشمندان می گویند: «از آنجایی که تعداد کمی از منظومه های ستاره ای به اندازه این سیاره سیاره دارند، از نظر اندازه به منظومه شمسی ما نزدیک می شود. "به اندازه کافی شبیه و متفاوت است که ما می توانیم چیزهای زیادی یاد بگیریم."
در ابتدا، دانشمندان سیستم TOI-1136 را با استفاده از آن مطالعه کردند ناسا TESS، و سپس مطالعه را با کمک چندین تلسکوپ ادامه داد و جرم سیارات، شکل مدارها و ویژگی های جو را آشکار کرد. این سیارات از TOI-1136 b تا TOI-1136 g نام‌گذاری شده‌اند و به کلاس «زیر نپتون» تعلق دارند. کوچکترین آنها دو برابر زمین است، در حالی که اندازه برخی از همسایگان آن چهار برابر زمین است. همه سیارات فراخورشیدی TOI-1136 به قدری به ستاره مادر خود نزدیک هستند که در کمتر از 88 روز زمینی یک مدار کامل را کامل می کنند. این دوره مداری عطارد است.
آنها برای ما سیارات عجیبی هستند زیرا چیزی شبیه به آنها در منظومه شمسی ما وجود ندارد، اما همانطور که دانشمندان می گویند، هر چه بیشتر منظومه های سیاره ای را مطالعه می کنیم، بیشتر به نظر می رسد که آنها ممکن است رایج ترین نوع سیاره در کهکشان باشند. آنچه واقعاً TOI-1136 را متمایز می کند، جوان بودن این سیاره و ستاره مرکزی آن است. TOI-1136 تنها 700 میلیون سال قدمت دارد. در مقایسه با 4,5 میلیارد سال منظومه شمسی، این منظومه را به یک نوزاد تبدیل می کند. این به دانشمندان این امکان را می دهد که بلافاصله پس از شکل گیری سیارات به آنها نگاه کنند.
ستارگان جوان با فعالیتی مشخص می شوند که خود را به صورت مغناطیس شدید، لکه های خورشیدی گسترده تر و شدیدتر و افزایش شعله های خورشیدی نشان می دهد. تابش ستاره ها نه تنها رصد آنها را دشوار می کند، بلکه ویژگی های جوی سیارات را نیز شکل می دهد.
سیارات موجود در سیستم TOI-1136 نه تنها سن نسبتاً یکسانی دارند، بلکه به هم نزدیک هستند. این به محققان این فرصت را داد تا چیزهایی را مطالعه کنند که به راحتی در منظومه سیاره ای دیگر مطالعه نمی شوند. «معمولاً وقتی به دنبال سیارات می‌گردیم، به تأثیر سیارات روی ستاره‌شان نگاه می‌کنیم. دانشمندان می گویند ما حرکت ستاره را مشاهده می کنیم و آن را به عنوان تأثیر گرانشی سیارات بر روی آن تفسیر می کنیم. در اینجا ما همچنین می بینیم که چگونه سیارات جذب یکدیگر می شوند. این نزدیکی به تیم اجازه داد تا یک «نیروی تشدید» را شناسایی کند که به نظر می‌رسد نشان می‌دهد که جهان هفتم ممکن است از نظر گرانشی بر شش مورد تأیید شده تأثیر بگذارد.
این تلسکوپ ها به تیم کمک کردند تا "تلو تلو خوردن" ستاره کوتوله TOI-1136 ناشی از نفوذ سیارات آن را مشاهده کنند. ترکیب مشاهدات این "نوسان" با مدل های کامپیوتری امکان تعیین دقیق جرم سیارات را فراهم کرد.
اعتقاد بر این است که اولین میکروب های حیات تقریباً 600 میلیون سال پس از شکل گیری روی زمین ظاهر شدند آفتابی سیستم ها در دوره ای از تاریخ به نام آرکئن. سیارات فراخورشیدی سامانه TOI-1136 در مرحله مشابهی از تاریخ خود هستند. اما احتمال اینکه سیارات این منظومه قادر به پشتیبانی از حیات باشند به دلیل نزدیکی آنها به ستاره مادر بسیار اندک به نظر می رسد. تشعشعات شدید به احتمال زیاد جو این دنیاها را از بین می برد و همزمان آب مایع را تبخیر می کند. این تیم اکنون قصد دارد حضور سیاره هفتم را در TOI-1136 تایید کند و ترکیب جوها را با استفاده از تلسکوپ وب تعیین کند.
همچنین بخوانید: