مأموریت‌های اکتشاف فضایی همیشه مقصد خاصی دارند، اما هیچ چیز مانع از آن نمی‌شود که در طول مسیر به سیارات دیگر نگاه کنند و به اکتشافات علمی جدید کمک کنند. این دقیقاً همان چیزی است که با داده های دریافتی از دستگاه هایی که از کنار زهره عبور کردند، اتفاق افتاد.
دو کاوشگر - BepiColombo، به سمت عطارد، و مدارگرد خورشیدی، به سمت خورشید حرکت می کند - اخیراً تقریباً به طور همزمان از زهره گذشت. ستاره شناسان اکنون به لطف داده های هشت حسگر و دو رصدخانه در نتیجه "همکاری" ناگهانی آنها، نگاهی نادر به عملکرد میدان مغناطیسی زهره دارند.
«بیپی کلمبو نویسنده اصلی مقاله جدید گفت: دید کلی کاملی از مناطق مختلف پوشش مغناطیسی و مگنتوسفر داشت. پژوهشموآ پرسون، ستاره شناس دانشگاه توکیو.
میدان مغناطیسی زمین دلیلی کلیدی برای توسعه موفقیت آمیز حیات در آن است. میدان های مغناطیسی به انحراف ذرات پرانرژی که از خورشید دور می شوند (باد خورشیدی) کمک می کند و از جو شکننده سیاره محافظت می کند. سیاره زهره از این نظر، بسیار خوش شانس است - مانند زمین میدان مغناطیسی ایجاد شده در اعماق هسته خود ندارد.
با این حال، زهره یک میدان مغناطیسی به اصطلاح "القایی" دارد - هنگامی که باد خورشیدی با ذرات باردار در جو تعامل می کند، یک مگنتوسفر تشکیل می شود که سیاره را احاطه کرده است. در اطراف این حباب مغناطیسی، باد خورشیدی کند می شود، گرم می شود و مانند یک قایق منحرف می شود.
مدارگرد خورشیدی عبور کرد به زهره درست در خارج از این مگنتوسفر و باد خورشیدی را در حالت خاموش مشاهده کرد. در همان زمان، BepiColombo از طریق "منطقه سکون" پرواز کرد - منطقه ای که انتظار می رود باد خورشیدی و اتمسفر در زهره برهم کنش داشته باشند. داده‌های جمع‌آوری‌شده اولین شواهد تجربی را ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد ذرات باردار در این منطقه به طور قابل‌توجهی با برهمکنش بین باد خورشیدی و زهره کاهش می‌یابند و این منطقه تا یک فاصله غیرمنتظره بزرگ - 1,9 هزار کیلومتر بالاتر از سطح سیاره گسترش می‌یابد.
مشاهدات همچنین نشان داده است که مگنتوسفر القا شده مانعی پایدار ایجاد می کند که از اتمسفر زهره در برابر تخریب توسط باد خورشیدی محافظت می کند. این حفاظت حتی در دوره به اصطلاح حداقل خورشیدی، زمانی که کاهش تابش فرابنفش از خورشید قدرت جریان‌هایی را که مگنتوسفر القا شده را ایجاد می‌کنند، کاهش می‌دهد، قابل اعتماد باقی می‌ماند. این کشف با پیش بینی های قبلی در مورد ارتباط بین میدان های مغناطیسی و تغییرات جوی ناشی از باد خورشیدی در تناقض است.
این کشف مهم در مورد سیارات خارج از منظومه شمسی نیز صدق می کند، زیرا اکنون ستاره شناسان می دانند که حتی بدون یک میدان مغناطیسی داخلی سیارات فراخورشیدی می توانند جو خود را مانند زهره حفظ کنند و احتمالاً حتی از زندگی پشتیبانی کنند.
همچنین جالب: