فیزیکدانانی که بر روی آشکارسازهای ATLAS و CMS برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC) کار می کنند، آثاری از وجود یک بوزون فوق سنگین را کشف کرده اند. در دسامبر 2015، شایعاتی در شبکه‌های اجتماعی و میکروبلاگ‌ها منتشر شد مبنی بر اینکه VAK توانسته ردپایی از "فیزیک جدید" را به شکل یک بوزون فوق سنگین شناسایی کند، که تجزیه آن جفت فوتون‌هایی با انرژی مجموع 750 گیگا ولت تولید می‌کند. در سال 2012، جایزه نوبل فیزیک به دلیل یک کشف مهم اعطا شد: کشف بوزون هیگز، یک ذره زیر اتمی که توسط مدل استاندارد فیزیک تقریباً 50 سال قبل پیش‌بینی شده بود. مانند دو فوتون (ذرات نور).
برای مقایسه، جرم بوزون هیگز 126 گیگا ولت است و کوارک بالایی، سنگین ترین ذره بنیادی، 173 گیگا ولت وزن دارد که چهار برابر کمتر از جرم ذره ای است که فوتون ها را تولید کرده است.
بسیاری از نظریه ها وجود ذرات فوق سنگین را پیشنهاد می کنند که می توانند به جفت بوزون هیگز تبدیل شوند. هر دو آنالوگ سنگین بوزون هیگز و بوزون های دیگر می توانند این نقش را ادعا کنند. تا همین اواخر، هیچ مدرکی دال بر وجود آنها پیدا نکردیم. فیزیکدانان با استفاده از الگوریتم‌های شبکه عصبی، زنجیره‌ای از واپاشی ذرات شامل جفت‌های بوزون هیگز، تاو لپتون‌ها و ذراتی با کوارک‌های جادویی سنگین را جستجو کردند.
برخی از اصلاحات مدل استاندارد - نظریه ای که بیشتر برهمکنش های همه ذرات بنیادی شناخته شده برای علم را توصیف می کند - نشان می دهد که ردپایی از آنالوگ های فوق سنگین بوزون هیگز و سایر حامل های برهمکنش های بنیادی که با ایده های مدرن دانشمندان مطابقت ندارند ممکن است. در این فرآیندها پنهان است.
مشخص شد که تقریباً پنج برابر بیشتر از آنچه مدل استاندارد پیش‌بینی می‌کند، واپاشی‌های مربوط به جفت بوزون هیگز وجود دارد. نویسندگان کار جدید این موضوع را به تجزیه ذرات فوق سنگین که حدودا هشت برابر سنگین تر از بوزون هیگز کشف شده قبلی بودند، مرتبط دانستند. تا کنون، این اثبات مطلق وجود یک بوزون فوق سنگین نیست، بلکه فقط نشانه هایی از آن است، بنابراین فیزیکدانان قصد دارند داده های بیشتری را برای نتیجه گیری درازمدت جمع آوری کنند.
همچنین بخوانید: