در سال 2022، ماموریت آرتمیس I ناسا برای اولین بار پس از 50 سال، فضاپیمایی را با قابلیت حمل خدمه به ماه خواهد فرستاد. مانکن های دوقلوی هلگا و زوهر برای این پرواز آزمایشی سوار بر کپسول اوریون خواهند بود. آزمایش MARE که توسط مرکز هوافضای آلمان (Deutsches Zentrum für Luft-und Raumfahrt - DLR) توسعه یافته است، از دو مدل یکسان از بدن زن برای مطالعه قرار گرفتن در معرض تشعشعات در طول پرواز استفاده می کند که می تواند تا شش هفته طول بکشد. این پرتاب برای تابستان 2022 برنامه ریزی شده است.
این ماموریت با توجه به برنامه ناسا برای فرستادن اولین زن به ماه به عنوان بخشی از برنامه Artemis حیاتی است. محققان موسسه DLR برای پزشکی هوافضا در کلن ساختگی را برای این آزمایش طراحی کردند و قبلاً آن را برای نصب به مرکز فضایی کندی ناسا (KSC) ارسال کرده‌اند. یک جلیقه جدید محافظ در برابر تشعشع نیز بخشی از این آزمایش است و آزمایش خواهد شد. مونتاژ و نصب آدمک های اندازه گیری قرار است تقریباً چهار هفته قبل از پرتاب انجام شود.
تشعشعی که بدن انسان در معرض آن قرار می گیرد بسیار بیشتر از میدان مغناطیسی محافظ زمین است. حساسیت بدن زن به این تابش بیشتر از بدن مرد است، به ویژه در اندام هایی مانند سینه. به طور کلی، تشعشعات یکی از بزرگترین مشکلاتی است که در طول پروازهای فضایی طولانی به اعماق فضا، به عنوان مثال، به مریخ ایجاد می شود. توماس برگر می‌گوید: «از طریق MARE، بزرگترین آزمایش تشعشعی که تا به حال در خارج از مدار پایین زمین انجام شده است، می‌خواهیم بفهمیم که سطوح تشعشعات دقیقاً چگونه بر فضانوردان زن در طول سفر به ماه تأثیر می‌گذارد و چه اقدامات حفاظتی می‌تواند به مقابله با آن کمک کند». ، رئیس کارگروه بیوفیزیک در گروه زیست شناسی پرتوی در موسسه پزشکی هوافضا DLR.
"طی چند ماه گذشته در سایت‌های DLR در کلن و برمن، ما مانکن‌های هلگا و زوهار را به‌طور کامل مورد مطالعه قرار داده‌ایم، از جمله آزمایش‌هایی برای تعیین تاثیر ارتعاشاتی که در طول پرتاب ماموریت Artemis I در معرض آنها قرار خواهند گرفت. هدف این است. تا اطمینان حاصل شود که همه چیز به آرامی در مرکز فضایی کندی پیش خواهد رفت.»
مانکن های دوقلو از روی بدن زنانه الگوبرداری شده اند. به طور کلی، زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان هستند، بنابراین محدودیت های تشعشع متفاوتی برای فضانوردان زن همیشه نسبت به همتایان مرد آنها اعمال می شود. با این حال، تا کنون هیچ اندازه گیری با استفاده از مانکن های حساس به جنسیت در فضا انجام نشده است. به طور دقیق تر، هر دو مانکن از موادی ساخته شده اند که شبیه استخوان های انسان، بافت های نرم و اندام های یک زن بالغ هستند.
مدیر پروژه MARE توماس برگر توضیح می دهد که بیش از 10 حسگر غیرفعال و 34 آشکارساز تشعشع فعال در 38 بخش تشکیل دهنده مانکن ها ادغام شده اند. هر دو فانتوم 95 سانتی متر قد و 36 کیلوگرم وزن دارند. یکی از آنها، هلگا، بدون محافظت به ماه پرواز می کند، در حالی که دیگری، زوهر، یک جلیقه حفاظت از تشعشع جدید به نام AstroRad را خواهد پوشید. با مقایسه این دو نتیجه، می توان تعیین کرد که چگونه جلیقه توسعه یافته توسط شرکای اسرائیلی DLR می تواند از یک فضانورد در برابر اثرات مضر تشعشعات محافظت کند.
هلگا و زوهار مانکن‌های انسان‌سازی هستند - بدن‌هایی که بر اساس تنه انسان مدل‌سازی شده‌اند. DLR تجربه گسترده ای در این زمینه دارد: مانکنی به نام Matroshka که توسط موسسه پزشکی هوافضای DLR در کلن ساخته شده است، بین سال های 2004 تا 2011 در ایستگاه فضایی بین المللی مستقر شد. این ایستگاه که در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شده بود، خوانش تشعشعات یک فضانورد را که در حال پیاده‌روی فضایی بود، جمع‌آوری کرد. همان ساختگی در قسمت‌های مختلف ایستگاه فضایی برای اندازه‌گیری قرار گرفتن در معرض تابش قرار داده شد.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
- ناسا و DLR تصمیم گرفته اند ماموریت اخترفیزیک SOFIA را ببندند
- استارت آپ اوکراینی پاوربانک های قدرتمندی برای نیروهای مسلح ایجاد می کند