هابل یک بار دیگر ستاره شناسان را با یک تصویر خیره کننده جدید خوشحال کرد - روی آن، تلسکوپ فضایی سه کهکشان را ثبت کرد که با اطمینان به سمت یک برخورد و ادغام "گام برمی دارند". اگرچه برخورد کهکشان ها بسیار رایج است، این مورد خاص را می توان نادر دانست زیرا هر یک از سه کهکشان در حال حاضر ستاره های جدیدی را به دنیا می آورند.
سه کهکشانی که در صورت فلکی ولوپاس می بینیم در نهایت در یک کهکشان بزرگ ادغام می شوند. در طی این فرآیند، ساختار مارپیچی که اکنون در تصویر بسیار زیبا به نظر می رسد، در اثر تعامل گرانشی بین تثلیث از بین می رود.
این تصویر سه کهکشان را نشان می‌دهد که مجموعاً با نام SDSSCGB 10189 شناخته می‌شوند، که به اندازه‌ای نزدیک هستند که به نظر می‌رسد در حال ادغام هستند. فرم آنها قبلاً کمی تحریف شده است و هابل رشته های گاز و گرد و غبار ثابت آنها را به هم متصل می کند. سه کهکشان نور زیادی از خود ساطع می کنند.
در SDSSCGB 10189، سه کهکشان بزرگ ستاره ساز تنها 50 سال نوری از هم فاصله دارند. اگرچه این فاصله بسیار زیاد به نظر می رسد که خطر برخورد زیادی ندارد، اما از نظر کیهانی تقریباً دو قدم فاصله دارد. مثال، آندرومداکه نزدیک ترین کهکشان به راه شیری ما است، در فاصله بیش از 2,5 میلیون سال نوری از خورشید قرار دارد (اتفاقا، اخترشناسان نیز برخورد این کهکشان ها را پیش بینی می کنند، اما هنوز آنقدر دور است که نباید نگران آن باشید).
تصویری جدید از تلسکوپ فضایی ناسا هابل بخشی از مطالعه منشا بزرگترین و پرجرم ترین کهکشان های جهان است که اخترشناسان آن را درخشان ترین کهکشان های خوشه ای (BCG) می نامند.
این کهکشان زمانی تشکیل می شود که یک کهکشان بزرگ کهکشان های کوچکتر را جذب می کند، یا زمانی که کهکشان های غنی از گاز مانند این سه با هم برخورد کرده و ادغام می شوند. این فرآیند می تواند برای ردیابی شکل گیری خوشه های کهکشانی - ساختارهای کیهانی عظیم متشکل از صدها یا حتی هزاران کهکشان استفاده شود. دانشمندان همچنین امیدوارند که این خوشه ممکن است سرنخ هایی در مورد تکامل به اصطلاح "وب کیهانی" ارائه دهد - ساختار درهم پیچیده ای از توده ها و رشته های مواد تشکیل شده توسط ماده تاریک که کهکشان های منفرد را در خوشه ها به هم متصل می کند.
هنوز بحث در مورد اینکه چه چیزی درخشان است وجود دارد کهکشان خوشه ها و در چه مقطعی از تاریخ 13,8 میلیارد ساله جهان شروع به شکل گیری کردند. برخی از ستاره شناسان بر این باورند که این کهکشان های عظیم و درخشان در اوایل کیهان، زمانی که حدود 19 درصد سن کنونی خود بود، شکل گرفتند. برخی دیگر معتقدند که چنین کهکشانی هنوز در حال شکل گیری و تکامل هستند. ادغام SDSSCGB 10189 ممکن است دقیقاً چنین کهکشانی را به دنیا بیاورد و در نهایت معمای چگونگی و زمان تشکیل این اجرام عظیم و درخشان را روشن کند.
همچنین جالب: