یک مطالعه جدید گزارش می دهد که یک سیاهچاله بسیار پرجرم که از کهکشان خود بیرون زده شده است، احتمالاً در برخورد با دو سیاهچاله دیگر، زنجیره ای از ستاره های جوان به طول 200 سال نوری را دنبال می کند. منظره‌ای باورنکردنی بر خلاف هر چیزی که ستاره‌شناسان قبلا دیده‌اند، توسط تلسکوپ فضایی هابل به لطف شانسی کشف شده است. یک سیاهچاله بسیار پرجرم که جرم آن معادل 20 میلیون خورشید است، چنان سریع در حال حرکت است که فاصله بین زمین و ماه را تنها در 14 دقیقه طی می کند.
فرار فضایی در طول سفر خود گاز را در مقابل خود جمع می کند. هنگامی که نواحی متراکم گاز، مانند مناطقی که از این سیاهچاله بیرون زده، فرو می ریزند، ستارگان جدیدی متولد می شوند. یک سیاهچاله بسیار پرجرم که از میان ابرهای گازی عبور می کند، معمولاً توسط آن تغذیه می شود، فرآیندی که به آن می گویند برافزایش. اما این هیولای فضایی فراری خیلی سریع حرکت می کند که نمی تواند گاز بگیرد.
محققان می گویند در نتیجه سیاهچاله اجکتا به طور فعال راهرویی از ستارگان جوان ایجاد می کند که دمی را تشکیل می دهند که مستقیماً به کهکشان مادر این سیاهچاله منتهی می شود. و این دم دو برابر آن کهکشان درخشنده است، یعنی باید کاملاً پر از ستاره باشد.
"ما فکر می کنیم دنباله ای در پشت سیاهچاله می بینیم که در آن گاز سرد می شود و می تواند ستاره ها را تشکیل دهد. پیتر ون داکوم، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه ییل، گفت: بنابراین، ما در حال مشاهده تشکیل ستاره‌ها به دنبال سیاهچاله هستیم. «آنچه می بینیم عواقب آن است. مانند یک کشتی، ما دنبال یک سیاهچاله را می بینیم. مثل چیزی نیست که قبلا دیده بودیم."
در انتهای ستون ستاره یک گره فوق العاده روشن از اکسیژن یونیزه قرار دارد. تیم بر این باور است که این نتیجه برخورد سیاهچاله با گاز، تکان دادن آن و گرم کردن آن است. ون داکوم گفت: «گاز روبروی آن توسط این شوک مافوق صوت و با سرعت بسیار بالای سیاهچاله که از میان گاز حرکت می کند، شوکه می شود. دقیقاً دقیقاً مشخص نیست که چگونه کار می کند.
این تیم بر این باور است که سیاهچاله پرتاب شده ممکن است کهکشان خود را در نتیجه برخوردهای متعدد سیاهچاله های ابرپرجرم ترک کرده باشد، که اولین مورد زمانی رخ داد که دو کهکشان 50 میلیون سال پیش با هم ادغام شدند و این دو تایتان کیهانی را به هم نزدیک کرد.
هنگامی که این سیاهچاله های پرجرم به دور یکدیگر می چرخیدند، کهکشان دیگری به آنها ملحق شد و سیاهچاله بزرگ دیگری را با خود آورد. بر اساس ضرب المثل قدیمی "دو تا یک شرکت و سه سیاهچاله باعث جمعیت می شوند"، تعامل بین سه سیاهچاله آشفته بود و منجر به ربودن یک سیاهچاله از دیگران و پرتاب شدن به فضا شد. این به این معنی است که احتمال قوی وجود دارد که یک سیاهچاله اجکتا در منظومه ظاهر شود و در نهایت جایگزین یکی از سیاهچاله های اصلی، مانند فاخته کیهانی شود.
هنگامی که سیاهچاله اخراج شده از همراهان سابق خود جدا شد، جفت جدید در جهت مخالف حرکت می کردند. و نشانه هایی از یک سیاهچاله دوتایی رانده شده در طرف مقابل کهکشان میزبان از سیاهچاله وجود دارد که با دم ستاره ای خود در فضا پرتاب می شود.
گام بعدی در این تحقیق، جستجوی شواهدی مبنی بر وجود این سیاه‌چاله‌های دوتایی با تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) ناسا و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا است که به تیم تحقیقاتی کمک می‌کنند. دانشمندان امیدوارند که آنها به اندازه ون داکوم و تیمش خوش شانس باشند که برای اولین بار مشاهده خارق العاده ای از این فراری عظیم فضایی انجام دادند.
همچنین جالب:
- پارادوکس معروف سیاهچاله هاوکینگ ممکن است بالاخره راه حلی پیدا کند
- ستاره شناسان سیاهچاله ای غول پیکر با جرم 30 میلیارد برابر خورشید کشف کرده اند