تلسکوپ هابل ناسا یک "رشته مروارید" را در برخورد کهکشان ها ثبت کرد.

تلسکوپ فضایی هابل ناسا هنگام نگاه کردن به اعماق کیهان با یک منظره آسمانی درخشان مواجه شد و پدیده ای به نام "رشته مروارید" را از برخورد کهکشانی آشکار کرد. در گستره وسیع فضا، کهکشان AM 1054-325 دستخوش دگرگونی قابل توجهی شده است و تحت تأثیر گرانشی کهکشان همسایه از شکل مارپیچی سنتی خود به شکل S مسحورکننده تغییر کرده است. این رقص کیهانی شکل کهکشان را کشیده و چیزی شبیه به رشته‌ای از مرواریدهای درخشان را پدید آورد که هر کدام نشان دهنده خوشه‌ای از ستاره‌های تازه متولد شده هستند.

ناسا توضیح می دهد که این برخوردهای کهکشانی به معنای عذاب ستارگان درون نیست. برعکس، آنها به عنوان کاتالیزور برای تولد نسل های جدید ستارگان و احتمالا سیاراتی که آنها را همراهی می کنند، عمل می کنند. تلسکوپ فضایی هابل ناسا با کاوش در این پدیده کیهانی، نگاه خود را به 12 کهکشان متقابل معطوف کرد و دم‌های بلند قورباغه‌مانند متشکل از گاز، غبار و ستاره‌های بی‌شمار را آشکار کرد. هابل با دقت و حساسیت بی‌نظیر خود به نور فرابنفش، منظره خیره‌کننده‌ای را نشان داد: 425 خوشه از ستاره‌های تازه‌تشکیل شده در این دم‌ها مانند گلدسته‌هایی از چراغ‌های تعطیلات، که هر کدام حاوی بیش از یک میلیون ستاره جوان آبی رنگ هستند، نقطه‌گذاری شده‌اند.

ناسا خاطرنشان می‌کند که خوشه‌های ستاره‌ای در دم جزر و مدی برای مدت طولانی شناخته شده‌اند و می‌توان آن‌ها را در نمونه‌های نمادینی مانند کهکشان‌های آنتن و موش مشاهده کرد که با برجستگی‌های کشیده‌ای که شبیه انگشتان دست هستند تزئین شده‌اند.

ستاره شناسان با استفاده از ترکیبی از مشاهدات اخیر و داده های آرشیوی، قدمت و جرم این خوشه های ستاره ای در دم جزر و مد را بررسی کردند و دریافتند که آنها تنها 10 میلیون سال قدمت دارند. حداکثر به نظر می رسد که این خوشه ها به طور متوالی در امتداد دم هایی تشکیل می شوند که هزاران سال نوری امتداد دارند.

نویسنده اصلی مقاله، مایکل رودروک از کالج راندولف-ماکون در اشلند، ویرجینیا، از تعداد زیاد اجسام جوان در دم ابراز شگفتی کرد که کارایی تشکیل خوشه در چنین محیط‌هایی را روشن می‌کند. برهم کنش گرانشی بین کهکشان‌های در حال تعامل، بازوی مارپیچی کهکشان را به‌طور مؤثری در فضا گسترش می‌دهد و دم‌های کشیده‌ای را تشکیل می‌دهد که توسط هابل مشاهده شده است. قبل از این ادغام کهکشانی، ابرهای هیدروژن مولکولی داخل کهکشان‌ها می‌توانستند در حال استراحت باشند. به گفته ناسا، با این حال، برخوردهای متلاطم این ابرها را تحریک کرد و باعث ایجاد یک فرآیند دیوانه‌وار از تشکیل ستاره شد، زیرا هیدروژن فشرده باعث شعله‌ور شدن تولد ستاره‌ها شد.

سرنوشت این مجموعه های ستاره ای نامشخص است. آن‌ها می‌توانند به‌عنوان شکل‌گیری‌های متصل به گرانش باقی بمانند و به خوشه‌های ستاره‌ای کروی شبیه خوشه‌های ستاره‌ای که به دور حومه کهکشان راه شیری می‌چرخند، تبدیل شوند. یا می توانند پراکنده شوند و هاله ای ستاره ای در اطراف کهکشان خود تشکیل دهند یا به عنوان مسافران بین کهکشانی به سفر بروند.

این پدیده "رشته مروارید" به دوران گذشته در تاریخ کیهان اشاره می کند که در آن برخوردهای کهکشانی رایج تر بود. کهکشان های رصد شده توسط هابل به عنوان پنجره هایی به گذشته دور عمل می کنند و بینشی را در مورد باله کیهانی ارائه می دهند که در اوایل جهان آشکار شد.

همچنین بخوانید:

• Sierra Space از هواپیمای فضایی Dream Chaser به طور کامل مونتاژ شده رونمایی کرد
• هابل عکسی از کهکشان هایی گرفت که در راه ادغام هستند