اخترشناسان ناسا یک الگوریتم نظارت بر برخورد نسل جدید به نام Sentry-II ایجاد کرده اند که به تخمین بهتر احتمال برخورد با سیارک های نزدیک به زمین (NZA) کمک می کند. با Sentry-II، دانشمندان ابزار موثری دارند که قادر به محاسبه سریع احتمالات برخورد سیارک های شناخته شده در نزدیکی سیاره ما، از جمله برخی موارد خاص است.
فرهنگ عامه اغلب سیارک ها را به عنوان اجرام پر هرج و مرج به تصویر می کشد که به طور نامنظم در اطراف منظومه شمسی ما سوسو می زنند، مسیر را به طور غیرقابل پیش بینی تغییر می دهند و بدون هشدار سیاره ما را تهدید می کنند. انجام نمیدهد. سیارک ها اجرام آسمانی بسیار قابل پیش بینی هستند که از قوانین فیزیک پیروی می کنند و در مدارهای مداری شناخته شده ای به دور خورشید پرواز می کنند.
اما گاهی اوقات این مسیرها می توانند به مکان آینده زمین بسیار نزدیک شوند و به دلیل عدم قطعیت کوچک در موقعیت سیارک ها، برخورد احتمالی با زمین در آینده را نمی توان کاملاً منتفی دانست. بنابراین اخترشناسان از نرم‌افزار پیچیده نظارت بر برخورد برای محاسبه خودکار خطر برخورد استفاده می‌کنند.
مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین (CNEOS) که توسط آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا اداره می شود، مدار هر NSA شناخته شده را برای بهبود برآورد خطر برخورد محاسبه می کند. خاویر روآ ویسنس، که در زمان کار در ناسا به عنوان مهندس ناوبری (که اخیراً به اسپیس ایکس منتقل شد) توسعه Sentry-II را رهبری می کرد، گفت: «نسخه اول Sentry یک سیستم بسیار قدرتمند بود که تقریباً 20 سال مورد استفاده قرار گرفت. "این مبتنی بر ریاضیات بسیار هوشمندانه بود: در کمتر از یک ساعت می‌توان احتمال برخورد یک سیارک تازه کشف‌شده را طی ۱۰۰ سال آینده به‌طور قابل اعتمادی به دست آورد - یک شاهکار باورنکردنی."
اما با Sentry-II، ناسا ابزاری دارد که می تواند به سرعت احتمال برخورد را برای همه NSA های شناخته شده محاسبه کند، از جمله برخی موارد خاص که توسط Sentry اول ثبت نشده است. با محاسبه سیستماتیک احتمالات برخورد به این روش جدید، محققان سیستم نظارت بر برخورد را قابل اعتمادتر کردند و به ناسا اجازه داد تا با اطمینان تمام برخوردهای احتمالی را با احتمال چند در 10 میلیون تخمین بزند.
یکی از مشکلات الگوریتم اصلی سنتری این بود که گاهی اوقات نمی‌توانست احتمال برخورد سیارک‌ها به زمین را در فاصله بسیار نزدیک پیش‌بینی کند. حرکت این NZA ها به طور قابل توجهی توسط گرانش سیاره ما منحرف می شود و عدم قطعیت مدار برخورد می تواند به طور چشمگیری افزایش یابد. در چنین مواردی، محاسبات Sentry قدیمی ممکن است شکست بخورد که نیاز به مداخله دستی دارد. Sentry-II این محدودیت را ندارد.
استیو چسلی، دانشمند ارشد JPL که توسعه Sentry را رهبری کرد و در Sentry-II همکاری کرد، گفت: "Sentry-II یک پیشرفت فوق العاده در تشخیص احتمالات برخورد کوچک برای تعداد زیادی از سناریوها است." زمانی که پیامدهای یک برخورد سیارکی در آینده بسیار زیاد است، پیدا کردن حتی کوچکترین خطر برخورد پنهان در داده ها بسیار مهم است.
همچنین بخوانید:
- دارت ناسا: چه اتفاقی برای ماموریت جستجوی سیارک می افتد
- دانشمندان متوجه سیارکی که خیلی به زمین نزدیک شده بود، نشدند