تصاویر جدیدی که توسط کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا گرفته شده است، درخشش داغ سطحی زهره را نشان می دهد که از میان ابرهای مضر عبور می کند و به ما کمک می کند تا مواد معدنی تشکیل دهنده این سیاره سنگی و مرموز را بهتر درک کنیم.
دانشمندان با استفاده از داده‌های تصویرگر میدان وسیع برای کاوشگر خورشیدی پارکر (WISPR) توانستند به زیر جو متراکم سیاره نگاه کنند و ویژگی‌های زمین‌شناسی مانند ارتفاعات، فلات‌ها و دشت‌ها را آشکار کنند. علیرغم نزدیکی نسبی ناهید به زمین، ثابت شده است که مطالعه زهره بسیار دشوار است. آن را "همزاد شیطانی" زمین می نامند، زیرا اگرچه از نظر اندازه، جرم، ساختار و ترکیب شبیه به زمین است، اما عمیقاً با حیات دشمنی دارد. بر روی زمین، آب و هوا معتدل و مرطوب، در زهره خشک و احتمالا آتشفشانی است، با دمای متوسط سطح 471 درجه سانتیگراد. آسمان زهره پر از ابرهای ضخیم و سمی است، از جمله باران اسید سولفوریک. به دلیل این ویژگی ها، مطالعه این سیاره از فاصله نزدیک دشوار است. دستگاه هایی فرستاده شد، اما در نهایت ذوب شدند. و این ابرهای خفه کننده، مشاهدات خارجی سطح را نه تنها غیرممکن، بلکه دشوار می کنند.
اینجاست که WISPR دانشمندان را شگفت زده کرد. سال گذشته او چندین عکس از سمت شب زهره گرفت، که به نظر می رسید ویژگی های سطحی از طریق لایه های ابر قابل مشاهده است.
WISPR برای نور مرئی بهینه شده است، به این معنی که در طول موج هایی که چشم انسان می تواند ببیند عکس می گیرد. اما معلوم شد که این دستگاه می تواند کمی دورتر، در قسمت مادون قرمز نزدیک از طیف، که برای چشم انسان نامرئی است، ببیند. طیف مادون قرمز و مادون قرمز نزدیک، طول موج های انرژی حرارتی، یعنی گرما هستند. در سمت روز زهره که توسط خورشید گرم می شود، هرگونه تابش مادون قرمز از سطح از بین می رود. اما در سمت شب، به نظر می رسد که نوسانات دما در سطح سیاره به طور غیرمنتظره ای به یک وسیله تبدیل می شود.
سایر فناوری‌ها، مانند تصویربرداری راداری توسط کاوشگر ماژلان در دهه 1990 و تصویربرداری مادون قرمز توسط کاوشگر فعلی JAXA Akatsuki، نقشه بسیار خوبی از زمین‌شناسی سطح زهره به ما ارائه کرده‌اند. محققان می گویند که سهم WISPR درک ما را به لبه طیف مرئی سوق می دهد. پرواز سال گذشته منطقه ای به نام Aphrodite Terra را نشان داد که بزرگترین منطقه مرتفع در سطح سیاره است. در پس زمینه ابرهای درخشان، مانند یک نقطه تاریک به نظر می رسید. دلیل این امر این است که آفرودیت ترا که در ارتفاع بالاتری قرار دارد، بسیار سردتر از زمین های اطراف است و به همین دلیل است که در تصاویر مادون قرمز یا نزدیک به فروسرخ سیاره قابل مشاهده است.
سایر ویژگی ها در این تصاویر قابل مشاهده است. فلات Tellus Regio و دشت های Aino Planitia نیز با تفاوت های ارتفاعی مشخص می شوند که آنها را از طریق ابرها در محدوده طول موج مادون قرمز قابل مشاهده می کند.
اگرچه این تصاویر از نظر توپوگرافی چیز جدیدی را نشان ندادند، اما داده ها همچنان می توانند به ما در درک بهتر زهره کمک کنند. از آنجایی که کانی های مختلف گرما را به طور متفاوتی هدایت و آزاد می کنند، مطالعات انتشار می تواند سعی در بازسازی کانی شناسی سطح سیاره داشته باشد. این به نوبه خود به ما در درک تاریخچه آن کمک می کند.
مطالعه سطح آن به ما کمک می کند تا بفهمیم این فعالیت چقدر گسترده و چقدر اخیر بوده است. افزودن داده‌های مرئی و فروسرخ نزدیک به مجموعه داده‌های موجود امروزه دامنه طول موج‌هایی را که دانشمندان می‌توانند برای انجام این کار استفاده کنند، افزایش می‌دهد.
همچنین بخوانید: