محققان انواع کریستال‌هایی را کشف کرده‌اند که قبلاً دیده نشده بودند که در دانه‌های ریز گرد و غبار شهاب‌سنگ کاملاً حفظ‌شده از یک سنگ فضایی عظیم که نه سال پیش بر فراز چلیابینسک روسیه منفجر شد، پنهان شده‌اند.
در 15 فوریه 2013، سیارکی به قطر 18 متر و وزن 11 تن با سرعتی در حدود 66 کیلومتر در ساعت وارد جو زمین شد. این شهاب سنگ در ارتفاع حدود 950 کیلومتری شهر چلیابینسک در جنوب روسیه منفجر شد و مناطق اطراف را با شهاب سنگ های کوچک باران کرد و از برخورد عظیم با سطح زمین جلوگیری کرد. کارشناسان در آن زمان این رویداد را سیگنالی جدی می‌دانستند که سیارک‌ها خطری برای سیاره هستند.
انفجار شهاب چلیابینسک به بزرگترین انفجار در نوع خود در جو زمین از زمان رویداد تونگوسکا در سال 1908 تبدیل شد. به گفته ناسا، این بمب 30 برابر بمب اتمی که به هیروشیما برخورد کرد، منفجر شد. بر ضبط ویدیو این رویداد نشان می دهد که سنگ فضایی قبل از ایجاد یک انفجار صوتی قدرتمند که باعث شکسته شدن پنجره ها، آسیب رساندن به ساختمان ها و مجروح شدن حدود 1200 نفر در شهر در یک فلش نوری می شود که برای مدت کوتاهی از خورشید درخشان تر بود، می سوزد.
در یک مطالعه جدید، دانشمندان تکه های ریز سنگ فضایی باقی مانده از انفجار شهاب سنگ را که به عنوان غبار شهاب سنگ شناخته می شود، تجزیه و تحلیل کردند. به طور معمول، شهاب‌ها هنگام سوختن مقدار کمی گرد و غبار تولید می‌کنند، اما این دانه‌های ریز از بین می‌روند، زیرا برای یافتن بسیار کوچک هستند، توسط باد پراکنده می‌شوند، در آب می‌افتند یا محیط را آلوده می‌کنند. با این حال، به گفته ناسا، پس از انفجار شهاب چلیابینسک، یک توده غبار عظیم برای بیش از چهار روز در جو آویزان بود تا اینکه سرانجام به سطح زمین سقوط کرد. خوشبختانه، لایه‌هایی از برف که اندکی قبل و بعد از این رویداد باریده‌اند، برخی از نمونه‌های گرد و غبار را تا زمانی که دانشمندان بتوانند آنها را استخراج کنند، به دام انداخته و حفظ کرده است.
محققان در حین مطالعه نمونه‌های غبار زیر میکروسکوپ معمولی به انواع جدید کریستال‌ها برخورد کردند. یکی از این ساختارهای کوچک، که به اندازه کافی بزرگ بود تا زیر میکروسکوپ دیده شود، در مرکز یکی از اسلایدها زمانی که یکی از اعضای تیم از چشمی نگاه کرد، به طور اتفاقی در کانون توجه قرار گرفت. اگر او جای دیگری بود، تیم احتمالاً متوجه او نمی شد.
پس از تجزیه و تحلیل غبار با میکروسکوپ‌های الکترونی قوی‌تر، محققان تعداد بیشتری از این کریستال‌ها را پیدا کردند و با جزئیات بسیار بیشتری به آنها نگاه کردند. با این حال، حتی در آن زمان، محققان در کار خود که در European Physical Journal Plus منتشر شده است، می نویسند: «پیدا کردن کریستال ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی به دلیل اندازه کوچک آنها بسیار دشوار بود.
محققان نوشتند که بلورهای جدید دو شکل متمایز داشتند: پوسته های شبه کروی یا "نزدیک به کروی" و هسته های شش ضلعی که هر دو "ویژگی های مورفولوژیکی منحصر به فرد" بودند.
تجزیه و تحلیل بیشتر با استفاده از اشعه ایکس نشان داد که کریستال ها از لایه های گرافیت - شکلی از کربن متشکل از ورقه های همپوشانی اتم ها که معمولاً در مدادها استفاده می شود - در اطراف یک نانو خوشه مرکزی در قلب کریستال تشکیل شده اند. محققان پیشنهاد می‌کنند که محتمل‌ترین نامزد برای این نانو خوشه‌ها باکمینسترفولرن (C60) است که مانند قفسی از اتم‌های کربن است، یا پلی‌هگزاسیکلواکتادکان (C18H12)، یک مولکول ساخته شده از کربن و هیدروژن.
تیم مشکوک است که کریستال ها در شرایط دمای بالا و فشار بالا ناشی از تخریب شهاب سنگ تشکیل شده اند، اگرچه مکانیسم دقیق آن هنوز شناخته نشده است. در آینده، دانشمندان امیدوارند نمونه‌های دیگری از غبار شهاب‌سنگ را از سنگ‌های فضایی دیگر ردیابی کنند تا دریابند که آیا این کریستال‌ها محصول جانبی رایج شکسته شدن شهاب‌سنگ هستند یا منحصر به شهاب‌سنگ چلیابینسک هستند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
در صفحات ما مشترک شوید Twitter و Facebook.
همچنین بخوانید:
- دانشمندان بلوک های سازنده DNA و RNA را در شهاب سنگ ها یافته اند
- مطالعه ای وجود مریخ را در شهاب سنگی که در قطب جنوب یافت شده را رد می کند