یک گروه بین المللی از ستاره شناسان، به ویژه کارکنان مرکز اخترفیزیک موسسات هاروارد و اسمیتسونین دورترین جرم نجومی را کشف کردند: یک کهکشان. کهکشان نامزد با نام HD1 در فاصله 13,5 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد و امروز در مجله Astrophysical شرح داده شد. در مقاله ای که در ماهنامه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شد، دانشمندان شروع به حدس و گمان کردند که این کدام کهکشان است؟
این تیم دو ایده ارائه می‌کند: HD1 ممکن است با سرعت شگفت‌انگیزی ستاره‌ها را تشکیل دهد و حتی ممکن است خانه ستارگان جمعیت III باشد - اولین ستاره‌های جهان که تا به حال مشاهده نشده‌اند. از طرف دیگر، HD1 ممکن است حاوی یک سیاهچاله بسیار پرجرم باشد که تقریباً 100 میلیون برابر خورشید ما جرم دارد.
فابیو پاکوچی، نویسنده اصلی مطالعه MNRAS، یکی از نویسندگان مقاله اکتشاف ApJ و ستاره شناس مرکز اخترفیزیک می گوید: «پاسخ به سؤالاتی در مورد ماهیت منبعی تا این حد دور می تواند دشوار باشد». «این مانند حدس زدن ملیت یک کشتی با پرچمی است که بر روی آن برافراشته است، دور از ساحل، زمانی که کشتی در میان طوفان و مه غلیظ قرار دارد. ممکن است بتوانید برخی از رنگ ها و شکل های پرچم را ببینید، اما نه به طور کامل. ... در پایان روز، این یک بازی طولانی تحلیل و رد کردن سناریوهای بعید است.
HD1 در نور UV بسیار روشن است. برای توضیح این موضوع، پاکوچی می‌گوید که «برخی فرآیندهای پرانرژی در آنجا در جریان هستند، یا بهتر است بگوییم چند میلیارد سال پیش در جریان بودند».
در ابتدا، محققان فرض کردند که HD1 یک کهکشان استاندارد ستاره‌زایی است که با سرعت بالایی ستاره‌ها را تولید می‌کند. اما وقتی شمارش کردند که HD1 چند ستاره تولید می کند، به نرخ باورنکردنی رسیدند - HD1 هر سال بیش از 100 ستاره را تشکیل می داد: "این حداقل 10 برابر بیشتر از انتظار ما در این کهکشان است."
در آن زمان بود که تیم شروع به شک کرد که HD1 نمی تواند ستاره های معمولی معمولی را تشکیل دهد.
همچنین جالب:
- ستاره شناسان بزرگترین کهکشان رادیویی تاریخ را کشف کردند
- یک سیاره فراخورشیدی برای اولین بار در یک منظومه ستاره ای دوتایی کشف شده است - حتی اگر نباید در آنجا باشد.
پاکوچی می‌گوید: «اولین جمعیت ستارگانی که در کیهان شکل گرفتند، پرجرم‌تر، درخشان‌تر و داغ‌تر از ستاره‌های امروزی بودند. اگر فرض کنیم ستارگانی که در HD1 تشکیل شده‌اند، اولین ستاره‌ها یا ستارگان جمعیت III هستند، می‌توان ویژگی‌های آن را راحت‌تر توضیح داد. در واقع، ستارگان جمعیت III قادر به تولید نور UV بیشتری نسبت به ستارگان عادی هستند، که می تواند شرایط درخشندگی شدید UV HD1 را توضیح دهد.
با این حال، یک سیاهچاله بسیار پرجرم نیز می تواند روشنایی استثنایی HD1 را توضیح دهد. از آنجایی که مقدار زیادی گاز جذب می کند، منطقه اطراف سیاهچاله می تواند فوتون های پرانرژی ساطع کند. اگر چنین باشد، این اولین سیاهچاله کلان پرجرم شناخته شده برای بشر خواهد بود که در زمان بسیار نزدیکتر از رکورددار کنونی به بیگ بنگ مشاهده شده است.
HD1 پس از بیش از 1200 ساعت رصد با تلسکوپ مادون قرمز سوبارو، VISTA، بریتانیا و تلسکوپ فضایی اسپیتزر کشف شد. این تیم سپس مشاهدات بعدی را با استفاده از آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) انجام داد تا این فاصله را که ۱۰۰ میلیون سال نوری فراتر از GN-z100 است، رکورددار کنونی دورترین کهکشان، تأیید کند.
با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، تیم تحقیقاتی به زودی دوباره HD1 را رصد خواهند کرد تا فاصله آن از زمین را بررسی کنند. اگر محاسبات فعلی درست باشد، HD1 دورترین و قدیمی ترین کهکشانی خواهد بود که تاکنون ثبت شده است.
به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید و بهترین راه برای انجام این کار اهدای کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین از طریق Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
- یک توپ جنبشی از SpinLaunch محموله را در اوایل سال 2022 برای ناسا به زیر مدار می فرستد.
- هابل برخورد سه کهکشان را ثبت کرد