تیم ماموریت ناسا NEOWISE 10 سال مشاهدات مادون قرمز را ارائه کرده است، آخرین مجموعه در یک مطالعه طولانی مدت منحصر به فرد که چگونگی تغییر اجرام آسمانی را در دوره های زمانی طولانی نشان می دهد. این رویکرد می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا ببینند چگونه ستارگان دور درخشندگی خود را تغییر می‌دهند و مشاهده می‌کنند که چگونه سیاه‌چاله‌های دور در هنگام بلعیدن ماده شعله‌ور می‌شوند. اما NEOWISE توجه ویژه ای به آنچه که سیاره ما را احاطه کرده است، با تمرکز بر سیارک ها و دنباله دارها می کند.
NEOWISE یکی از اجزای کلیدی استراتژی دفاع سیاره ای ناسا است که به آژانس کمک می کند مدار سیارک ها و دنباله دارها را مشخص کند و اندازه آنها را تخمین بزند. یکی از این نمونه ها یک سیارک بالقوه خطرناک است آپوفیس، که در سال 2029 از نزدیکی زمین عبور می کند.
NEOWISE با رصد مکرر آسمان از محل خود در مدار پایین زمین، 1,45 میلیون اندازه گیری فروسرخ از بیش از 44 جرم در منظومه شمسی انجام داد. این شامل بیش از 3000 جرم نزدیک به زمین است که 215 مورد از آنها را تلسکوپ فضایی کشف کرده است. بیست و پنج مورد از آنها دنباله دار هستند، از جمله دنباله دار معروف C/2020 F3 (NEOWISE).
دانشمندان می گویند: «تلسکوپ فضایی اسب کاری برای تعیین ویژگی های اجرام نزدیک به زمین بود که ممکن است در آینده خطری برای زمین باشد. اما داده هایی که NEOWISE برای استفاده رایگان توسط جامعه علمی ایجاد کرده است به نفع نسل های آینده خواهد بود.
ماموریتی که توسط آزمایشگاه رانش جت اداره می شود ناسا، داده ها را سه بار در روز به سیستم ماهواره ای ردیابی و رله داده (TDRSS) ارسال می کند و سپس آن را به مرکز علمی IPAC ناسا در پاسادنا تحویل می دهد. در آنجا، داده های خام به تصاویر کاملاً کالیبره شده تبدیل می شوند که به صورت آنلاین در دسترس هستند. همچنین اجرام نزدیک به زمین را شناسایی کرده و آنها را به مرکز سیاره کوچک می فرستد و دانشمندان با گرفتن چندین تصویر از یک منطقه آسمان در زمان های مختلف، حرکت تک سیارک ها و دنباله دارها را ثبت می کنند.
IPAC همچنین داده هایی را برای تلسکوپ فضایی ارائه خواهد کرد ناسا نسل بعدی NEO Surveyor که راه اندازی آن زودتر از سال 2027 برنامه ریزی شده است. به دنبال برخی از گریزان ترین اجرام نزدیک به زمین، مانند سیارک های تاریک و دنباله دارها، که نور مرئی را منعکس نمی کنند، اما در مادون قرمز قابل مشاهده هستند، جستجو می کند.
فضاپیمای NEOWISE در سال 2009 به فضا پرتاب شد، اما در آن زمان ماموریت WISE نام داشت و هدف آن بررسی کل آسمان بود. WISE به عنوان یک تلسکوپ فروسرخ، کهکشان های دوردست، ستاره های کوتوله قرمز نسبتا سرد، کوتوله های سفید در حال انفجار و دنباله دارهای گازی و همچنین اجرام نزدیک به زمین را مورد مطالعه قرار داد. تلسکوپ مادون قرمز به یک خنک کننده برودتی نیاز دارد تا از تأثیر گرمای فضاپیما بر رصدها جلوگیری کند. پس از اتمام مایع خنک کننده تلسکوپ WISE، ناسا آن را در سال 2011 به خواب زمستانی قرار داد.
اما از آنجایی که تلسکوپ همچنان می‌توانست درخشش مادون قرمز دنباله‌دارها و سیارک‌ها را هنگام گرم شدن در خورشید شناسایی کند، برای زیر نظر گرفتن آنها دوباره راه‌اندازی شد. این ماموریت در سال 2014 احیا شد و به NEOWISE تغییر نام داد. این فضاپیما به حیات خود ادامه داد، اگرچه در ابتدا قرار بود کمتر از یک سال کار کند.
درست است، واقعی، در حال حاضر به تدریج از مدار پایین می آید و انتظار می رود که فضاپیما در نهایت وارد جو زمین شود. جوزف هانت، مدیر پروژه NEOWISE می گوید: «تلسکوپ بسیار بیشتر از آنچه در ابتدا انتظار می رفت کار کرد. - اما از آنجایی که ما آن را با امکان رفتن به مدارهای بالاتر نساختیم، طبیعتاً فضاپیما به قدری در جو پایین می آید که چند ماه پس از از کار انداختن غیرقابل استفاده می شود و کاملاً می سوزد. چه زمانی دقیقاً به فعالیت خورشید بستگی دارد."
همچنین بخوانید: